Je voornaam (is niet verplicht) (55 jaar) in Vragen van ouders
Negeren
Lezer,
Geweldig deze site, jammer dat ik hem nu pas vind!
Mijn zonen zijn al volwassen (21 en 18). In 2010 is mijn ex-echtgenoot weg gegaan. De oudste ging direct met hem mee. Nadat hij in de loop van het jaar een grotere woning had gevonden is mijn jongste zoon, nadat hij met z’n vader op vakantie was geweest niet meer terug gekomen. Sinds die tijd heb ik geen contact meer met mijn kinderen. Het contact met het hele sociale netwerk en mijn familie is eveneens verbroken. Ik stuur ze kaarten en mails. Nodig ze voor van alles uit, maar krijg nooit een reactie. Toen we, in het kader van de echtscheiding, bij de rechter waren heeft mijn ex-echtgenoot verteld dat mijn oudste zoon zijn verjaardagskaart ongeopend wilde verscheuren. Hij had hem hiervan weerhouden met de opmerking dat er wel eens geld in zou kunnen zitten. Was overigens niet het geval. Ik ben op de diploma uitreiking van de middelbare school geweest en werd compleet genegeerd. Ik weet dat mijn kinderen hier later problemen mee krijgen, onder andere als ze zelf een relatie aan willen gaan. Hebben jullie tips? Alvast bedankt voor jullie reactie.
Een moeder
Beste moeder,
Dat is een hele moeilijke situatie voor je, lijkt me. Heel goed dat je aan jongeren je vraag stelt; ik hoop dat ik je kan helpen.
Ik weet natuurlijk niet wat de motieven van je zoons zijn om geen contact meer te willen. Ik weet niet in hoeverre je ex je zoons beïnvloedt of wat er gebeurd is tussen jullie allen. Het contact zoeken met je zoons zelf, werkt blijkbaar niet. Is er niet iemand in je omgeving die nog wel contact heeft met je zoons? Familie is dus ook uiteen gevallen, maar wellicht dat er nog iemand is die ze wel ziet? Misschien kan je via diegene proberen duidelijk te krijgen wat de reden is dat ze geen contact willen. Dat je graag wil begrijpen waarom ze geen contact willen. Misschien dat dan een brief naar je zoons sturen helpt, waarin je dit aangeeft. Dat je zo graag wilt begrijpen wat de reden is en dat je misschien ook dan er vrede mee kan krijgen, voor zover dat uiteraard mogelijk is. Hiermee vrede krijgen is onmogelijk voor een moeder lijkt me, maar als je de nadruk erop legt dat je zo graag wil begrijpen wat er speelt, misschien dat ze dan willen. Maar dat maakt deze situatie ook tegelijkertijd zo lastig, want het is afhankelijk van wat zij willen. Kaarten blijven sturen en mailen laat zien dat je aan ze denkt, maar als jij een brief stuurt helemaal geschreven vanuit de ik-vorm (ik voel me, ik denk dat, ik weet niet waarom) dan kan het niet fout zijn. Dat zijn jouw gevoelens en je kunt het dan dus ook heel persoonlijk schrijven, vanuit je hart. En ze dus op die manier vragen of ze alsjeblieft willen toelichten wat het is… En vooral niet negatief praten over je ex. Gewoon alleen wat jij voelt en mist. Misschien zorgt dat voor een opening. Maar als je zoons echt worden beïnvloedt door vader, dan ben ik bang dat ik niet kan zeggen wat je kunt doen. Misschien is wel sprake van het ouderverstotingssyndroom… Op deze site kan je daar meer over lezen http://www.ouderverstoting.nl/artikelen/PAS-uitleg-oorzaken-gevolgen-www-medirecord-eu-v2.pdf. Ik weet te weinig van jullie situatie, maar misschien is het goed voor je om het even door te lezen.
Als hier geen sprake van is, dan hoop ik vurig dat een brief vanuit je hart schrijven je zal helpen.
Ik hoop dat je hier iets mee kan. Heel veel sterkte in ieder geval.