Bianca (39) in Vragen van ouders
Zoon wil niet naar vader
Mijn zoontje wilt niet meer naar zijn vader.
Hallo,
Mijn zoontje van 9 jaar heeft in 2017 verteld dat hij seksfilmpjes heeft moeten kijken bij zijn vader. Wat heel erg schrikken was.
Mijn zoontje had een geheimpje met papa dat hij dat niet mocht vertellen aan mij, anders zou papa mij een klap geven. Mijn zoontje heeft hiervoor EMDR therapie voor gehad.
Nu 2 jaar later, is er inmiddels weer omgang tussen vader en mijn zoontje. Afgelopen zomervakantie heeft hij daar voor het eerst weer sinds 2 jaar vakantie gevierd, in eerste instantie leek het of het goed was gegaan daar. Maar afgelopen weekend was er weer omgang en vertelde mijn zoontje ik wil niet naar papa toe, ik gevraagd waarom niet en hij zei omdat papa in de vakantie heeft gezegd tegen mij dat ik heb gelogen over die filmpjes. Daar is mijn zoontje zo boos over en verdrietig over en zijn vader had ook nog lelijke dingen over mij gezegd. Wat hem ook erg raakte omdat zijn vader dat in het verleden ook al deed.
Ik heb nooit slecht over zijn vader gepraat tegen hem en zal dat ook nooit doen. Ik zorg dat hij bij mij veilig is en zal altijd naar hem luisteren en geloof hem hierin ook. Ik vind het alleen wel heel lastig dat zijn vader hier maar mee door kan blijven gaan, over de rug van mijn zoontje die ik zo graag wil beschermen. Hoe kan ik mijn zoontje hierin het beste helpen?
Hallo Bianca,
Dankjewel voor het delen van je bericht. Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt. Je wil graag dat je zoon een fijne relatie met zijn vader heeft, maar ook een veilige omgeving waarin hij blij is.
Na de scheiding van mijn ouders heb ik een paar jaar nodig gehad om de band met mijn vader op een andere manier in te vullen. Ik was heel boos en verdrietig en voelde me onbegrepen. Ik was heel blij met de steun van mijn moeder. Zoals Anne ook aangeeft, was het fijn om dit met mijn moeder te kunnen delen. Zelf mag je boos over je ouders praten, maar iemand anders mag dat niet. Als je als ouder kunt luisteren en verdiepende vragen kunt stellen zonder oordeel over de andere ouder is dat heel waardevol.
Wat mij erg geholpen heeft naast het luisteren, was dat mijn moeder altijd de vraag stelde “Wat heb jij nodig …?” bijvoorbeeld om er een fijn weekend van te maken.
Soms was het antwoord op deze vraag dat ik mama/oma/vriendin altijd kon bellen als er iets was of ik verdrietig was. Als ik iets van mijn vader nodig had, oefenden we samen hoe ik dit ook aan mijn vader kon uitleggen. Een van de dingen die ik met mijn vader besproken heb, was dat ik het heel lastig en verdrietig vind als hij iets negatiefs over mijn moeder zei. Dus of hij daarop wilde letten. Als hij dat met iemand wil delen mag dat, maar niet waar ik bij ben. We hebben afgesproken dat ik dat ook aan zou geven wanneer dit zich toch voordeed. Omdat ik het dicht bij mezelf kon laten heeft mijn vader dat geaccepteerd en zie ik dat hij echt zijn best doet.
Dit is voor mij een van de belangrijkste dingen die ik tijdens de scheiding heb geleerd; het onderzoeken van wat ik nodig heb om hier goed mee om te gaan en hoe ik dit aan anderen kon aangeven.
Ik sluit me helemaal aan bij Anne: je creeert een warme en veilige omgeving voor je zoon waarin hij zich veilig voelt en open om alles te delen. Zeker in alle emotie en veranderingen tijdens een scheiding is dat goud waard.
Ik hoop dat je iets van kracht, herkenning en troost vind in onze ervaringen en wens je heel veel sterkte!
Liefs
Lieve Bianca,
Ontzettend bedankt voor je bericht op het ouderforum. Wat goed dat je onze hulp vraagt bij deze ingewikkelde kwestie. Ik kan me heel goed voorstellen dat dit iets is waar je je veel zorgen om maakt.
Allereerst complimenten voor je bezorgdheid en de actie die al ondernomen is. De dingen die er allemaal zijn gebeurd, klinken heftig en ik vind het goed en knap dat hier al adequate hulpverlening voor is ingeschakeld. Je klinkt als een ontzettend lieve moeder die haar (ontzettend belangrijke!) rol dubbel en dwars vervuld, puur en alleen door er onvoorwaardelijk te zijn voor je zoontje, hem te geloven, en een veilige plek te bieden. Dat lijkt me een van de meest waardevolle dingen die je hem kunt bieden en wat dat betreft doe je al ontzettend veel voor hem, maar ik kan me voorstellen dat je niet wil dat je zoontje zo verdrietig en ongelukkig is bij zijn vader en dat het soort situaties met seksfilmpjes niet meer terugkomt.
Ik heb zelf een tijd ontzettende ruzie met mijn vader gehad. Ik was boos, verdrietig, en wilde hem niet meer zien. Mijn moeder heeft toen vaak en veel naar mij geluisterd. Ze was er voor me en liet de keuze aan mij over, wanneer ik weer terug wilde naar mijn vader. Dat is iets wat ik altijd heel erg gewaardeerd heb. Ik was toen wat ouder dan jou zoontje nu is, en daarom kan ik me voorstellen dat dat de situatie wat lastiger maakt. Ik denk wel dat het ding waar ik altijd heel veel aan gehad heb: steun, een luisterend oor, geloof en vertrouwen, iets is wat ongeacht leeftijd een belangrijk verschil kan maken. Als je zoontje niet naar zijn vader wil, luister dan in ieder geval en kijk naar mogelijkheden hiervoor. Als je je veel zorgen maakt zou ik toch nog eens overwegen om naar de hulpverlening toe te stappen. Ik vind het geen goed signaal dat je zoontje zegt dat hij niet meer naar zijn vader toe wil.
Conclusie: blijf doen wat je doet, blijf luisteren, kijken en een veilige thuishaven bieden en kijk wat de mogelijkheden zijn qua omgangsregeling. Misschien kun je ook eens aan je zoontje vragen wat hij het liefste zou willen m.b.t. het contact met zijn vader. Misschien heeft hij daar zelf wel een idee over!
Liefs en sterkte!