Gerdie (37) in Vragen van ouders
Wat doet dit met de kinderen?
Wat doet dit met het kind
Ons samengestelde gezin bestaat uit 5 kinderen. Drie van mij en twee van hem. Zijn oudste is bijna 18, zijn jongste 16. Ze zijn een keer in de twee weken het weekend bij ons. Ze werken en sporten beiden en zijn niet zo heel vaak thuis. Wij merken dat ze het soms maar een gedoe vinden verplicht naar ons omdat het ouderschapsplan van 4 jaar geleden zo is opgemaakt. We hebben dit met hun besproken en aangegeven dat het geen moeten maar mogen is. We willen hen daar vrijer in laten mits ze dit wel van te voren aangeven aan beiden ouders en het ook past bij beiden. Dat betekent in hun geval vaker bij hun moeder.
Mijn man werkt fulltime en ik heb mijn handen vol aan mijn drie, een stuk jongere, kinderen. Hun moeder is alleen maar bezig met geld en voelt zich aan alle kanten financieel tekort gedaan. Zij is het daarom hier niet mee eens (vanwege geld) en verplicht haar kinderen naar hun vader te gaan. Alleen als ze bij ons zijn heeft ze dagelijks op allerlei manieren contact en betrekt hun steeds in haar leven. De kinderen krijgen geen kans om zich bij ons fijn te voelen, naar ons idee mogen ze dat ook niet. Er wordt ook slecht over ons gesproken door haar. Is het normaal dat je je kinderen dwingt om bij hun vader te zijn? Wat doet dit met de kinderen? Bij ons zijn ze meer op bezoek dan bij haar, ondanks dat ze een eigen kamer hebben. Met hun moeder/zijn ex valt nauwelijks/niet te praten helaas.
Hoi Gerdie,
Wat goed dat u het forum heeft gevonden en uw vraag heeft gesteld! Ik herken mijzelf een beetje in de situatie.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 8 was. Ik woonde bij mijn vader en ik ging 1x in de 3 weken bij mijn moeder een weekend slapen. Na een tijdje vond ik het niet prettig meer om daar te slapen. Dit kwam, omdat het voor mij meer voelde alsof ik op bezoek was, dan dat ik daar woonde. Ik heb aangegeven dat ik graag alleen overdag nog wilde komen. Dit werd gelukkig goed opgepakt. Ik woon inmiddels op mezelf, maar zie beide ouders nog regelmatig en het contact met beiden is goed.
Ik lees dat uw kinderen ook het gevoel hebben dat zij zich bij u niet thuis voelen. Heeft u het daar al eens met uw kinderen over gehad? En wat vinden de kinderen ervan dat ze bij u slapen? Ik vond het fijn dat ik uiteindelijk de keus kreeg om zelf te bepalen of ik bleef slapen of niet, waardoor het ook gezelliger was bij mijn moeder.
Wat mij is bijgebleven uit deze situatie, is dat ik het belangrijk vond om met beide ouders over de situatie te kunnen praten, zonder dat er geoordeeld werd en dat ik het fijn vond dat ik zelf de keus mocht maken wanneer ik naar mijn moeder ging. Zo kreeg ik er ook meer plezier in.
In de open brief voor kinderen staan een aantal tips over wat de kinderen in deze situatie kunnen doen. U zou deze eens met uw kinderen kunnen lezen. Hier vindt u de brief: https://www.villapinedo.nl/wp-content/uploads/2018/10/BRIEF_NJT_2017.pdf .
Ik hoop dat u iets hebt aan de ervaring en de tips.
Liefs,
Evelien
Hoi Gerdie,
Wat ontzettend fijn dat u uw vraag op ons forum hebt gedeeld. Ik kan me voorstellen dat u het lastig vindt voor uw kinderen.
Ik herken de situatie wel een beetje, al heb ik deze niet op precies deze manier meegemaakt.
Mijn ouders zijn uit elkaar gegaan toen ik 13 jaar was en hebben toen samen een ouderschapsplan gemaakt. Deze zou gelden tot dat wij (mijn zus en ik) klaar zouden zijn met studeren. Dus ik was de ene week bij mijn moeder en de andere week bij mijn vader. Op een gegeven moment heb ik zelf ook aangegeven wat ik zelf prettig vond. Dit natuurlijk wel in overleg met beide ouders. Eigenlijk precies op de manier waarop jullie het doen!
Nu gaat het tussen mijn ouders, ondanks het sporadische contact, prima wat betreft de communicatie. Er spelen ook geen geldzaken. Mijn zus en ik mogen gaan en staan waar we willen en worden nergens toe gedwongen.
Ik zie in uw vraag dat u al achter een heleboel informatie bent gekomen. Zo weet u dat uw man zijn ex-partner slecht over jullie gesproken wordt en dat zij uw kinderen belemmerd in het voel dat zij thuis kunnen hebben. Heeft u al gevraagd naar de mening van uw kinderen? U zegt namelijk dat zij één keer in de twee weken een weekend bij jullie zijn. Ik neem aan dat dit nog steeds het geval is, ondanks dat u het gevoel heeft dat de kinderen gedwongen worden bij jullie te zijn.
Hoe staan de kinderen tegenover de situatie? Uiten zij een gevoel van onmacht of laten zij merken dat ze iets niet fijn vinden? Het is belangrijk dat, ondanks dat de ‘vervelende’ dingen voornamelijk in het andere huis plaatvinden, de kinderen weten dat ze ook met die gevoelens bij u terecht kunnen, zonder daarin veroordeeld te worden. Ik merkte persoonlijk dat ik veel had aan het bespreken van situaties bij mijn andere ouder, zonder dat deze mij dan zou verhoren of zoiets dergelijks.
Op onze website staan ook een heleboel verschillende open brieven. Deze zijn gericht naar ouders, stiefouders, leerkrachten, maar ook naar kinderen. Ik denk dat deze brief voor uw kinderen wel mooi verwoord hoe zij deze situatie kunnen aanpakken: https://www.villapinedo.nl/open-brief-aan-alle-kinderen-van-gescheiden-ouders/.
Nogmaals bedankt voor het delen van uw vraag op het forum en ik hoop dat u wat aan het advies hebt gehad. Heel veel succes!
Liefs,
Renée