Regina (47) in Vragen van ouders
Zorgen om bonuszoons
Ik maak me al heel lang zorgen om mijn 2 bonuszoons. Ze zijn 17 en 14 en om de week bij mij en mijn man. De andere week bij hun moeder en haar man. Hun vader en ik zijn ruim 6 jaar bij elkaar. Sinds 2 jaar wonen we onder 1 dak. Mijn zorg ligt in het feit dat de jongens niet praten, niets vertellen, niets vragen. Ze kunnen niet goed uitleggen wat de reden daarvan is. Ik weet van ze dat ze het heel moeilijk vinden dat bio/stiefouders niet goed me elkaar overweg kunnen, ondanks meerdere pogingen van vader en mij om met elkaar in gesprek te gaan, evt met hulp erbij. Onlangs heeft oudste eindelijk ingestemd op ons advies om eens met iemand te gaan praten van stief&co, eindelijk denk ik dan. Helaas geeft moeder bij hem aan dat ze niet weet wat ze ervan moet denken. Ik zou zeggen, schat wat goed van je, ik hoop dat je er wat aan hebt. Maar ja, ik hoop iig dat hij er wat aan gaat hebben. Nu is gisteren mijn man aangevallen op zijn vaderschap door de stiefvader. Echt heel verwijtend, respectloos en vol aannames. Hij maakt zich daarnaast ernstige zorgen en vindt dat de jongens sociaal wenselijk gedrag laten zien bij ons omwille van de sfeer? Vind dat mijn man te weinig betrokken is?
Ik zou willen dat ouders met elkaar in gesprek gaan met een hulpverlener oid erbij en evt daarna wij als stiefouders. Ik maak me echt zorgen hoe de jongens zichzelf bijna onzichtbaar maken, zich niet echt uiten…
Hallo Regina. Bedankt voor jouw vraag op dit forum en de zorgen die jij uit over jouw bonuszoons. Laat ik beginnen met de positieve noot: het lijkt mij alsof jij en jouw stiefzoons goed met elkaar door één deur kunnen. Dat vind ik echt heel fijn om te horen, want geloof me: dit is ook vaak niet zo.
Het feit dat jouw stiefzoons zich op dit moment lastig kunnen uiten, zou heel goed kunnen komen door de gespannen situatie tussen de twee ouderfronten (om het even zo te noemen). Kinderen willen van nature evenveel van beide ouders houden, maar als de ene ouder (of beiden, dat kan natuurlijk ook) het signaal afgeeft dat het niet oké is om het over de andere ouder te hebben, of, erger nog, zich negatief uitlaat over de andere ouder, dan kan er sprake zijn van een loyaliteitsconflict. Hier kan een kind nog erg lang last van hebben.
Een open houding vanuit jouw man en jou zorgt ervoor dat als jouw stiefzoons zich over de situatie willen uitspreken, ze dat kunnen en willen doen. Probeer vooral niet te veel te “pushen”: hierdoor voelen ze zich wellicht onder druk gezet en klappen ze juist dicht. Probeer ook je niet negatief uit te laten over de moeder en haar man; het is namelijk aan jouw stiefzoons zelf om een oordeel te vellen over hun ouders, niet aan jou. Bovendien hebben jouw stiefzoons nu ook een “lastige” leeftijd, in mijn ervaring zijn puberjongens sowieso redelijk gesloten.
Mijn ouders hebben ons jammer genoeg veel te veel bij het onderlinge conflict betrokken, met alle gevolgen van dien. Ik heb nu geen contact meer mijn vader / stiefmoeder en de gespannen situatie tussen mijn moeder en vader heeft hier zeker aan bijgedragen. Ik wil dit niet vertellen om je bang te maken, in tegendeel. Ik hoop juist dat mijn negatieve ervaring jou de motivatie geeft om positief te zijn en te blijven voor jouw gezin en dan met name jouw stiefzoons.
Heel veel succes & liefs, Elisabeth.
Lieve Regina,
Ik zou willen dat mijn stiefmoeder, al is het maar een klein beetje, de moeite die jij alleen al in dit berichtje stopt zou doen voor mij. Het feit dat je je zorgen maakt en dat je van alles wilt proberen om het goed te doen voor de bonuskinderen betekend voor mij heel veel. Daar dus een groot compliment voor!
Wat een vervelende situatie met de ouders die elkaar niet lijken te bereiken. Zo krijgen de jongens niet goed mee hoe communiceren nou echt moet. Daarnaast zitten ze in de fijne puberleeftijd waarbij praten sowieso al moeilijk is. Ik vind het knap van de oudste dat hij gebruik maakt van hulp. Dat lijkt mij inderdaad iets om alleen maar aan te moedigen.
Ik denk dat jouw wens waarbij de ouders in gesprek gaan met een hulpverlener een hele mooie wens is. Ik kan natuurlijk niet oordelen over de situatie en ik heb geen zicht op wie wat doet in gedrag naar de ander. Maar contact moet altijd van twee kanten komen. Wanneer beide ouders hun beste beentje voort gaan zetten en in gesprek gaan met elkaar, met de partners en het allerbelangrijkste: de kinderen dan wordt de situatie hoopvoller.
Ik zou er zelf veel behoefte aan hebben gehad als mijn stiefmoeder gewoon met mij in gesprek ging over koetjes en kalfjes. Dat we een band kunnen opbouwen waarbij we ons allebei kwetsbaar opstellen. Een scheiding is voor niemand makkelijk en ook de nieuwe partner krijgt daar genoeg van mee. Ik zou open gesprekken fijn vinden en dat (stief)ouders daar het voortouw in nemen want ik was tenslotte het kind (dat ben ik nog steeds en zo hoort dat te blijven). Het helpt heel erg als jullie het voortouw nemen voor de kinderen. Hoe lastig het ook is om niks terug te zeggen op negatieve berichten, blijf de andere ouder positief benaderen. Geef de kinderen complimenten mee over de andere ouder.
Villa Pinedo heeft ook een cursus voor alle gescheiden ouders (en partners). Hier zijn kinderen aan het woord over vergelijkbare situaties en zij leggen nog meer uit over wat je als (stief)ouder kunt doen om de kinderen te helpen. De online training kan je hier vinden: https://training.villapinedo.nl/
Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Liefs,
Sabine