Tom (37) in Vragen van ouders
Onveilig, gehaast en onprettig
Mijn vriendin heeft een ander en wil niet meer verder met mij. Samen hebben we een schatje van een dochter van tweeënhalf jaar oud. Mijn ex en ik hebben co-ouderschap afgesproken. We wonen nu nog in hetzelfde huis en ik heb ervoor gekozen op korte termijn te vertrekken en in een ander huis opnieuw te beginnen. Mijn vriendin wil enkele maanden na mijn vertrek al gaan samenwonen met haar nieuwe vriend omdat het lastig voor haar is om de huur in haar eentje te betalen. Ik vind dat veel te snel. Eerst vertrek ik uit het huis en neem ik een hele zooi spullen mee. Daarna moeten we allemaal een tijdje wennen aan de nieuwe woonsituatie en onze overhoop liggende huizen huizen op orde brengen. Vervolgens moet mijn dochter nog voorgesteld worden aan de nieuwe vriend van mijn ex. Dat is nog niet gebeurd. En dan zou hij dus ook al heel snel bij mijn ex komen wonen. Ik vind het nogal heftig om al deze grote veranderingen in een paar maanden te proppen. Dat ik het persoonlijk niet leuk vind probeer ik niet mee te laten wegen, maar ik vraag me vooral af hoe het voor mijn dochter is. Het komt onveilig, gehaast en onprettig op me over. Kunnen jullie helpen?
Hoi Tom,
Bedankt voor je vraag! Ik lees dat je je zorgen maakt over jullie dochter. Je zit midden in een scheiding en het gaat allemaal erg snel. Voor jou, maar je bent bang dat het ook vooral voor jullie dochter een veel te gehaast en snel proces is.
Allereerst: het is misschien een deprimerende gedachte, maar eigenlijk ben je vrij machteloos. Het enige wat je kunt doen, is in gesprek gaan met je ex, maar je kunt haar niet echt dwingen om te wachten met samenwonen en te wennen aan de nieuwe situatie. Je kunt hooguit bespreken dat je je zorgen maakt of het voor jullie dochter niet te snel gaat. Dat zou ik ook zeker doen, maar garantie dat het dan wat meer geleidelijk gaat, heb je helaas niet.
Toen mijn ouders gingen scheiden was ik 6 jaar. Ik herinner me daar vrij weinig van. Ik weet nog dat mijn vader aan ons vertelde dat hij ergens anders ging wonen en dat hij ook wat spullen van thuis zou meenemen. Ik knikte gewoon braaf en mijn broertje (toen 5 jaar oud) vroeg aan mijn vader of hij dan alsjeblieft de snoepjespot thuis wilde laten staan. Ik vind dat een heel mooi representatief voorbeeld van hoe je daar als kind instaat: onschuldig en onbenullig, nog niet op de hoogte van een oorzaak of gevolg. Als kind is de situatie zoals die thuis is je referentiekader. Jullie kind is nog jonger dan dat ik en mijn broertje destijds waren. Persoonlijk denk ik dat ze van de hele situatie helemaal niet zo heel veel bewust meekrijgt en dat het dus niet zo heel veel uitmaakt hoe snel het allemaal gaat. Ik denk dat het belangrijker is dat jij haar als vader kunt blijven zien. Dat je niet plotsklaps uit haar leven verdwijnt, maar zeker in de eerste weken contact met haar blijft houden. Het ‘weggaan’ moet liever langzaam en geleidelijk gaan dan het ‘erbij komen’ van een andere partner, zou ik zelf uit ervaring zeggen.
Heel veel sterkte!
Hallo Tom,
Wat goed dat u ons hebt gevonden en een berichtje op ons forum plaatst. Ik was zelf pas 16 toen mijn ouders gingen scheiden dus ik heb het niet zo jong mee gemaakt als uw dochtertje zal doen. Ik zal proberen toch zo goed mogelijk antwoord op uw vragen proberen te geven. Om een klein stukje over mezelf te vertellen, mijn ouders zijn dus gescheiden toen ik 16 was. Momenteel is de scheiding nogsteeds niet 100% rond. Dat laat zien hoelang het kan duren… Mijn ouders gingen slecht uit elkaar. Het heeft enorm veel impact op me gehad, ook al was ik al wat ouder. Dat brengt meteen tot uw dochtertje.. Ze is pas 2,5. Omdat ze zo ontzettend jong is, zal het lastig voor haar zijn om al deze dingen zo snel te berijpen, wat u ook al zegt. Hebben jullie het haar al verteld? Zo nee, weten jullie al hoe jullie dat gaan doen? Ik wil alleen als tip meegeven: Vertel het haar op een rustig moment. Niet na een drukke dag waar ze al veel prikkels in heeft moeten verwerken. Verder bestaan er veel boekjes over scheiden. Misschien verduidelijkt dit het een beetje voor haar. Verder lijkt het me zoals u zegt, handig om het in stapjes te doen. Dat u eerst het huis uit gaat en haar rustig even laat wennen aan de nieuwe situatie. Als uw ex dan haar nieuwe vriend in huis wil nemen zou ik adviseren om dit ook in stapjes te doen. Elke week 1 dag meer bijvoorbeeld. Omdat uw dochter door de scheiding al heel veel nieuwe dingen moet verwerken is het inderdaad heftig om ook nog meteen een nieuwe extra papa te hebben. Ik zou willen adviseren om te proberen om in gesprek te gaan met uw ex. Uitleggen hoe heftig alleen de scheiding al kan zijn voor uw dochtertje en wat ze eventueel dan zou kunnen doen. Mocht ze hier niet in mee willen gaan, schrik er dan ook niet van als het gedrag van uw dochtertje wat verandert. Het is nogmaals heel veel voor een 2,5 jarige. Ik wil u ook als tip meegeven: voor zo ver het lukt, blijf met uw dochtertje praten. Dat gaat wat makkelijker als ze wat ouder is, maar ook als ze zo jong is is dat belangrijk. Zorg er voor dat ze zich veilig voelt bij u. Mocht het gedrag van uw dochtertjes bijvoorbeeld zodanig veranderen dat u u zorgen maakt, zou ik er wel een 3e partij bij betrekken in overleg met uw ex.
Ik hoop dat ik u met dit antwoord wat verder heb kunnen helpen. Sterkte met alles!
Janne