Een moeder (40 jaar) in Vragen van ouders
Vechtscheiding
Beste allemaal,
Ik ben ruim 4 jaar geleden gescheiden en zit in een vechtscheiding. Het enige doel van mijn ex is om mij kapot te maken. Desnoods ten koste van onze zoon van 8 jaar.
Er is co-ouderschap waarbij niet gecommuniceerd wordt over onze zoon. Er is geen ouderschapsplan, mediation is mislukt en de rechter heeft destijds het minimale vastgelegd en gaf aan dat we als volwassenen met elkaar moeten communiceren, waar ik het overigens volledig mee eens ben, maar dit lukt dus totaal niet.
Bij de overdracht gaat de deur op een kier open en moet onze zoon erdoor naar binnen glippen; hij wordt op het schoolplein (om de hoek) afgezet door zijn vader en moet dan zelf naar mijn huis lopen. Er zijn diverse incidenten (geen fysieke mishandeling, maar wel bekladden van het huis, het huis leeghalen, iets door het raam gooien, niet willen afgeven van de ID kaart voor vakantie enz.)
Onze zoon heeft al geruime tijd psychologische hulp nodig en mijn ex wilde hier niet aan meewerken, maar nu gaat dit uiteindelijk wel gebeuren (na dreigen door school dat mijn ex moet meewerken omdat er anders een AMK melding zou worden gedaan). Enz. enz.
Onze zoon is graag bij zijn vader, maar het co-ouderschap werkt, vanwege het gebrek aan communicatie, niet.
Graag zou ik horen of jullie tips hebben hoe ik het beste kan omgaan met een ex die als doel heeft mij ten gronde te richten en hier zelfs ons kind tussen wil zetten.
beste moeder,
Ik zoek hier ook een antwoord op. Mijn ex probeert ook niets anders dan mij kapot te maken. enkele voorbeelden: een lege envelop voor vaderdag ‘van’ mijn zoon, op zijn verjaardag kreeg ik hem niet aan de telefoon te spreken en wordt het opgenomen, op mails wordt niet gereageerd, de telefoon wordt niet meer voor mij opgepakt. ik wordt totaal genegeerd. ik heb mijn zoon nu bijna 5 maanden niet gezien of gesproken. ik en mijn zoontje zijn het slachtoffer van een narcist. Net als jouw verhaal is er bewust vanuit hem/haar geen enkele communicatie mogelijk. het bovenstaande zou dan ook een goeie tip zijn: workshop, praten ed. maar de ander houdt alles tegen. bij mijn ex is het onder andere een groot gebrek aan empathie, het is ikke ikke. het enige waarvoor ze heeft gemailt was, dat er iets met haar bedrijf was en dat ze dacht dat ik erachter zat. ook de open brief van villa pinedo heb ik gemailt, maar ik wed dat ze die niet eens (helemaal) gelezen heeft, laat staan de verhalen op deze site van heel veel kinderen en ouders die een groot probleem hebben met mensen die dit soort gedrag vertonen. Mijn (voorlopige) oplossing is die empathie ‘wakker’ te maken. Ik ga zodadelijk ook wat schrijven hier en alsjeblieft vragen aan kinderen om wat te schrijven/ervaringen aan mijn ex, als het mag, om vooral aan ons kind te denken, te praten en vooral te houden aan gemaakte afspraken (met een getuige of op papier). Ik ‘moet’ dit vragen omdat zij niet snapt, dat dit niet normaal of goed is voor ons kind. en zelf komt ze niet op deze site.
Verder weet ik het ook niet, ik kom er ook (nog) niet goed uit. wat ik wel begrijp (ik lees deze site pas sinds een dag of 4), is de werkelijk ‘absurde’ verhalen die ik lees; kinderen en ouders met heel verdriet. en waarom precies? Wellicht kan je iets met die ‘ziekte’ waar ik het over heb. toen ik daarover ging lezen, viel alles op zn plaats…
veel geluk & succes (met name je zoon)
Beste Moeder,
Ik snap uw bezorgdheid, en als ik uw verhaal goed lees, dan is het niet meer dan begrijpelijk dat jullie zoontje hieronder lijdt.
Het is belangrijk dat jullie zoontje met iemand kan praten, misschien is dit een vertrouwenspersoon op school of een familielid bij wie hij zich op zijn gemak voelt.
Daarnaast kan ik jullie allebei onze workshop aanbevelen, hierin vertellen kinderen hoe zij bepaalde dingen in de scheiding hebben ervaren en geven zij ook hele handige adviezen. Het zou dan ook goed zijn als uw ex-partner deze workshop ook zou downloaden, misschien dringt zijn manier van handelen dan iets meer tot hem door.
Ik lees dat uw zoontje graag bij zijn vader is, hoe moeilijk dit misschien ook voor u is, probeer dit contact zoveel mogelijk te stimuleren. En hoewel ik er vanuit ga dat u er voor uw zoon bent, zorg ervoor dat uw zoontje altijd zijn verhaal bij u kwijt kan. Ook als dat iets over zijn vader is, en hou uw eigen oordeel/mening daarover voor uzelf (in ieder geval in het bijzijn van uw zoon)
Ik hoop dat u hier iets mee kunt en ik denk dat u heel veel zult hebben aan de workshop. Mocht er ooit nog iets zijn, dan kunt u altijd bij ons terecht.
Veel sterkte!