Debora (46) in Vragen van ouders
Zoon wil niet mee op vakantie
Ik zit met de handen in t har. Mijn zoon is 11 en mijn ex en ik zijn al 10 jaar uit elkaar. Omgangsregeling is om t wknd en dit gaat goed. Mijn zoon is dol op zijn vader. Drie jaar geleden is hij gaan samenwonen met zn nieuwe vriendin (in haar huis met haar dochter) en sindsdien gaat t bergafwaarts. Mijn zoon voelt zich in haar huis niet veilig en buitengesloten. Hij is al heel lang ongelukkig en meerdere gesprekken met psycholoog (met ex en haar ook erbij) helpen niet echt. Ze snappen elkaar niet. Mijn ex en ik komen er ook niet uit en zien het anders. Mijn zoon heeft geen problemen met de twee huizensituaties maar voelt voor hem dat zijn vader er niet voor hem is. En nooit zijn kant kiest. Dat is zijn gevoel niet mijne. Nu staat de vakantie voor de deur en hij wil niet met hen mee. Ik probeer het positief te brengen dat het vast leuk zal worden etc maar hij wil echt niet mee. Vind t wel heel moeilijk omdat hij zn vader niet teleur wil stellen. Het breekt mijn hart en ik weet niet waar ik nu goed aan doe.. hem zelf laten kiezen of hem toch laten proberen… ik wil hem niet dwingen te gaan maar ook niet hem ongelukkig weg moeten brengen… wat zou jullie advies zijn? Groetjes een bezorgde mama
Hey Deborah!
Bedankt voor je berichtje. Er klinkt zoveel bezorgdheid en liefde uit de dingen die je schrijft. Ik hoop dat de adviezen van andere jongeren je een beetje vooruit kunnen helpen en dat de situatie voor jullie allemaal snel wat beter wordt. Het is niet leuk zo voor je zoon, maar die bezorgdheid lijkt me voor jou ook slopend.
Je beschrijft hoe je zoon en zijn vader eigenlijk wel een hele goede band hebben, maar dat het slechter gaat sinds de nieuwe vriendin en haar dochter ook in het huis wonen. Ik kan me voorstellen dat dat voor je zoon echt een hele omschakeling moet zijn geweest. Dat zijn vader ineens niet meer helemaal van ‘hem’ was, maar dat er ook andere mensen, en een ander kind was, die belangrijk voor hem werden. Dat is natuurlijk hartstikke ingewikkeld. Toen mijn ouders uit elkaar gingen vond ik het fijn als mijn vader eens écht tijd voor mij nam, bijvoorbeeld als we samen een dagje weg gingen. Op die manier kreeg ik toch de persoonlijke aandacht van mijn vader, ondanks dat hij een nieuwe vriendin had. Is dat iets wat je ook aan de vader van je zoon voor zou kunnen stellen? Dat ze wat vaker dingen met z’n tweeën kunnen doen?
Verder schrijf je ook nog dat je zoon zich in het huis van zijn vader niet veilig voelt. Dat vind ik pijnlijk om te horen, want een veilige thuishaven lijkt me ontzettend belangrijk voor een kind. Misschien kun je het er eens met hem over hebben, wat het onveilig maakt, en op wat voor manier je het fijner en veiliger voor hem kunt maken?
Je schrijft dit berichtje nu omdat de vakantie voor de deur staat en je zoon niet mee wil. Lastige situatie waar je in zit! Ik voel ook een soort spagaat: volgens mij heb je prima contact nog met de vader, begrijp je hem wel, maar wil je aan de andere kant je zoon ook steunen in de lastige situatie waar hij in staat.
Zelf heb ik een tijd ruzie met mijn vader gehad. Ik wilde hem niet zien en ook vooral niet met hem mee op vakantie. Mijn moeder heeft mij daar toentertijd altijd heel erg in gesteund en dat was voor mij heel belangrijk. Een belangrijk verschil is dat mijn ouders ook niet goed met elkaar overweg konden en het voor mijn moeder dus ook niet zo lastig was om ‘partij’ te kiezen. Desondanks was de steun van mijn moeder iets waar ik écht wat aan had. Door de ruimte die dat me gaf, om zelf mijn eigen keuze te maken, heb ik later zelf weer contact met mijn vader opgenomen, en ben ik een jaar later 3 weken met hem en zijn vriendin naar Thailand geweest. Persoonlijk zou ik dus ook zeggen: geef je zoon de ruimte. Als hij niet mee wil, waarom zou hij dan per se mee moeten? Waarom zou je hem dwingen om mee te gaan naar iets ‘leuks’ wat hij niet leuk vind? De ruimte die je hem met die vrijheid geeft kan juist heel opluchtend werken.
En dat zou ik trouwens voor de hele situatie zeggen: hoe wil je zoon het nu eigenlijk het liefst? Wil hij nog wel bij zijn vader thuis komen? Of wil hij alleen om de week een dag met zijn vader alleen, om samen wat leuks te doen? Ik denk dat die info je heel wat inzicht kan geven. Natuurlijk is niet alles wat hij wil mogelijk, maar wie weet … misschien zitten er hele kleine dingen tussen die een groot verschil kunnen maken.
Sterkte met de situatie!
Anne
Beste Debora,
Wat fijn dat u ons hier op het forum om advies komt vragen zeg, bedankt daarvoor! De situatie die u omschrijft vind ik erg lastig, ik kan me voorstellen dat het voor u al helemaal lastig is en dat u niet goed weet wat te moeten doen. Ergens klinkt de situatie me wel bekend, er is veel gelijkenis met mijn eigen ervaringen vroeger, ik zal proberen van daaruit advies te geven.
Mijn ouders waren ook gescheiden toen ik echt nog heel jong was, en op zich was de relatie die ik met mijn vader had altijd wel redelijk. Dit veranderde toen hij een nieuw gezin kreeg, toen hij opnieuw trouwde werd het minder en al helemaal toen hij ook een kind kreeg met zijn nieuwe partner. Ik vond het altijd super leuk met mijn vader, en ook met mijn nieuwe broertje, maar toch voelde ik me buitengesloten en ergens zelfs niet meer welkom bij mijn vader thuis. Het gevoel van dan dus liever niet meer mee op vakantie gaan, dat herken ik ergens maar al te goed. Ik ben wel altijd mee geweest met mijn vader, omdat ik mezelf nooit heb durven uitspreken vroeger. En hoewel ik het ergens heel leuk vond om met mijn vader mee op vakantie te gaan, zag ik er ook altijd tegenop. Heel de vakantie draaide om mijn broertje, altijd weer. Het was een opeenstapeling van teleurstellingen elke keer, omdat ik toch elke keer stiekem de hoop had dat het anders zou zijn die vakantie. En ergens denk ik dat de weerstand van uw zoon misschien ook vanuit zo een gevoel komt, de angst voor continue buitengesloten te worden, continu teleurstelling, of bevestiging van het gevoel er niet bij te horen. Juist op momenten als een vakantie besefte ik des te meer dat ik er eigenlijk niet goed bij paste, althans, zo voelde het voor mij. Het zou kunnen dat dit ook is wat maakt dat uw zoon het lastig vindt op vakantie te gaan met vader en gezin. Ik denk dat het in ieder geval al heel goed is dat hij dit heeft uitgesproken, dat is al een hele stap. En juist omdat ik weet hoe moeilijk ik dat zelf vroeger vond, en hoe erg ik de behoefte had dat er naar mij gekeken en geluisterd werd, denk ik dat het belangrijk is om naar zijn mening en gevoel te luisteren en er wat mee te doen. Ik denk dat het heel goed is om hem dus niet te dwingen. Ik wil ook niet zeggen dat het per se de beste oplossing is om dan maar gewoon te zeggen dat hij niet hoeft te gaan, maar misschien is er een middenweg of iets? Misschien kunt u samen met uw zoon erover praten om te kijken wat dan precies maakt dat hij niet wil? En of er een andere optie is, bijvoorbeeld een paar dagen naar zijn vader zonder vriendin en andere kind, dus echt alleen even tijd met zijn vader doorbrengen? Dat is hoe ik het uiteindelijk na velen jaren heb opgelost, ik ben vaker momentjes echt samen met mijn vader gaan inplannen omdat ik merkte dat dat toch was waar ik het meeste behoefte aan had. Vraag aan hem waar hij wel behoefte aan heeft, wat hij fijn zou vinden. Ik denk dat hij dat al heel fijn zal vinden, ik had dat in ieder geval fijn gevonden als mijn moeder dat vroeger had gedaan. En dan daarna is het misschien een idee om samen met hem en zijn vader dit te bespreken? Of misschien via een brief. Ik vond het vroeger altijd fijn om dit soort dingen (dingen die ik lastig vond om te zeggen) via een brief aan mijn ouders te vertellen. Daarin kan hij ook best zeggen dat hij het lastig vindt omdat hij zijn vader niet wil teleurstellen, maar dat het voor hem zelf momenteel wel echt het beste is en dat het misschien in de toekomst wel anders kan? Misschien kunnen jullie samen kijken naar hoe alles het beste te verwoorden. Als zijn vader kijkt naar het belang en geluk van zijn zoon, denk ik dat hij het heus zal begrijpen en dat jullie vast samen tot een oplossing kunnen komen 🙂
Ik wens jullie allemaal veel succes in deze situatie!
Liefs,
Samantha