Kim (39) in Vragen van ouders
Omschakelen
Lieve allemaal,
Mijn lieve dochter van 9 jaar heeft enorm veel moeite met het ‘omschakelen’ van de ene ouder naar de andere… voordat ze naar haar vader gaat, huilt ze en klaagt ze over buikpijn. Ze zegt dat ze het daar niet fijn heeft, maar als ze bij haar papa vandaan komt, huilt ze juist weer omdat ze naar haar vader wil…. heeft iemand misschien tips hoe ik er voor kan zorgen dat ze zich fijner voelt? Haar verdriet en gevoel mag er natuurlijk zijn!!! Ze heeft er zelf alleen zoveel last van en wil haar graag helpen❤️
Dank jullie wel!
Liefs Kim
Hoi Kim,
Wat goed dat je het forum hebt gevonden om je vraag op te stellen! Wat vervelend dat je dochter veel moeite heeft met omschakelen van de ene ouder naar de andere. Ik vind het wel heel fijn om te lezen in je bericht dat je zegt dat haar verdriet en gevoel er mag zijn! Dat is al een heel mooi uitgangspunt.
Toen mijn ouders net gingen scheiden, had ik ook veel moeite met het omschakelen van de ene naar de andere ouder. Ik vond het echt moeilijk om van de ene ‘sfeer’ naar de andere sfeer te gaan binnen een paar dagen. Op dat moment heb ik samen met mijn ouders besloten dat ik bij mijn moeder bleef wonen en dat ik mijn vader een paar keer per week zou zien met het avondeten. Dit heeft bij mij voor heel veel rust gezorgd. Hoe is jullie omgangsregeling op dit moment? Is het misschien is het iets om een keer uit te proberen hoe het gaat als er een langere tijd tussen zit? Ik durf niet te zeggen of dit de juiste oplossing is omdat ik uit het bericht opmaak dat je dochtertje eerder last heeft van heimwee, maar het is in ieder geval wat bij mij heeft gewerkt op dat moment!
Verder zou ik heel erg open proberen te zijn over de omgangsregeling met je dochter. Ik vind het zoals ik eerder had gezegd heel erg goed om vast te blijven houden dat haar verdriet en gevoel er mag zijn. Misschien kun je een keer aan haar vragen wat ze zo erg mist, en wat zij misschien het liefst zou willen met de omgangsregeling. Ook al is ze nog jong, misschien kan ze dat al heel goed aangeven. Openheid in de communicatie over de scheiding met mijn ouders vond ik als kind altijd erg fijn!
Ik hoop dat je iets hebt aan mijn reactie en dat de situatie voor jullie snel beter wordt!
Liefs, Sanne
Hoi Kim! Fijn dat je je vraag hebt gesteld op het forum! Wat fijn ook om te lezen dat je dit voor je dochter beter wil maken! Mijn ouders gingen scheiden toen ik 14 was, en ik had zelf ook altijd best wel veel moeite met het wisselen. Bij mij uitte zich dat vooral in boos, chagrijnig en verdrietig zijn. Mijn ouders lieten mij dan vooral ook even gaan, want zoals jij heel mooi zei, het verdriet en gevoel mag er zijn. Zolang ze dit ook voelt zal dat al een heel stuk helpen! Bij mij ging het na een tijdje vanzelf voorbij, toen het een beetje begon te wennen. Ik weet natuurlijk niet hoe lang het al aan de gang is, maar het kan dus ook een kwestie van wennen zijn. Dat neemt natuurlijk niet weg dat zij er veel verdriet van heeft! Misschien kun je een keer aan haar vragen of zij liever dingen anders zou zien tijdens het wisselen. Ik weet bijvoorbeeld niet of je redelijk/goed contact hebt met je ex, maar als er goed contact is zou het kunnen helpen als je even mee naar binnen gaat als je haar afzet en nog 5 minuutjes blijft, zodat ze weer op haar gemak is. Hetzelfde kan haar vader dan bij jou thuis doen! Mijn ouders brachten altijd onze spullen naar de ander toe, maar bleven dan in de auto zitten terwijl de ander binnen in huis bleef zitten. Ze hadden dus totaal geen contact, wat bij ons misschien ook nog voor extra stress zorgde. Als ze een kort praatje met elkaar hadden kunne maken zouden we ons waarschijnlijk prettiger hebben gevoeld. Je zou misschien eens kunnen kijken of je wat kan veranderen aan het wisselen zelf, en dan niet per se aan het tijdstip of de dag, maar meer de manier waarop het steeds gaat. Bij mij ging het bijvoorbeeld altijd best gehaast want het was net voor etenstijd. Nu ik er achteraf over nadenk was het prettiger geweest om het dan een uurtje eerder of juist later te doen, zodat we in het ‘afscheid’ in elk geval de rust konden nemen. En misschien dat je dochter, als je er met haar over praat, nog met dingen komt waarvan zij denkt dat die zouden kunnen helpen.
Ik hoop dat ik je een klein beetje heb geholpen! Succes en veel liefs,
Dieuwertje