Mare (42) in Vragen van ouders
Razendsnel
Hallo team. Wat fijn dat ik mijn dilemma bij jullie neer mag leggen. Het is fijn als er vanuit het perspectief van een kind wordt meegedacht. Ik zit met het volgende. Mijn ex is nog maar heel kort geleden vertrokken naar zijn nieuwe vriendin (twee weken geleden)en haar kinderen. Er was spraken van overspel tijdens de relatie. Het gaat razendsnel en ex wil dat zoon meteen bij hem in de nieuwe situatie komt. Onze zoon is 13. Hij wil er nog helemaal niets van weten. Ex denkt hier anders over en vindt dat het nou eenmaal zo is. Hoe kan ik mijn kind hier het beste in begeleiden volgens jullie?
Hallo Mare,
Bedankt dat je hier op het forum je vraagt stelt aan ons.
Ik kan ontzettend goed begrijpen dat je zoon op dit moment nog geen behoefte aan heeft aangezien hij waarschijnlijk eerst nog moet verwerken dat zijn ouders uit elkaar zijn. Ieder kind doet dit op zijn eigen manier en tempo, ik heb zelf gemerkt dat het heel belangrijk was voor mij om die ruimte en tijd ook te krijgen.
Mijn ouders hebben mij op twee hele verschillende manieren laten wennen + kennismaken met de nieuwe situatie.
Ik kan mij heel erg in het boven staande vinden, mijn vader wou ook meteen dat ik naar hem toe kwam om zijn nieuwe vriendin goed te leren kennen en mijn stief broertje en zusje. Zelf had ik hier totaal geen keuze in en deed ik het omdat mijn vader het wou. Ik was ook een stuk jonger maar had wel een duidelijk beeld + mening hoe ik het wel en niet wil. Het ging voor mij allemaal veel te snel wat vervolgens er voor zorgde dat ik mij niet meer openstelde voor de nieuwe situatie bij mijn vader en mij afzonderde, ik voelde mij totaal niet fijn bij hem. Tot op de dag van vandaag heeft de slechte start nog steeds invloed op hoe het nu gaat tussen ons. Aan de situatie ben ik gewend geraakt alleen doordat het voor mij te snel ging en mij afsloot heb ik nooit echt een goede band kunnen opbouwen en dat heeft gevolgen voor nu.
Zelf had ik veel meer de tijd nodig om te kunnen wennen aan de situatie en wou ik het liefste doen wat voor mij goed voelde maar die ruimte kreeg ik niet. Ik snapte heel goed dat mijn vader graag mij in zijn nieuwe situatie wou en deed het dan ook voor hem zonder aan mijzelf te denken. Dit is ontzettend dom geweest om mijzelf weg te zetten!
Mijn moeder heeft het daarin tegen totaal anders aangepakt. Ze heeft mij de ruimte gegeven om zelf aan te geven hoe ik het graag zou willen om aan de situatie te kunnen wennen, stap voor stap hebben wij het steeds meer uitgebreid. Ik mocht aangeven wat ik wou op het gebied van haar nieuwe vriend leren kennen en na het leren kennen bij ons in wonen. Elke keer na dat hij weer bij ons was geweest praatte ik met mijn moeder er over en kon ik aan geven wat veder nodig had, vanuit hier bepaalde wij of wij een stap vooruit zetten of achteruit om rustiger aan te doen. Uiteindelijk heb ik op mijn eigen tempo aan alles kunnen wennen en heb ik mij altijd heel erg fijn en veilig gevoelt bij mijn moeder. en haar vriend.
De ruimte die ik van mijn moeder kreeg daar ben ik haar heel erg dankbaar voor! Zelf vond ik het heel fijn dat er naar mij geluisterd werd door mijn moeder. Ik had het gevoel dat ik het zelf mocht bepalen hoe het liep het enige waar ik binnen de scheiding controle over had.
Mijn moeder en ik praatte heel veel met elkaar en kon haar ook duidelijk vertellen waarom ik er nog niet klaar voor was. Ik denk dat het belangrijk is om te weten waarom je zoon niks van de nieuwe situatie wilt weten (wat denkt en voelt hij hierbij?). Binnen dit gesprek kan je vragen wat je zoon nodig heeft om wel open te staan voor de nieuwe situatie qua hulp, hier kan jij hem dan in helpen-begeleiden.
Op een manier moet het duidelijk gemaakt worden naar zijn vader wat hij wilt en wat niet.. Zelf komen er in mij twee mogelijkheden op wat je eventueel zou kunnen doen. Je zoon kan bij zijn vader aangeven wat hij graag zou willen en wat niet binnen de nieuwe situatie. Hierdoor kan vader zijn zoon misschien beter begrijpen en staat hij er meer voor open om het rustiger aan te doen. Zelf vond ik dit altijd ontzettend moeilijk en eng om te doen omdat ik bang was voor een negatieve reactie van mijn vader. Als ik hem iets wou duidelijk maken schreef ik dit van te voren goed voor mijzelf op zodat ik wist wat ik wou zeggen en mijn moeder hielp mij hierbij. Zij vulde niet voor mij in wat ik moest zeggen maar ondersteunde mij in hoe ik het het beste kan zeggen waardoor ik zelfverzekerder naar hem toe ging en het durfde te zeggen door de goede voorbereiding. Er zijn ook momenten geweest dat ik het echt niet durfde te zeggen en mijn vader een brief geschreven heb dit zorgde vervolgens voor een fijn gesprek tussen ons, de eerste stap was al gezet ik moest het alleen nog afmaken.
Na het lezen van mij reactie hoop ik dat je wat kan met mijn ervaring en tips!
Ik hoop voor je zoon dat er uiteindelijk een oplossing komt waar hij zich ik kan vinden.
Liefs,
Marijke
Hee Mare,
Wat fijn dat je ons forum hebt gevonden voor je dilemma, zijn we tenslotte ook voor. Ik begrijp je reactie dat het allemaal heel snel gaat voor jouw en je zoon. Je ex mag dan wel klaar zijn voor een nieuwe situatie maar dat betekent niet dat hij dat ook van jullie kan verwachten. Bij mij is mijn vader niet weggegaan omdat hij vreemdging. Wel had mijn moeder vrij snel nieuwe scharreltjes, wat mij ontzettend irriteerde. Ik was nog helemaal niet toe aan een nieuw manfiguur in mijn leven. Toch trok mijn moeder hier zich niks van aan, zij voelde zich er goed bij en dat moesten mijn broer en ik maar accepteren. Enkele scharrels bleven wat langer dan de ander. Tot het moment dat ze nu haar huidige man ontmoeten, hij heeft ook 2 kinderen en wou mij en mijn broer ook opnemen in het gezin. Dit heeft nooit kunnen gebeuren, wij hadden (hebben) ons leven en daar paste hij niet in. Mijn broer heeft het later wel geaccepteerd en is bij hem en mijn moeder gaan wonen. Ik ben toen bij mijn opa en oma gaan wonen. Ondanks vele pogingen om toch een klik met hem te krijgen heb ik tot op de dag van vandaag slecht tot geen contact met hem en mijn moeder. Haar keuze om te kiezen voor hem en haar eigen leven heeft bij mij een diep spoor achtergelaten.
Gelukkig ben ik nu heel wat jaren ouder en zijn mijn hevige emoties van toen ingedaald tot besef en begrijpen. Nu is jouw situatie heel anders en reageert je kind hier anders op. Probeer wel echt een steun voor hem te zijn en respecteer zijn beslissingen (ook als je ze echt niet snapt of begrijpt). Ook het gesprek aangaan met vader met hem erbij zou kunnen helpen, of een brief schrijven hoe hij zich voelt.
Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt.
Veel liefs en nog veel geluk,
Gerjan