Stephanie (29) in Vragen van ouders
Verschillende regels
Ik zou graag een beetje advies willen in de volgende situatie:
We hebben een samengesteld gezin, waarbij de kinderen van mijn partner om de week komen. Nou is t zo dat er op beiden adressen er een groot verschil is van hoe er tegen de opvoeding wordt aangekeken. Bij ons denken we dat veel regelmaat, ritme en structuur belangrijk is. & aan de “andere kant” is t lang leven de lol en vrijheid blijheid..(overigens wel versterkt uitgedrukt) .. maar soms zeggen we weleens tegen elkaar, t zal hier wel net een straf kamp zijn omdat bij ons de regels wel in grote mate moet worden opgevolgd en als dat niet gebeurt er consequenties aan vast zitten … de oudste heeft Wel eens gezegd, bij beiden huizen zijn regels alleen bij mama zijn er geen gevolgen als je iets niet doet.
Nou heeft de oudste geuit dat ze liever door de weeks bij haar moeder wilt gaan wonen & de weekenden nog wel wilt blijven komen.
Naar eigen woorden, is t hier te zwaar voor der en is vader erg veel op mij gaan lijken qua structuur aanbrengen. (Jullie snappen t al, ik ben in deze de gebeten hond)
Door de week ben ik t meeste thuis en is haar vader op de vrijdag thuis.
Voor ons klinkt als: de makkelijkste weg kiezen.
Wij zijn helemaal geen on mensen en doen met elkaar zat leuke dingen. Maar weten niet zo goed wat we moeten met het feit dat de oudste de regels hier te “moeilijk” vind en daarom bij der moeder wilt vertoeven waar er “niet”/“nauwelijks” naar der omgekeken wordt..
Hey Stephanie,
Wat goed dat je ons hebt gevonden en dat je je vraag hier stelt. Ik kan me voorstellen dat dit een lastige situatie is. In je bericht schrijf je dat de oudste dochter van je partner twee verschillende opvoedstijlen ervaart. Die van jou + je partner en die van haar moeder en dat zij heeft aangegeven dat ze jullie ‘regels’ moeilijk vindt. Ik kan me dit goed voorstellen omdat ik het zelf ook zo ervaar in mijn eigen thuissituatie. Bij mijn moeder thuis is er structuur en zijn er regels en bij mijn vader zijn die er niet en is het eigenlijk zoals jij het ook benoemd; lang leven de lol. Ik zelf vind de structuur van mijn moeder fijn, omdat ik duidelijkheid heb. Maar ik weet dat mijn broertjes de lang leven de lol van bij mijn vader thuis leuker vinden. En dat kan ik mij ook voorstellen, want wie zou dat niet als kind willen 😉
Ik denk dat het voor jullie belangrijk is om te beseffen dat het als kind best lastig kan zijn om tussen twee opvoedstijlen te moeten schakelen. In het ene huis gelden er regels die er bij het andere huis niet zijn en andersom. Ik weet dat ik dit best lastig vond om hier telkens in te schakelen, nu ben ik er meer gewend aan geraakt. Maar het is goed om te beseffen dat die voor de oudste dochter van je partner ook lastig kan zijn. Daarnaast vraag ik mij af hoe oud zij is? Ik kan me voorstellen dat wanneer zijn in de puberteit zit dat zij zich dan gaat afkeren naar haar ouders (en in dit geval ook jou) toe. Hierdoor kan zij de regels die bij jullie in het huis zijn opgesteld opvatten als vervelend, omdat zij graag haar eigen ding hierin wilt bepalen. Nu moet je wel in je achterhoofd houden dat de regels uit jullie huishouden niet extreem hoeven te zijn, maar omdat de oudste dochter misschien een contrast met de ‘regels’ bij haar moeder thuis en jullie ervaart.
Ik denk dat het beste is om het met haar te bespreken, laat haar vertellen wat zij dan moeilijk vindt aan de regels die bij jullie thuis gelden, kijk samen met haar hoe het anders kan, laat haar mee denken met de regels en het belangrijkste luister naar wat zij te zeggen heeft!
Misschien ligt er wel iets anders onder, waardoor ze zo reageer. Ga vooral open het gesprek in en geef haar ook een stem.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt en weet dat je altijd mag terug komen op het forum.
Veel succes!
Liefs, Melissa
Beste Stephanie,
Bedankt voor het delen van je verhaal! Wat een vervelende situatie. Ik herken de situatie vanuit de oudste wel een beetje. Zelf woon ik vast bij mijn alleenstaande moeder, die heel makkelijk is met regels. Ik ging altijd een weekend in de twee weken naar mijn vader, die een vriendin heeft. Eerst woonden ze samen in het huis waar we nog met het hele gezin hebben gewoond. Daarna hebben ze samen een huis gekocht. Sindsdien kreeg ik steeds meer moeite om naar mijn vader te gaan. Ik vond het lastig, omdat het niet meer als mijn huis voelde. Ze hadden het samen gekocht en het voelde voor mij meer alsof ik te gast was. Over de jaren heen veranderden mijn vader ook een beetje. Hij begon veel van zijn vriendin mee te krijgen, waardoor ik me minder op mijn gemak voelde. Maar ook zag ik dat ze mijn vader wel gelukkig maakte en dat mijn vader meer van het leven begon te genieten. Dit vond ik ontzettend fijn om te zien. Mijn vader werd ook door de jaren heen wat strenger en moeilijker. Zelf heb ik geen moeite met regels, maar ik was het gewoon niet gewend van hem. Daarom vond ik het erg moeilijk om eraan te wennen. Nu langzaamaan leer ik er wel mee omgaan. Ik ga in de weekenden niet meer naar mijn vader en woon permanent bij mijn moeder. Dit was mijn eigen keuze, ook omdat ik me niet op mijn gemak voelde. Nu ik wat ouder ben merk ik wel dat ik dit erg spijtig vind en mijn vader dan ook erg mis.
Naast dat ik moest wennen aan de nieuwe regels van mijn vader, vond ik ze ook wel prettig. We aten (bijna) altijd aan tafel, dingen werden veel beter overlegd en besproken en er hing dus ook vaak een rustigere sfeer. Ondanks dat het dan iets strenger was, was het vaak wel erg gezellig. Bij mijn moeder miste ik dat vaak, omdat we niet zo vaak aan tafel aten en een beetje langs elkaar heen leefde. Achteraf had ik het misschien wel prettig gevonden als de regels bij mijn moeder ook zo waren geweest.
Om eerlijk te zijn vind ik het een lastige situatie en weet ik niet zo goed wat ik als advies mee kan geven. Vooral als partner van lijkt me dit inderdaad een vervelende situatie. Misschien dat er met de moeder besproken kan worden om dezelfde regels op te stellen. Of kunnen jullie in gesprek gaan met de oudste. Misschien schuilt er wel wat meer achter wat ze moeilijk vind om te vertellen. Zelf heb ik ook nooit uit mezelf toegegeven dat ik me niet meer ”thuis” voelde en heb ik toen ik jonger was smoesjes gebruikt om niet te hoeven gaan.
Ik hoop dat je in ieder geval iets hebt aan mijn verhaal en dat jullie hier samen met de oudste uit kunnen komen. Zoals Laura hieronder ook al aanraad is het misschien prettig voor de oudste om een Buddy te nemen. Zelf heb ik ook een Buddy gehad en mijn Buddy was de enige persoon aan wie ik zulke dingen vaak wel durfde te vertellen. Het hebben van een luisterend oor heeft mij toen erg geholpen! Mocht zij hier interesse in hebben (tussen 10 en 23 jaar) dan kan ze die hier aanvragen: https://www.villapinedo.nl/ik-wil-een-buddy/
Ook hebben we een open brief aan alle nieuwe partners van gescheiden ouders: https://www.villapinedo.nl/open-brief-aan-alle-nieuwe-partners-van-gescheiden-ouders/ Misschien dat je hier wat aan hebt of het een beetje steun kan bieden!
Ik wens jullie heel veel liefs!
Esmée
Hoi Stephanie,
Allereerst, wat fijn dat het forum van Villa Pinedo hebt gevonden en hier om advies hebt gevraagd! Zoals ik lees, zit je in een lastige situatie. Ik herken vanuit de kinderen van je man/vriend wat er gebeurt. Bij mij is mijn vader wat ‘makkelijker’ met regels. Hij vind het vooral belangrijk dat er geen ruzie onstaat, wat ten koste gaat van de regels. Mijn moeder is daarin wat lastiger. Toen ik ongeveer 12 jaar was, heb ik hier veel misbruik van gemaakt. Ook heb ik misbruik gemaakt van het feit dat mijn ouders niet of nauwelijks comminuceerden met elkaar. En als er communicatie was, was dit vaak negatief. Ik wist precies wat ik bij de ene ouder wel kon doen, en bij de andere niet. Nu is mijn broertje 14, en zie ik bij hem hetzelfde gebeuren als dat ik heb gedaan. Ik heb geprobeerd mijn ouders hierin te sturen, uit te leggen wat er gebeurt in deze situatie, maar dit lijken ze lastig te vinden. Dit gedrag is vanuit het kind zeker niet goed te praten, maar vind ik wel logisch. Daarnaast begrijp ik erg goed dat jullie de regels liever niet willen veranderen, omdat jullie ervan overtuigd zijn dat dit de juiste manier van opvoeden is.
Hebben jullie (of alleen je man/vriend) wel eens geprobeerd om een gesprek aan te gaan met moeder over de regels? Misschien zou dit jullie kunnen helpen?
Zijn jullie hier ook over in gesprek geweest met dochter? Heeft zij ook letterlijk benoemd dat ze liever naar moeder wilt, omdat het daar ‘makkelijker’ is? Miisschien zou het dochter helpen als zij een buddy krijgt om mee te praten (voor kinderen tussen de 10 en 23 jaar)? Je zou haar kunnen verwijzen naar de website van Villa Pinedo.
Wat een moeilijke situatie! Ik kan heel goed begrijpen dat jullie graag willen dat de omgangsregeleing met dochter blijft zoals die is, maar dat jullie daar geen regels voor willen schrappen.
Heel veel succes met de situatie! Ik hoop dat je wat hebt gehad aan mijn verhaal en tips. Mocht je nog meer vragen hebben, kun je altijd terug komen op het forum!
Liefs, Laura