Peter (32) in Vragen van ouders

Terug naar mijn geboorteplaats

Ik zit met een grote, zo niet de grootste vraag van mijn leven. Mijn vrouw en ik gaan wss scheiden. We zijn nog in gesprek maar alles voelt alsof we naar de uitgang op weg zijn. We doen dit overigens in erg goed overleg en zonder ruzies en aangezien we een klein kind van 2 hebben vind ik dit ook erg belangrijk. Nou, klinkt goed toch? Maar nu komt het.. Ik ben geboren in een andere stad op een uurtje rijden van waar we nu wonen. Mijn sociale leven speelt zich daar af, Ik ben naar onze huidige woonplaats verhuisd om samen met mijn vrouw een leven op te bouwen. Ik heb hier behalve mijn gezin niets. Ik werk hier niet, ik heb hier geen vrienden (op wat kennisen na), geen familie.. niets. Klinkt wat sneu maar is het niet. Als we geen kind hadden zou ik blind terug zijn gegaan naar mijn geboorteplaats. Maar nu we een kind hebben is die keus niet zo simpel gemaakt. Ik geloof niet heel erg in co-ouderschap, als ik o.a. de verhalen hier lees denk ik dat het goed is dat een kind 1 primair huis heeft en vanuit daar bij zijn andere ouder (en dus huis) komt logeren (bijv. 1 x per 14 dagen een weekend en nog een dag door de week), dit zou ook kunnen vanuit mijn geboorteplaats (ongeacht of ons kind bij mij of haar komt te wonen). Mijn vrouw ziet echter co-ouderschap zitten in onze huidige woonplaats. Voor haar is dit makkelijker aangezien haar leven zich hier afspeelt. Ik denk dat ik me erg alleen ga voelen hier en dat dat ons kind ook niet ten goede komt. Wat zijn jullie ervaringen?

3 reacties

  1. Peter op 23 april 2019 om 13:30

    Hoi Elisabeth en Gerjan,

    Super bedankt voor het delen van jullie eigen ervaringen. En ook fijn om het vanuit het kind perspectief te lezen. Ik heb hier heel veel aan.

    @Gerjan, ik kan me je vaders keus goed voorstellen. Ik heb hier geen kwade blikken maar zit wel met hetzelfde dilemma. Zie je hem nog regelmatig?

    @Elisabeth, bedankt voor je reactie. Ik maak me inderdaad ook het meest zorgen dat ik of mijn vrouw ons kind op de langere termijn minder gaat zien door de afstand. Precies met de redenen die jij aangeeft. Maar ik zie daarnaast ook dat dat nog erg ver weg is in de tijd. En dat het slecht te voorspellen is hoe onze levens gaan uitpakken. Kijk ik naar de korte termijn is het beter voor mij dat ik hier vertrek en dat we goede afspraken maken.. het blijft lastig maar ik krijg de puzzel steeds beter gelegd.

    Nogmaals dank voor jullie reacties.

    Groeten
    Peter

  2. Gerjan op 22 april 2019 om 11:23

    Hee Peter,

    Lastige situatie zit je in. Ik begrijp je twijfel heel goed. Ikzelf heb niet helemaal exact hier ervaring mee. Wel is mijn vader na de scheiding ook terug gegaan naar zijn geboorteplaats (1,5 uur rijden). Voor hem voelde dat toen in die tijd als de beste oplossing (en nu nog steeds). Al zijn familie woont daar en hier had hij enkel alleen maar kwade blikken. Ook hij had hier niet meer dan kennissen, gezin en aangetrouwde familie. Dit maakte voor hem de keuze heel makkelijk en heeft hij besloten daar weer te gaan wonen. Is de situatie waarin zijn scheiding afspeelde anders dan die van jou maar de keuze blijft hetzelfde. Met co-ouderschap heb ikzelf niet mee te maken gehad dus daarin kan ik je niet helpen.
    Wel weet ik dat een mens moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt. In goed overleg kan een heleboel. Jullie kunnen sowieso trots zijn op jullie zelf dat er geen ruzies zijn en alles in goed overleg gebeurt. Probeer samen naar een oplossing te kijken waar jullie allebei zich comfortabel bij voelen.

    Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt.

    Groetjes Gerjan

  3. Elisabeth op 20 april 2019 om 13:36

    Hallo Peter, bedankt voor jouw vraag. Ik kan niet antwoorden uit “ouder” -perspectief, maar wel als kind van gescheiden ouders. Ik begrijp uit jouw verhaal dat je ondanks de bezwaren van jouw vrouw, graag terug wilt naar jouw oude woonplaats. Heel erg begrijpelijk natuurlijk, met een scheiding komt er veel op je af en dan is vertrouwdheid erg fijn. Ik wil voorop stellen dat het aan jou en aan jouw vrouw is om afspraken te maken over woonplaats. In een echtscheidingsconvenant worden ook vaak afspraken gemaakt over verhuizen. Vaak wordt hierin opgenomen dat verhuizen uiteraard kan, maar wel in overleg. Want dat is natuurlijk heel erg belangrijk: dat alles in overleg gaat. Voor jullie kindje samen. Ik denk dus dat je samen met jouw vrouw in overleg moet, eventueel met jullie advocaat (als je het echtscheidingsproces hebt ingezet) of een onafhankelijke derde, zoals een mediator of misschien een neutraal familielid, om samen tot een beslissing te komen die voor jullie beiden prettig is. Over het co-ouderschap kan ik eigenlijk alleen het volgende zeggen. Co-ouderschap kan hartstikke goed uitpakken, jullie kind ziet zijn of haar mama en papa evenveel. Maar als de communicatie tussen jullie twee niet lekker loopt, dan brengt dat voor jullie, en dus indirect ook voor jullie kindje, veel stress met zich mee. Het is dus echt een afweging die je met z’n tweeën moet maken. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het niet hebben van een co-ouderschapsregeling (ik zag mijn vader slechts een keer in de twee weken een weekend) mijn band met mijn vader niet ten goede kwam. Je trekt dan heel erg naar een ouder toe en voor mij voelde mijn moeders huis ook als enige ‘echte’ thuis aan. Ook mijn vader heeft uiteindelijk besloten ongeveer op een uur rijden van mijn moeder te gaan wonen. In het begin ging dat nog wel met heen en weer gaan, maar toen ik en mijn zus en broer ouder werden, lag ons leven voornamelijk in het dorp van mijn moeder en werd de afstand tussen ons en onze vader steeds meer een hindernis om daar heen te gaan. Maar, jouw kindje is natuurlijk nog hartstikke jong en zal nog niet heel veel meekrijgen van de afstand. Dat zal later natuurlijk wel veranderen, dus ik denk dat je dit in jouw beslissing zeker mee moet nemen. Nogmaals, alleen jij en jouw vrouw kunnen uiteindelijk oordelen over de haalbaarheid van jullie ouderschap, of het nou een co-ouderschap regeling is of een regeling dat het kindje bij zijn moeder voornamelijk is, zolang je maar het idee hebt dat jij, jouw vrouw en jouw kindje op die manier gelukkig gaan zijn en het een houdbare, toekomstbestendige regeling is.

    Rest mij eigenlijk niets dan jou veel sterkte te wensen tijdens de komende tijd, nu er waarschijnlijk veel op jullie af gaat komen. Groetjes, Elisabeth.

Laat een reactie achter