Rita (44) in Vragen van ouders

Wel of niet vertellen?

Wil je als kind weten of een van je ouders is vreemd gegaan? Dat is uiteraard een reden ban t scheiden. Of doen we er beter aan dat niet te vertellen en waarom wel of niet? We hebben 2 dochters, 13 en 15 jaar oud.

3 reacties

  1. Anouk op 15 maart 2019 om 14:05

    Beste Rita,
    Wat een goede vraag zeg. Ik snap dat jullie worstelen met of jullie deze vraag wel of niet moeten beantwoorden. Ik ben persoonlijk van mening dat je altijd eerlijk moet zijn, omdat de waarheid uiteindelijk toch wel boven tafel komt. Kinderen hebben veel meer door dan je denkt, misschien weten ze het zelfs stiekem al. Op het moment dat je of je ex-partner zo goed mogelijk kan uitleggen hoe dit is ontstaan, denk ik dat dat veel beter is voor het vertrouwen tussen ouder en kind. Ikzelf heb dit gesprek ook gevoerd met mijn vader. Hij vertelde dat hij verliefd was geworden op een andere vrouw, dat dit nooit zijn plan was maar dat dat soort dingen soms kunnen gebeuren. Hij vertelde erbij dat dit verder helemaal niets te maken heeft met de band die ik met hem heb en dat hij altijd mijn vader zou blijven, of hij nou met mijn moeder is of niet. Ikzelf koester dit gesprek heel erg, het was eerlijk en kwetsbaar. Als kind leren je ouders je dat je niet mag liegen en ik denk dat het slecht is voor het vertrouwen als je dit dan wel tegen hen doet. Verder zou ik ze wel veel details besparen en die misschien alleen beantwoorden als zij hierom vragen.
    Met de gedachte dat alle ‘leugens’ vanzelf wel een keer uitkomen denk ik persoonlijk dat jullie er beter aan doen dit wel te vertellen, dan dat ze zich later bedonderd voelen.

    Ik ken namelijk een situatie waarbij dit is gebeurd, De ‘bedrogen’ ouder voerde laat aan de telefoon, huilend een gesprek met haar beste vriendin waarin ze uitvoerig het overspel van haar ex-partner besprak. Haar dochter heeft dit gesprek toen opgepakt en is nog steeds heel erg boos op haar vader. Terwijl de ouders er samen voor gekozen hadden om dit niet aan de kinderen te vertellen. De dochter heeft nu heel slecht contact met haar vader maar durft ook niet te vertellen dat zij dit weet, omdat ze dan moet toegeven dat ze heeft zitten afluisteren. Dit is natuurlijk één situatie en hoeft niet altijd zo uit te pakken, maar het is wel even een voorbeeld wat er zou kunnen gebeuren als je niet eerlijk bent tegen de kinderen.

    Vooral gezien de leeftijd denk ik dat zij al heel veel doorhebben, misschien wel meer dan jullie zullen denken.

    Maar nogmaals ik vind het een onwijs goede vraag omdat de overweging laat zien dat jullie willen doen wat het beste is voor jullie dochters. Heel fijn is dat.

    Ik hoop dat u hier iets aan heeft.

    Veel liefs,

    Anouk

  2. Demi op 22 januari 2019 om 13:09

    Beste Rita, bedankt voor je vraag! En wat een goede vraag zeg, ik begrijp dat je deze stelt. Kan me voorstellen dat je als ouders twijfelt of je je kinderen de waarheid moet vertellen maar ze misschien verdriet doet, of juist minder verdriet doet door dan niet de waarheid te vertellen… Mijn ouders twijfelden hier ook over, dus ik hoop dat je wat hebt aan mijn ervaring hiermee als kind.

    Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 9 jaar was. Mijn vader maakte de keuze, voor mijn moeder was het onverwachts. Mijn vader vertelde mij en mijn zusje dat ze gingen scheiden, omdat ze niet meer van elkaar hielden en gelukkiger waren zonder elkaar. Eerst voelde ik me opgelucht toen ik dat hoorde, want daarmee leek hij te zeggen dat mama het ook prima vond zo. Maar toen ik weer bij mama kwam, bleek zij enorm verdrietig te zijn en vertelde ze me (niet expres volgens mij, maar door haar verdriet schoot het eruit) dat het allemaal mijn vaders schuld was omdat hij een ander had. Dat maakte mij heel verdrietig en ook boos op hem. Mijn vader ontkende niet, maar zei dat hij daar niet met ons over praatte en dat mijn moeder zich aanstelde. Waardoor ik niet wist wie ik nou moest geloven… Daarom is mijn eerste tip: zorg dat jij en de vader van je kinderen hetzelfde verhaal vertellen. Stem dat van tevoren af, want ik vond en vind (nog steeds) het heel moeilijk dat mijn ouders twee verschillende verhalen vertellen.

    Dat mijn vader (waarschijnlijk) is vreemdgegaan en ik daarvan af wist, heeft heel veel gevolgen gehad voor onze vader-dochter-band. Ik was heel boos op hem, vond mijn moeder automatisch zielig en haatte mijn stiefmoeder waardoor ik vaak ruzie had. Uiteindelijk is het contact met mijn vader tijdelijk verbroken toen ik 15 was. Achteraf had ik het heel fijn gevonden om het gevoel te hebben dat mijn ouders allebei goed zijn, ondanks de scheiding, en dat ik van allebei mag houden. En dat fouten maken bij het leven hoort, maar dat ik mijn vader mag blijven beoordelen als ‘vader’ in plaats van als ‘man van mama’. Want zo heb ik hem heel lang gezien: een slechte man voor mama, omdat hij haar zoveel verdriet deed, en daardoor mij. Maar als vader is hij eigenlijk altijd heel lief voor mij geweest en nog steeds. Als mijn ouders het vreemdgaan buiten mij hadden gehouden, weet ik zeker dat ik die fijne kant van mijn vader veel meer had kunnen zien. Die zie ik nu pas weer, nu ik uit de puberteit ben. Maar daardoor zijn er wel wat verloren jaren.

    Aan de andere kant was ik als puber ook wel heel nieuwsgierig waarom ze nou gingen scheiden, en wiens schuld het was, zodat ik mijn emoties op die ouder kon afreageren. Ik denk dat het verschilt per kind, de ene is er mee geholpen door de waarheid te weten, de ander heeft juist bescherming nodig door een goed en eenduidig verhaal van beide ouders zonder teveel op de inhoud in te gaan. Voor mij was dat laatste het geval. Je zou het dus in eerste instantie niet hoeven te vertellen, als je het mij vraagt. En als je kinderen toch heel graag details willen weten, hebben ze misschien ook wel het recht om die te weten, maar dan zou ik je als tip meegeven om te benadrukken dat ze hun ouder die vreemd is gegaan juist mogen beoordelen op hoe die als ouder is, in plaats van als partner van de andere ouder. Want dat laatste zijn jullie zaken. En vertel het ook echt alleen als de andere ouder er ook van af weet dat je het gaat vertellen. Dat zijn dingen die mijn ouders niet hadden afgestemd, waardoor ik tussen ze in stond en niet wist aan wiens kant ik nou moest staan.

    Ik hoop dat je wat hebt aan het lezen van mijn ervaring hiermee. Ik ben benieuwd of je er wat aan hebt gehad en hoe je het gaat aanpakken, je mag dat altijd hieronder laten weten. 🙂 Heel veel succes in ieder geval!

    Liefs,
    Demi

  3. Nadine op 16 januari 2019 om 15:25

    Hoi Rita, bedankt voor je vraag op het forum. Als ik terugkijk naar mijn eigen situatie, zou ik zeggen: Vertel het eerlijk. Mijn moeder had al een nieuwe vriend toen mijn ouders nog niet gescheiden waren. Eerst vertelde mijn moeder het nieuws dat ze bij mijn vader zou weggaan en een week later kwam daar bovenop dat ze al enige tijd iemand anders had. Ze is meteen bij hem ingetrokken en een heel nieuw leven begonnen. Terwijl mijn vader, broertje en ik nog moesten verwerken wat er allemaal gebeurd was. Ik was vooral heel erg boos en teleurgesteld dat mijn moeder niet vanaf het eerste moment eerlijk is geweest. Dat ze bij mijn vader wegging, was natuurlijk al een klap, maar dat er nog meer bleek te zijn wat ze een tijd voor ons verzwegen heeft, was moeilijk te verwerken. Ik heb veel tijd nodig gehad om alles een plekje te kunnen geven en kon niet begrijpen dat mijn moeder zoiets deed. Ik was zo teleurgesteld in haar. Mijn moeder en ik hadden een hele hechte band en die viel in een klap in duigen toen uitkwam dat ze gelogen/dingen verzwegen had. De band tussen ons is nooit meer helemaal als vanouds geworden. Inmiddels kom ik wel graag bij haar en mijn stiefvader (ze zijn na een jaar getrouwd) thuis. Ik heb een hele goede band met mijn stiefvader, dus dat is allemaal goedgekomen. Als ik jouw vraag lees, komt er meteen een antwoord in me op en dat is: Wees alsjeblieft eerlijk. Eerlijkheid is zoveel waard, in mijn ogen. Je kunt er je huwelijk niet mee redden, maar je kunt wel een voorbeeld uitdragen naar je dochters en hen een hoop extra pijn besparen. Als ze erachter komen dat een van jullie liegt of dingen verzwijgt, is de klap nog 100x zo groot. Dat is tenminste wel hoe ik het ervaren heb en dat gun ik niemand. Jullie dochters hebben de leeftijden om er een gesprek over aan te gaan en ze zullen het (als ik naar mezelf kijk) juist waarderen als jullie eerlijk zijn. Daarmee laten jullie zien hoe belangrijk dat is. Het nieuws wordt er niet minder vervelend door, maar als mijn moeder vanaf het begin af aan eerlijk was geweest over de situatie, was dat me vooral bijgebleven. Wat me nu bijblijft is: Ze heeft het voor ons verzwegen en kwam er een week later pas mee. Nogmaals: Die pijn gun ik niemand.
    Ik hoop dat je hier wat aan hebt en ik wens je veel sterkte,

    Liefs, Nadine

Laat een reactie achter