Anoniem (33 jaar) in Vragen van ouders

Stiefmoeder

Met interesse zag ik de uitzending van spraakmakende zaken. Ik ben geen jongere en heb geen gescheiden ouders. Ik ben een vriendin van een man die wel 3 meisjes heeft, van 3, 5 en 6 jaar. Hij is samen met zijn vrouw in de scheiding verwikkeld en er moeten nu plannen gemaakt worden. Is er volgens jullie iets wat ik als nieuwe vriendin van de vader zal kunnen doen of moeten doen? Ik ben juf, dus heb gelukkig ervaring met kinderen en ben ook gek op ze. Hebben jullie tips voor mij, hoe ik ze het beste kan helpen?

4 reacties

  1. Meisje, 33 jaar op 11 september 2012 om 17:10

    Ik wil jullie allemaal bedanken voor de mooie tips en adviezen die ik heb gekregen. Ik zal er zeker gebruik van maken. Ik heb nog veel te leren, maar het welzijn van de kinderen staat bij mij op één!! Mocht iemand nog meer adviezen hebben, ik hoor ze graag!

  2. Marleen op 11 september 2012 om 17:10

    Hoi stiefmoeder,

    Wat mijn bonus-moeder (klinkt wat leuker) altijd heel goed heeft gedaan is dat ze altijd zich aanpaste aan ons. Dat betekent niet dat je je eigen regels of waarden moet aanpassen, ik bedoel het meer als in haar houding tegenover ons. Een goed voorbeeld hiervan is dat ze mijn broertje van 11 nooit omhelst als mijn moeder in dezelfde ruimte is. Ze weet dat hij dat lastig vind, en dus laat ze hem aangeven wat hij wil. Vervolgens staan ze samen bij mijn vader thuis koekjes te bakken en vliegt hij haar om de hals. Ze gaat mee met wat hij goed vind voelen. En nog een tip: accepteer dat ondanks dat jij deze kinderen als jou kinderen kan gaan zien (emotioneel gezien), het nooit jou kinderen zullen zijn. Mijn bonus moeder zegt dat ze dat altijd moeilijk vind. Dat ze de neiging voelt om te gaan moederen. Maar, Als kinderen pijn hebben, ergens mee zitten of verdrietig zijn dan willen ze het liefste papa en mama. En mama, dat ben jij niet. Dat betekent niet dat je niet een hele bijzondere rol in hun leven kan gaan spelen. Ik hou heel veel van mijn bonus moeder en spreek vaak met haar af (ook zonder papa). Je hebt een lastige positie als stiefmoeder maar ook een kans op een mooie band!
    Succes!!

  3. Roos op 11 september 2012 om 17:10

    Hoi stiefmoeder,

    Ik ben het helemaal eens met het meisje van 17 jaar. Heel goed dat je naar het forum bent gekomen voor tips. Zoals het meisje van 17 zegt; het is belangrijk om de kinderen het tempo te laten bepalen. Toen mijn moeder haar nieuwe vriend kreeg, ging alles veel te snel. Binnen no-time had het huis een restyling gekregen en bepaald hij de regels. Ik vond dat heel vervelend en kwam daar dan ook tegen in opstand. De veilige thuis-omgeving, voelde ineens niet zo veilig meer. Achteraf gezien erkent mijn moeder dat alles veel te snel is gegaan. Als ze het opnieuw mocht doen had ze het absoluut rustiger aan gedaan. Ik denk ook dat het belangrijk is dat de kinderen af en toe alleen iets met hun vader doen, zonder jou erbij. Dat is misschien moeilijk, maar uiteindelijk zullen ze je dan alleen maar sneller accepteren.

    Veel succes! Groetjes, Roos

  4. Meisje, 17 jaar op 11 september 2012 om 17:09

    Beste ‘stiefmoeder’,

    Wat goed dat je naar dit forum bent gekomen met deze vraag, dat laat zien dat je erover nadenkt hoe het voor de kinderen is en dat is volgens mij het belangrijkst. Ik denk dat het goed is als je de kinderen zelf laat aangeven wat zíj willen. Toen ik de nieuwe vriendin van mijn vader leerde kennen, baalde ik ervan dat het steeds in hun tempo moest: zij wilden dat ik haar ontmoette, dus we spraken af. Ze gaf ook de hele tijd cadeautjes en dat was aardig bedoeld, maar ik was er eigenlijk niet aan toe om zoiets aan te gaan met haar. Ook als je iets krijgt van iemand, schept dat een band, en dat ging voor mij destijds te snel. Ik moest steeds reageren op wat mijn vader en zijn vriendin wilden, en soms gingen ze over mijn grenzen heen. Ik wil jou dus aanraden vooral de kinderen van je vriend het tempo te laten bepalen. Probeer af en toe iets leuks met ze te ondernemen, of met ze te praten of spelen ofzo. Als ze op wat voor manier dan ook aangeven dat het ze te snel gaat, of dat ze zich schuldig voelen t.o.v. hun moeder, doe dan een stapje terug! Heb vertrouwen dat ze op z’n tijd wel wennen aan de situatie.

    Succes, het lijkt me een moeilijke tijd, ook voor jou!

Laat een reactie achter