Ellis (31) in Vragen van ouders

Nare scheiding

Goedendag,

Ik ben sinds een jaar gescheiden. Onze kinderen zijn 4,5 en 2,5. We hebben een nare scheiding gehad. Er zijn de afgelopen tijd een aantal dingen gebeurd waar helaas de oudste getuige van was. Een recent voorbeeld is dat hij mij recht in het gezicht heeft gespuugd, zonder enige aanleiding. Vervolgens draait hij het verhaal zo om dat oudste nu gelooft (terwijl ze er bij stond) dat hij moest niezen in mijn gezicht en dat papa zo zielig is omdat mama zou liegen daarover. Momenteel is er nu ook wat gaande waar ik ontzettend onzeker en verdrietig van wordt: mijn ex en zijn familie praten erg slecht over mij. Regelmatig verteld de oudste dat ze weer naar papa moet omdat papa anders helemaal alleen is en dan moet huilen. Ook wordt ze soms uit het niets boos op mij omdat ‘mama is weggegaan en nu is papa helemaal alleen’. De jongste heeft alles nog niet zo door en doet lekker zijn ding. Ik heb al een aantal keren therapie voorgesteld voor de oudste maar hier wilt ex niks van weten en ik krijg zijn toestemming niet. Het doet me ontzettend zeer dat ik op een bepaalde manier wordt neergezet naar mijn kind(eren), er worden dingen verteld die totaal niet passen bij de leeftijd van de kids. Ik merk wel dat de oudste hierdoor afstandelijk doet naar mij en mij (onware) dingen kwalijk neemt door zielige praatjes. Wie heeft hier ervaring mee en hoe vormt dit zich en zullen ze, wanneer ze oud genoeg zijn, zelf in gaan zien hoe de vork in de steel zit?

Alvast bedankt!

2 reacties

  1. Kaylee op 5 november 2019 om 15:36

    Hoi Ellis,

    Bedankt voor je openhartigheid op het forum. Wat vervelend voor jullie, maar ook zeker voor de kinderen om te lezen dat de scheiding zo gegaan is. Mijn ouders hadden ook een vechtscheiding en het laatste wat je als kind wil is een kant kiezen tussen je ouders. Wat er nu spijtig genoeg gebeurd is dat uw kind erbij betrokken wordt en dus moet kiezen of ze het verhaal van vader of moeder geloven. Ik heb dit soort keuzes altijd geïnterpreteerd als wie vind je liever. Ik werd voor mijn gevoel gedwongen om te kiezen. Ik koos als kind altijd de partij voor die het zwaktes was, want de sterke partij zou het wel redden. Als mijn moeder aan het huilen was ging ik naar mijn moeder en als mijn vader geïrriteerd was ging ik naar mijn vader. Als kind wil je je ouders echt niet ongelukkig zien. Hoe lastig het ook is, want ik snap dat je je kinderen de waarheid wil laten zien, denk ik dat het voor de kinderen het beste is om niets negatiefs te zeggen over de ander. Je kan alleen jezelf veranderen dus dat jij hierin het goede voorbeeld geeft. Wat er bij mij gebeurde was dat ik de ouder die er niet bij was ging verdedigen, waardoor mijn band met de ouder die iets over de andere ouder zei verslechterde. Dit wilde ik niet, maar dat kwam omdat ik mijn andere ouder wilde verdedigen. Uiteindelijk zullen ze zelf hun mening gaan vormen, maar daar zijn ze nu nog echt te jong voor. Ik heb dat pas op mijn 16de gedaan. Dan pas weet je wat wel en niet oké is.

    Ik hoop voor jou en voor de kinderen dat jullie de strijdbijl kunnen begraven, zodat de kinderen in een veilige omgeving opgroeien. Ik weet zeker dat als jij hier de eerste stap in zet, je kinderen je daar ontzettend dankbaar voor zullen zijn.

    Heel veel succes

    Liefs Kaylee



  2. Gerjan op 26 oktober 2019 om 10:51

    Hallo Ellis,

    Bedankt dat je ons forum hebt gevonden voor je vraag! Wat vind ik het naar om te lezen dat je een nare scheiding hebt gehad en dat je ex dan ook nog eens zo lastig doet. Ik vind het ook heel jammer om te lezen dat de kinderen erbij betrokken worden vanaf zijn kant. Waarschijnlijk heb jij bij je ex nog een belangrijke rol in zijn leven en kan hij je nog maar moeilijk loslaten. Jij hebt denk ik nog een centrale rol. In negatieve zin is hij nog steeds getrouwd met je, zo kan hij zijn wrok en woede rechtvaardigen en jou op jou tekortkomingen te wijzen. Voor mij is dit heel herkenbaar, ook voordat mijn ouders gingen scheiden. Mijn ouders waren continu bezig om elkaars gedrag naar elkaar en ons te rechtvaardigen. Zo heeft mijn vader eens een ruit ingeslagen en moesten wij naar het ziekenhuis met hem, na de tijd vertelde hij dat het door mijn moeder kwam. Mijn moeder deed precies hetzelfde, elke dag was het strijd tussen die twee en wij zaten er tussen. Toen mijn vader voor de 7e keer was weggelopen, heeft mijn moeder de knoop doorgehakt en zijn ze gescheiden. Alles was de schuld van mijn vader volgens mijn moeder, het leek wel op indoctrinatie van mij en mijn broer. Wat ook maar met mijn vader te maken had was slecht, duivelsslecht zelfs. Het resultaat was dat mijn familie hem niet meer wou zien, de sfeer altijd slecht k*t was en ik uiteindelijk geen contact meer had met mijn vader. Meer als 8 jaar heb ik hem niet gezien, wel mijn eigen keuze maar enorm beïnvloed door het negatieve beeld wat ik kreeg van mijn vader.

    Maar, 1 grote maar. Als is een leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt hem wel! Ongeveer 10 jaar later is het precies omgedraaid, heb ik wel contact met mijn vader en niet met mijn moeder. Hoe ouder ik werd hoe meer het besef kwam wat mijn moeder veroorzaakt had. Ik had mede dankzij haar niet een vader in mijn leven die ik op dat moment nodig was, nogmaals mijn eigen keuze maar enorm beïnvloed. Want hoe kan een kind nou zo’n beslissing maken in een tijd van een emotionele rollercoster. Het heeft een hele poos geduurd voordat ik echt doorhad dat mijn vader schuldig was aan de scheiding, dat wel maar de nasleep die intenser en heftiger was door mijn moeder.

    Wat ik hier mee wil zeggen is dat jou kinderen nu op emotioneel vlak worden beïnvloed door de vader. Heel jammer maar ik zou er geen strijd van maken wat goed en fout is naar je kinderen toe. Je ex is op dit moment meer bezig met jou dan zijn kinderen, niet wetend dat dit voor later een grote impact kan hebben op de kinderen. Probeer dit op een volwassen manier te doen, jij weet heus wel beter! Maak rationele keuzes in plaats van emotionele keuzes, deze hebben vaak een minder positief effect op langere termijn. Probeer je ex duidelijk te maken dat er een conflict (zo noem ik het maar even) tussen jullie beide is en niet het probleem van de kinderen. Blijf hierbij ook volwassen, ouders in een scheiding worden vaak kinderachtiger dan de kinderen zelf namelijk.

    Ik hoop dat je hier iets mee kunt!
    Ik wens jou en je beide kinderen al het geluk toe,

    Veel liefs Gerjan