Wanhopige moeder (37) in Vragen van ouders
Zo prettig mogelijk scheiden
Ik ben moeder van 2 kindjes. Dochtertje van bijna 5 jaar en zoontje van 2,5 jaar.
Het gaat niet goed in onze relatie en een scheiding is in zicht. Onze ruzies of meningsverschillen proberen we niet in bijzijn van onze kinderen te hebben. Soms lukt dat helaas niet, dus krijgen zij er zeker iets van mee dat het niet okay gaat.
De scheiding is nog niet officieel aangevraagd maar graag zou ik van jullie willen weten hoe jullie een scheiding hebben ervaren en hoe jullie het verloop hiervan liever hadden gewild.
Hoe kan ik in zo’n tot situatie het zo prettig mogelijk maken? Wat moet ik doen of juist niet.
Help me hier alsjeblieft bij, ik vind het zo verschrikkelijk!
Hoi!
Allereerst mijn complimenten dat je er voor hebt gekozen hebt om via dit forum ervaringen van kinderen die een scheiding hebben meegemaakt komt vragen. Ik denk dat dit een hele goede stap is die je hebt gezet en het betekent dat je bewust bezig bent met de invloed die de scheiding zou kunnen hebben op je kinderen. Je geeft aan dat je graag wilt weten hoe wij de scheiding van onze ouders hebben ervaren, wat we fijn vonden of wat we huist graag anders hadden gezien.
Ik ben ook kind van gescheiden ouders die af en toe ruzie maakten waar ik bij was, maar ook juist vaak waar de kinderen niet bij waren. Wat ik eerst graag genoemd wil hebben, is dat ik nooit heb gedacht: “Waren mijn ouders maar nooit uit elkaar gegaan”. Ik was wel een stukje ouder dan jouw kinderen nu zijn (ik was namelijk 9), maar ik vond de ruzies en de spanning die in huis hing heel vervelend. Ik was opgelucht dat er nu geen ruzie meer gemaakt werd en mijn vader en moeder nu beiden beter in hun vel zaten. Ik denk dan ook dat een gescheiden gezin waarin co-ouderschap en liefde voor de kinderen centraal bij staat, beter is dan een getrouwd gezin waar ruzies en spanningen plaatsvinden.
Wat betreft dingen die ik prettig heb gevonden of zou hebben gevonden tijdens de scheiding. Zelf vond ik het erg fijn dat ik, op een manier die voor mij als 9-jarige begrijpelijk was, op de hoogte werd gehouden van het proces en ook uitgelegd kreeg waarom mijn ouders gingen scheiden. Ik vind het lastig in te schatten in hoeverre dit voor jouw kinderen prettig zou zijn, maar het is iets waar je misschien over na kan denken. Ik denk ook dat wederzijds respect en communicatie tussen de ouders heel belangrijk is. Ik vond het prettig als mijn vader en moeder op de hoogte waren van wat er speelde rondom mijn zus en ik, dat ze vaak contact hadden met elkaar en ook respectvol om konden gaan met elkaar als ze in een ruimte waren. Ook vond ik het erg fijn dat er nooit door de ene ouder negatief werd gesproken over de andere ouder. Ik vond het prettig dat ik de ruimte kreeg om juist ook alle positieve dingen te vertellen die ik had meegemaakt bij de andere ouder. Daarnaast vond ik het heel fijn om vaste dagen te hebben waarop ik naar mijn vader ging, zodat er regelmaat in mijn leven bleef. Ook had ik bij mijn vader en moeder spulletjes liggen, zodat ik niet altijd alles heen en weer hoefde te brengen. Soms gingen mijn zus en ik samen met beide ouders op stap, bijvoorbeeld voor een van onze verjaardagen. Dit heb ik altijd als heel prettig ervaren. Maar ik kan me voorstellen dat dit niet bij elk gescheiden stel een mogelijkheid is.
Dit zijn een aantal dingen die ik zelf als prettig heb ervaren, waar je op zou kunnen letten in het proces. Ik hoop dat je hier iets mee kunt!
Groetjes,
Sanne
Hallo! Wat fijn dat je het Forum hebt gevonden! Wat jammer dat een scheiding in zicht is, maar ik vind het heel fijn om te lezen dat je er nu al voor wil zorgen dat je kinderen dit zo prettig mogelijk ervaren. Ik was zelf 14 toen mijn ouders gingen scheiden, omdat mijn moeder een nieuwe vriend had. Ik was dus een stuk ouder dan je kinderen, maar kan hopelijk toch nog wat advies geven. Waar ik tijdens en na de scheiding het meest last van heb gehad is dat mijn vader regelmatig negatief over mijn moeder praatte waar ik bij was. Ik vond dit heel erg vervelend, omdat het toch nog steeds mijn moeder is, en het is nooit leuk als iemand negatief over een van je ouders praat. Wat mij ook altijd erg stoorde is het feit dat mijn ouders vrijwel niet meer met elkaar communiceerden. Omdat mijn broers en ik al ouder waren hoefden ze niet heel veel zaken te bespreken, en als ze dat wel moesten dan deden ze dat via email. Dit zorgde er ook voor dat wij bijvoorbeeld zelf moesten regelen dat we een week langer bij onze vader konden blijven als mijn moeder op vakantie was of andersom, en ik vind toch dat dit gevolgen zijn van een scheiding die de kinderen niet zouden moeten hoeven dragen. Na een tijdje konden mijn ouders toch wel op een normale manier met elkaar omgaan, en ik vind het heel fijn dat ze nu samen bij belangrijke dingen zoals diploma-uitreikingen zijn, en dan normaal tegen elkaar kunnen doen. Dit zijn voor mij de dingen die ik het liefst echt anders had gezien wat betreft de scheiding. Wat ik wel prettig vond is dat mijn ouders altijd erg duidelijk waren over wat de volgende stappen van de scheiding waren en wat er verder ging gebeuren. Weten wat je kan verwachten helpt dan toch een beetje! Ook heb ik altijd met mijn ouders kunnen praten, en waren ze heel begripvol als ik ergens moeite mee had, dat was heel prettig!
Ik hoop dat ik een klein beetje heb kunnen helpen!
Heel veel sterkte en succes, Dieuwertje
Beste moeder,
Wat ontzettend naar, ik begrijp heel goed dat je het lastig vind om dit goed aan te pakken.
De werkelijkheid is dat een scheiding vaak pijn doet voor de kinderen, het is gewoon niet leuk om te zien dat je ouders uit elkaar gaan en dat daardoor je leven als kind vaak ook verandert. Maar er zijn zoveel dingen die je als ouder kan doen om de pijn een beetje te verzachten.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 7 was en ik vond het zeker niet leuk. Het was wel fijn dat er ruimte was voor mijn emoties en verwarring. Maar alles is daarna heel goed gegaan waardoor ik me al snel een stuk beter voelde. MIjn ouders zijn altijd erg duidelijk geweest over de toekomst. Ik wist van het begin al dat mijn huis hetzelfde bleef en dat mijn vader ging verhuizen. We wisten al snel dat we om de weekenden naar mijn vader zouden gaan en dat we de feestdagen nog wel met z’n 4en gingen vieren.
Ik zou ervoor zorgen dat jij en de vader een samenhangend verhaal hebben over de scheiding, op die manier horen de kinderen niet 2 soorten verhalen en daarmee voorkom je verwarring. Ik zou het ook gezamenlijk vertellen aan de kinderen.
Probeer de kinderen ook alvast in te lichten over de veranderingen en hoe de toekomst eruit gaat zien. Vertel ze ook wat er hetzelfde blijf, misschien kunnen ze wel op dezelfde school blijven en kunnen ze hun vrienden behouden, misschien kunnen jullie zelfs nog samen kerst vieren. Het idee dat er ook dingen zijn die niet veranderen is een erg fijn gevoel voor de kinderen.
Zorg dat er ruimte is voor alle emoties en vragen, de kinderen mogen verdrietig, verward en boos zijn. Laat ze dus weten dat hun gevoelens er morgen zijn en dat dat helemaal okay is. Vraag ook de kinderen of zij nog vragen hebben aan jullie en probeer die dan ook eerlijk te beantwoorden. Probeer deze ruimte ook te behouden voor na het gesprek en voor later in de scheiding. Het kan best goed zijn dat de kinderen misschien een beetje overweldigd zijn en dat ze later pas behoefte hebben aan een goed gesprek.
En als laatste maar wel super belangrijk: zorg er voor dat de kinderen niet het gevoel hebben dat ze hoeven te kiezen tussen jullie, dit geld niet alleen voor in het begin maar tijdens de hele scheiding. Dit gevoel kan je soms per ongeluk aan je kinderen geven door bijvoorbeeld iets onaardigs te zeggen over de vader of door in een slachtoffer rol te treden waardoor de ander de ‘bad guy’ lijkt.
Zolang jullie samen de belangen van de kinderen voorop stellen zijn jullie al een flinke stap de goede richting op.
Probeer ook echt met elkaar in gesprek te blijven.
Ik wens jullie heel veel sterkte en succes.
Liefs, Hannah