Ze reageert niet

Mijn dochter van 15 jaar woont sinds 3 mnd bij mijn ex man. Het is een heel gecompliceerd verhaal maar hij is meer dan een half jaar opgenomen geweest in de psychiatrie en heeft daar zijn huidige vriendin leren kennen die de helft jonger is dan dat hij zelf is. Nu woont hij alweer meer dan een jaar samen, ik woon ondertussen ook samen met mijn nieuwe vriend. Mijn kinderen,m’n zoon 11 jaar en m’n dochter,hebben het mij zeer kwalijk genomen dat ik wilde scheiden en mijn ex man heeft mij steeds alle schuld overal van gegeven, dit doet hij nog steeds. Hij kan ook erg goed manipuleren en hij zet alles naar zijn hand. Helaas wil hij ook niet communiceren met mij,afspraken maken over wat dan ook zijn er maar hij komt niets na. Mijn zoon gaat heel af en toe naar hem toe,mijn ex man zelf neemt bijna geen contact met hem op. En mijn zoon wil zelf ook weinig aan het contact doen terwijl ik hem daar regelmatig in stimuleer. Nu heb ik sinds 2 weken helemaal geen contact meer met mijn dochter, ik stuur regelmatig een sms en laat haar op die manier weten dat ik aan haar denk en dat ze altijd welkom is. Ze is een heel koppige puber. Ze heeft in het begin van de scheiding aan gegeven, 1,5 jaar geleden, dat ze bij haar vader wilde wonen en mij nooit meer wilde zien. Omdat ze toen niet bij hem kon/mocht wonen van mijn ex hadden wij de tijd om aan onze band te werken en dat ging goed. Nu doet het mij ontzettend veel verdriet dat ze geen contact momenteel wil, ze heeft er niets over gezegd maar ze reageert gewoon niet. Wat kan ik hier aan doen. Tips van “laat het rusten ze komt wel weer bij je terug”, heeft weinig nut. Ik mis haar nu en ik wil zo graag haar af en toe zien of horen.

1 reactie

  1. Anneke op 13 oktober 2014 om 15:14

    Beste man,

    dit is inderdaad geen makkelijke situatie en je wilt dit waarschijnlijk ook niet horen. Sorry alvast. Je dochter zal toch zelf hier haar weg in moeten vinden en pubers denken niet zo rationeel als wij dat doen. Ik vind het hartstikke goed dat je contact met haar blijft zoeken. Laat haar niet los, geef haar wel wat tijd. Je kunt misschien om de twee dagen een kort dagboekverslag naar haar e-mailen, waarin je beschrijft wat je doet (gewoon de alledaagse dingen), aangeven dat je het contact met haar mist, zonder dat je beschuldigingen uit naar haar of haar vader. Geef aan dat ze altijd welkom is en dat je haar mening respecteert dat zij dat nu even niet wil. Jouw houden van voor haar wordt niet minder en misschien kan zij aangeven wat jij nu voor haar kunt doen.

    Heel veel sterkte en wijsheid en vooral veel geduld.

    Lieve groet,

    Anneke

Laat een reactie achter