Kevin (32) in Vragen van ouders
Ontmoeten nieuwe partner
Hoi, mijn ex vrouw heeft nu 3 maanden een nieuwe vriend. De kids zijn 5 en 6, en dit weekend voor het eerst aan hem voorgesteld. Zaterdag wat gedronken en maandag bij hem thuis geweest, en nu aankomende vrijdag gaan ze bij hem slapen. Ik vind dat stiekem veel te snel qua hoeveelheid en ben bang dat de kids hier op den duur last van gaan krijgen. Ik probeer dit aan te geven maar helaas komt het niet goed over. Ik heb nu 2 1/2 jaar een relatie, oké wij zijn erg langzaam en rustig wat betreft de kids. 1 x bij haar geslapen en zei 1 x hier en 1 x samen op vakantie geweest. Doordeweeks zien ze haar wel als de kids bij mij zijn. Nu zou ik graag jullie mening hier over krijgen want kids know best!!
Hoi Kevin,
Wat fijn dat je je hier uit en een open vraag durft te stellen! Niet alle ouders vertrouwen op ‘kids know best’, dus het is al heel fijn dat je daar zo bewust mee bezig bent.
Toen mijn ouders gingen scheiden waren mijn zusje en ik 12 en 9, dus een paar jaar ouder dan jouw kinderen. Onze beide ouders kregen snel een nieuwe partner, maar hadden allebei een totaal andere strategie van het voorstellen van hun nieuwe liefde. Bij mijn vader duurde het bijna een half jaar voordat we haar zagen en daarna ging het ook heel voorzichtig. Af en toe kwam ze eten of gingen we iets leuks doen zoals varen of wandelen. Dit was voor ons fijn omdat het niet zo’n hoog tempo had, maar het nadeel was wel dat je de spanning voelde van mijn vader en stiefmoeder die ‘alles zo voorzichtig mogelijk’ wilden doen.
Mijn moeder stelde haar nieuwe vriend bijna direct voor. Na een maand kwam hij eten bij ons, en twee weken later kwam hij samen met zijn drie kinderen gelijk een heel weekend logeren. Mijn vader vond dat toentertijd ook eigenlijk veel te snel voor ons en heeft daar ook zijn kritiek wel op geuit. Voor ons was dat weekend behoorlijk intens, maar het voordeel was dat we daarna gelijk door al het ongemak en voorzichtigheid heen waren. Kortom, voor beiden opties zijn voor- en nadelen te benoemen.
Wat ik als kind het belangrijkst vond, was dat ik eerlijk met mijn ouders mocht praten over of ik me fijn voelde bij hun nieuwe partner. Ook als het voorstellen misschien te snel of juist te langzaam was, het was fijn als ze me serieus namen daarin.
In je berichtje lees ik niet hoe de relatie tussen jou en je ex momenteel is. Kunnen jullie nog redelijk goed met elkaar praten? Misschien is het fijn als jij haar nieuwe partner binnenkort ook kunt ontmoeten zodat je een gevoel krijgt van de nieuwe persoon die nu veel tijd met jouw kinderen door gaat brengen. Mijn ouders hadden geen contact dus hebben elkaars nieuwe partners nooit gesproken, maar als kind had ik het ontzettend fijn gevonden als zij hun liefdes aan elkaar hadden voorgesteld. Op die manier wordt het als kind ook minder gek om bij mama over de vriendin van papa te praten en andersom.
Heb ik je hier een beetje mee geholpen?
Ik hoop dat je hier iets mee kunt en als je meer vragen hebt, stel ze dan gerust!
Nieuwe partners horen nu eenmaal bij een scheiding en kinderen kunnen hier vaak beter mee omgaan dan ouders van te voren denken. En welke strategie van voorstellen je ook kiest: zo lang het een open gesprek is en je merkt dat je bij beide ouders ook over de nieuwe partners mag praten, wennen kinderen er uiteindelijk sneller aan dan je denkt!
Lieve groetjes,
Isabel
Hoi Kevin,
Wat fijn dat je je richt tot de jongeren van Villa Pinedo; goed dat je de weg naar ons forum hebt kunnen vinden!
Ik herken je situatie heel goed. Mijn ouders hebben diverse nieuwe relaties gehad en soms ging het voor ons ook heel erg snel! Wat ik vooral vervelend vond was dat nieuwe partners nooit werden ‘geïntroduceerd’, maar dat het vrijwel altijd meteen een kennismaking was. Ik zou het zelf fijner hebben gevonden als ik van tevoren wist dat er een nieuwe liefde was zodat ik aan het idee zou kunnen wennen.
Bij sommige van deze nieuwe partners zijn we inderdaad ook erg snel in huis geweest en blijven slapen. Ik weet niet meer zo goed hoe snel het allemaal ging. Persoonlijk was ik er dan ook niet zo mee bezig (hoe snel het ging), maar meer dat het de zoveelste was en met de vraag hoe lang het deze keer zou duren. Ook vond ik het vervelend om steeds maar weer te moeten wennen aan de veranderde situatie; stiefbroers en -zussen en dergelijke.
In mijn geval was het tempo waarop de stappen werden gezet dus niet zo belangrijk. Ik vond het belangrijker dat ik mijn plaats bij mijn ouder niet verloor, dat ik nog steeds werd gezien en gehoord en de liefde en aandacht kreeg die ik gewend was te krijgen. Ook de voorbereiding zou ik belangrijk hebben gevonden.
Geeft dit een beetje antwoord op jouw vraag, Kevin?
Als je nog andere vragen hebt, reageer dan gerust weer.
In elk geval heel veel succes voor jullie allemaal. Het zal hoe dan ook altijd weer wennen zijn, maar ik kan uit ervaring spreken dat het over het algemeen wel op zijn pootjes terecht komt.