C (36) in Vragen van ouders
Zelf bespreken?
Hoi
nog een vraag:
Mijn kinderen vertellen geregeld dingen die ze niet zo leuk vonden bij papa. Kleine dingen zoals ‘papa koopt geen kauwgom die ik lekker vind’ of ‘papa heeft alleen kleine handdoeken, ik heb het koud als ik uit bad kom’. Wat doe ik hiermee? Enerzijds wil ik mij niet bemoeien met wat hij met de kinderen doet, dat zou ik zelf ook niet fijn vinden. Ik denk dat het ook belangrijk is dat de kinderen leren om zo’n dingen te bespreken met de persoon die er ook iets aan kan veranderen (nu gaat het over papa, maar zo leren ze ook om bv zelf iets met de juf te bespreken). Anderzijds vind ik het heel belangrijk dat de kinderen hun wereld zo veel mogelijk een geheel blijft en wil ik niet gewoon zeggen dat ze dat met papa moeten bespreken.
Ik hoor heel graag jullie ervaringen en advies.
Dank je wel!
C
Beste Katrien,
Wat fijn dat je zo gebruik maakt van dit forum om je vragen te stellen! Super tof om te lezen dat je zo bezig ben met de ervaringen van je kinderen.
Zelf heb ik niet deze soort ervaring, maar ik kan wel vertellen hoe het was voor mijn broertje. Toen mijn ouders uit elkaar gingen heb ik door omstandigheden het contact met mijn moeder verbroken, maar mijn broertje is wel nog lange tijd om het weekend daar geweest. Hij was vaak erg verdrietig als hij weer naar mijn moeder moest omdat het daar heel anders (Veel strenger) was dan bij mijn vader. Zo mocht hij bijvoorbeeld niet op zijn telefoon om met mijn vader of mij te contacten, en moest hij iedere avond om de zelfde tijd naar bed. Wat mijn broertje heel erg geholpen heeft was het uitzicht dat hij daarna bij ons weer verwend zou worden. Mijn boertje was wel een stuk ouder.
Zelf ben ik inmiddels bonusmama voor 2 zoontjes van mijn vriend, en die geven ook regelmatig aan dat ze dingen bij hun moeder niet mogen, die ze bij papa wel mogen. Dingen als cola drinken, en als ze geen honger hebben moeten ze van papa niet ontbijten, maar bij mama moeten ze blijven zitten tot het bord leeg is. Wat mijn vriend dan vaak aangeeft is dat papa en mama nu eenmaal andere mensen zijn, en dingen dus ook anders doen. En als de jongens willen dat iets anders gaat dat ze daar altijd over kunnen praten, maar dat dat niet betekend dat het dan ook zo zal gaan als zij willen.
Misschien is dit bij jou ook wel een optie. Ook zou je misschien in gesprek kunnen gaan met hun vader, en daarbij uitleggen waar je tegen aan loopt, en vragen of hij dit herkent. Zo kunnen jullie samen kijken wat jullie fijn vinden.
Ik hoop dat ik je zo een beetje op weg geholpen heb, en dat als je nog meer vragen heb dat je ons weer weet te vinden!
Hoi Katrien,
Dankjewel voor je vraag!
Ik vind het heel fijn om te horen dat jij een open communicatie hebt gecreëerd tussen jou en je kinderen waardoor je kinderen aan jou vertellen hoe ze dingen bij hun vader beleven. Ik vond het altijd heel fijn als mijn moeder graag wilde weten hoe het bij mijn vader was omdat ik dan het gevoel kreeg dat dat er toe deed. Daarom zou ik ook adviseren om ervoor te zorgen dat je kinderen zich aangemoedigd blijven voelen om te vertellen hoe ze het bij hun vader hebben. Stel er gebeurt dan een keer iets groters dan ben jij er ook van op de hoogte en kun je misschien ingrijpen in het gezinsleven van hun vader.
Dus punt 1: blijf luisteren.
Het zijn inderdaad kleine dingen die je noemt. Verkeerde kauwgom, kleine handdoeken.. Deze hoef je denk ik niet te bespreken met hun vader, maar ik denk dat het wel goed is om bijvoorbeeld met hun vader in gesprek te gaan in hoeverre hij toekomt aan de wensen van de kinderen. Want het is denk ik wel belangrijk dat je kinderen zich thuisvoelen bij hun vader. Natuurlijk hoeft hun vader niet alles te doen wat de kinderen willen maar hij moet hun wensen wel meenemen zodat ze voelen dat ze daar gewaardeerd worden, invloed hebben op wat er gebeurt en zich thuisvoelen. Ik zelf had nooit heel erg een thuis gevoel bij mijn vader en stiefmoeder omdat er veel gebeurde op de manier die zij dacht dat goed was. ( streng zijn, regels, wat voor soort uitjes, tv programma’s) Hoewel het goed bedoeld was had ik het veel fijner gevonden als mijn vader en stiefmoeder hadden geluisterd naar wat ik echt wilde, zodat ik mij meer had thuis gevoeld. Daarbij was ik een erg gevoelig en rustig kind waarvoor strenge opvoeding niet nodig was.
punt 2: Als het kan, met je ex-partner, blijf dan met hem praten over hoe het gaat met jullie kinderen en hoe jullie opvoeden. Dus over in welke mate jullie toekomen aan jullie kinderen, welke regels er gesteld worden, welke straffen gegeven, hoe ze beloond worden, en of dit past bij jullie kinderen.
Verder geef je aan dat je twijfelt of jij de persoon moet zijn die met hun vader praat over deze conflicten/ gebeurtenissen. Hierbij zou ik denken dat jij deze kleine dingen niet hoeft te bespreken, maar als het om grotere dingen gaat dan zou ik in het in dit geval van een scheiding het je kinderen gewoon echt zo makkelijk mogelijk te maken. Leren praten en mensen aanspreken leren ze ook op school, bij vriendjes, en sport/ verenigingen.Daarbij kunnen zij misschien ook leren van hoe jij dingen bespreekbaar maakt bij hun vader zodat ze dat later zelf juist goed kunnen.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt, en veel succes!
Liefs Cristel