hallo, ik ben 39 jaar oud en zit midden in een scheiding. Mijn ex en ik hebben 2 jongens van 11 en bijna 9 jaar oud. Dat mijn ex vertelde dat hij bij mij en de kids wegging is nu 3 maanden geleden. We hebben het toen de kids verteld en 2 weken later moest hij van mij de kids vertellen dat hij een vriendin had en weer 3 weken later verteld hij dat hij per 1 september gaat samenwonen. Ik vind dit persoonlijk veel te snel gaan voor de jongens. De jongste heeft wel eens een woede-aanval gehad maar de laatste tijd heel veel. Hij kan zich slecht uiten maar als hij zo’n woede-aanval heeft komt er meestal wel uit wat er aan de hand is. De jongens vinden het ook snel gaan maar papa zegt daar wennen ze wel aan. Ze vinden de nieuwe vriendin van papa best aardig ( ze konden haar al ), maar thuis hoor ik toch van de oudste dat hij zegt dat als hij 12 is hij zelf mag weten wanneer hij heen gaat. De jongste vindt het volgens mij erg moeilijk en dit weekend is voor het eerst dat ze daar het hele weekend zijn. vannacht ging om half 12 de telefoon en daar was de jongste en die zei dat hij het helemaal niet leuk vond daar en dat hij naar huis (mij) toe wilde. Wat is nu het beste? Ik weet het gewoon niet meer. Tevens wil papa nergens nog voor betalen ( alimentatie e.d.) en zegt zo gauw de scheiding is uitgesproken hij dan pas gaat betalen. Alleen red ik het niet, dus heb ik hetzelfde idee met ouderschapsplan. Er is nog nergens voor getekend. Wat is nu het verstandigste. Ik weet dat als ze morgenavond thuiskomen de jongste weer helemaal door het lint gaat. Dit kan toch niet goed zijn voor de boys zo snel allemaal. Groeten een hele verdrietige moeder.