June (35) in Vragen van ouders
Papa missen
Hallo,
Mijn ex en ik zijn nu 2 jaar gescheiden en hebben samen 2 kinderen.
Mijn zoontje van 5 en dochter van 8 wonen bij mij.
Mijn zoontje gaat om het weekend 1 nachtje bij zijn vader logeren en onze dochter gaat alleen de zaterdag overdag naar haar vader toe.
Mijn ex en ik hebben overigens een goed contact samen en hij is altijd welkom om langs te komen wanneer hij wil.
Nu is het zo dat mijn zoontje (van bijna 6) vaak na een nacht bij papa zegt dat hij papa mist en eigenlijk het liefst bij papa wil wonen.
Zijn vader geeft aan dat dit niet kan, door zijn werk maar ook door zijn psychische kwetsbaarheid.
Hij kan niet volledig voor hem zorgen.
Ik vind het moeilijk omdat ik dan ook het verdriet van mijn zoontje zie.
Ik zeg dan ook ik snap dat je papa mist en papa is ook heel lief, maar je kan niet bij papa wonen.
Je mag papa altijd bellen en papa mag altijd langskomen bij ons, maar je woont bij mama en bij je zus.
Maar eigenlijk weet ik niet of ik hier goed op reageer en wat ik anders zou kunnen doen.
Hey June,
Wat goed dat je ons hebt gevonden en je vraag hier stelt op het forum! Je schrijft dat je zoontje vaak na een nacht bij papa, hem mist en het liefst bij hem wilt wonen, maar dat dit wegens omstandigheden niet kan.
Aller eerst wil ik benoemen hoe fijn het voor de kinderen is dat jij en je partner nog goed contact met elkaar hebben!
Ik kan me het gemis van je zoontje goed indenken. Toen mijn ouders uit elkaar gingen, vond ik het vooral ook lastig dat zij niet meer bij elkaar in huis woonde en dat ik daardoor de ene ouders soms moest missen. Ik wist niet zo goed hoe ik daar mee om moest gaan. Mijn moeder was daarin ook altijd open dat ik mocht bellen of videochatten met mijn vader of dat ik soms extra langs kon komen. Dat vond ik erg fijn dat ik wanneer ik mijn vader miste even kon bellen. En het fijnste vond ik dan wel dat ze mij “begreep” , me wilde helpen en er voor me was wanneer ik dan mijn vader miste.
In je bericht lees ik ook dat je tegen je zoontje zegt dat je het snapt en dat je daarbij uitlegt dat het niet kan. Leg je ook uit waarom het niet gaat? Soms is het voor kinderen fijn om een reden te weten, waarom het dan niet kan. Zo is het misschien makkelijker om het een plekje te geven. Mega fijn dat je ook aangeeft dat ze dat hij papa altijd mag bellen en dat papa altijd mag langs komen.
Ik denk dat je er al heel goed mee omgaat en er goed op reageert. Wat je eventueel nog anders zou kunnen doen is de reden uitleggen van waarom hij niet bij papa kan wonen (als je dit nog niet hebt gedaan). Belangrijk is om het bespreekbaar te houden en gewoon te vragen hoe hij het vindt en samen met hem naar oplossingen zoeken die uitkomen. Misschien kunnen jullie kijken naar vaste momenten in de week waarop hij even met zijn vader kan bellen of een berichtje kan sturen. Hierdoor nemen de contact momenten toe en kan het gevoel van gemis misschien minder worden.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt en anders zie ik graag een reactie terug en denk ik nog even met je mee!
Liefs,
Melissa