Wilma (42) in Vragen van ouders

Verschillende regels

Ik ben bijna 6 jaar gescheiden en mijn zoon is woont bij vader , was zijn eigen keuze toen. Mijn dochter woont bij ons. Ik ben inmiddels zover dat ik kan accepteren dat bij papa zijn regels zijn en bij mij mijn regels. Helaas kan mijn ex dat niet en als ik nee zeg, zegt hij ja. Voorbeeld : mijn dochter word deze zomer 16 en wil met haar vriendje en nog stel vrienden naar ***, dat vind ik behoorlijk ver weg. Dan vraagt ze eerst haar vader die zegt gelijk ja en een paar dagen later vraagt ze mij en ik zei direct nee. Ik wist niet dat ze haar vader gevraagd had en hij zegt ook niet tegen haar dat hij dat eerst wil overleggen met mij, want dat wil hij niet. Het moet op zijn manier. Dat vind mijn dochter leuk , daar mag alles en bij ons zijn regels. Dat doet pijn, want zo speelt ze ons tegen elkaar uit of hij probeert mij te kwetsen over haar rug. Ik ben een slechte moeder met mijn regels en ze mag niks. Zegt hij tegen mij. Dat is niet waar, ze mag genoeg, maar er moeten ook grenzen zijn. Mijn zoon mag alles, behalve als het zijn vader beter uitkomt niet. Maar zijn huis, zijn regels en daar bemoei ik me dan niet mee. Mijn zoon weet precies hoe hij dingen voor elkaar moet krijgen op deze manier. Ik baal zo enorm, want op deze manier zet hun vader mijn dochter tegen mij op. Soms denk ik weleens, dan ga je daar toch wonen, kijken hoe lang je het leuk vind om alles te mogen. Word hier erg verdrietig en boos van. Waarom kan / wil hij niet gewoon overleggen.

2 reacties

  1. Sanne op 2 januari 2020 om 15:54

    Hoi Wilma,

    Fijn dat je dit forum hebt gevonden om je vraag te stellen. Wat een vervelende situatie bevindt je je op dit moment in. Ik herken me heel erg in je verhaal. Toen mijn ouders gingen scheiden ontstond dezelfde situatie. Mijn moeder stelde grenzen en hanteerde regels, terwijl mijn vader hier zoveel mogelijk tegenin ging en allerlei zaken goedkeurde zonder dit met mijn moeder te overleggen. Mijn zus en ik vonden dit natuurlijk super, de pubers die we waren, om van alles aan onze vader te vragen voor we ermee naar onze moeder gingen. Mijn moeder had hier in die tijd erg veel last van, ze had dezelfde soort gevoelens als die jij beschrijft. Er zijn toen veel gesprekken geweest tussen hen, veel situaties waarin zij ruzie kregen over wat er wel en niet mocht, maar het is in die tijd nooit echt opgelost. Mijn moeder bleef iemand die behoefte had aan het structureren van het gezinsleven en het stellen van regels, mijn vader bleef iemand die het liefst ‘ja’ zei tegen alles wat ik vroeg. Ik merkte toen ik ouder werd dat dit gedrag vooral voortkwam uit onzekerheid van mijn vader, omdat mijn vader het gevoel had dat dit de enige manier was waarop wij bij hem zouden blijven komen. Het was eigenlijk gewoon zoetmakerij, iets wat heel sterk in de persoonlijkheid van mijn vader ingebed zit.

    Waar het een beetje op neerkomt naar mijn idee, is dat als er gesprekken gevoerd zijn en er al vaak overlegd is hoe jij het graag zou zien, en er is nog steeds niets veranderd, dat ik niet verwacht dat er nog verandering zal komen. Het is belangrijk dat je gewoon je grenzen blijft aangeven richting zowel je kinderen als je ex-man, want grenzen zijn super belangrijk in een liefdevolle ouder-kind relatie. Maar een stukje acceptatie van hetgeen dat niet in je macht ligt is denk ik wel belangrijk.

    Wellicht is het fijn om te horen dat zowel mijn zus als ik later gingen inzien waarom mijn vader altijd zo makkelijk ja zei, en dat dit eigenlijk helemaal niet zo fijn was. We hebben beiden een goede relatie met onze moeder en we hebben helemaal niet het idee dat ze overmatig streng was, of te veel grenzen stelde. Maak je dus niet druk, waarschijnlijk gaan je kinderen dit nog wel inzien.

    Groetjes,
    Sanne



  2. Anne op 20 december 2019 om 23:30

    Hey Wilma!

    Goed dat je hier een berichtje plaatst. Ik kan me voorstellen dat het een ingewikkelde positie is waar je in geplaatst wordt. Want wat moet je nu doen? Wat kún je doen? Dat was het eerste waar je verhaal mij aan deed denken. Er zijn héél veel dingen die buiten onze invloed liggen. Het feit dat de vader van de kinderen minder regels heeft, sneller ‘ja’ zegt, daar kun je gewoon niets aan veranderen. Hoogstens met hem overleggen, maar als dat niet blijkt te werken en hij vindt jouw regels overdreven, dan houdt het op. Ik denk dat het belangrijk is om je dat te realiseren: niet alles is binnen jouw invloed. Dat is heel frustrerend, maar wel de waarheid.

    Maar goed, er zijn natuurlijk ook onderdelen waar je wél invloed op hebt. Ik kom daar zo op terug, maar deel eerst graag even wat van de situatie zoals die bij mij thuis was (en is!) want ik vind het een best herkenbaar verhaal. Mijn moeder en stiefvader zijn ook veel strenger dan mijn vader en stiefmoeder. Mijn moeder zei vroeger altijd dat ze het idee had dat ze mij en mijn broertje moest ‘heropvoeden’ als we terugkwamen van onze vader. Ik vond het altijd vervelend als ze dat zei omdat ik het niet op die manier ervaarde. Maar zij had wel dat idee. Ondanks het feit dat ik mijn vader veel meer voor elkaar kon krijgen, had ik altijd een veel betere band met mijn moeder. Voor mij had dat te maken met het feit dat er één ding is dat veel belangrijker is dan regels, en dat is liefde. Bij mijn vader had ik niet het idee dat er bijzonder veel om me gegeven werd. Ik mocht de hele dag op de playstation gamen, want dat was voor hen ook lekker makkelijk: een rustig kind. Bij mijn moeder mocht dit absoluut niet, maar zij onderbouwde haar regels erg goed. Natuurlijk was ik het er niet altijd mee eens, maar boven de regels stond het feit dat ze ontzettend van me hield en haar regels voortkwamen uit zorgen.

    Wat ik je zou adviseren is om duidelijk te maken waarom je bepaalde regels hebt en waarom ze volgens jou zinnig zijn. En altijd duidelijk blijven maken dat je van je kinderen houdt.

    Dat lost niet alles op. Ik ben inmiddels uit huis, maar mijn ouders hebben nog steeds wel eens ruzie over wat wel/niet mag. En wat we wel/niet van hen krijgen. Bloedirritant, nog steeds. Ik hoop dat de kinderen hier nooit de dupe van hoeven worden! De situatie wordt overigens wel makkelijker als ze ouder worden en regels minder onderwerp van gesprek zijn.

    Sterkte, fijne feestdagen!
    Anne