Simone (41) in Vragen van ouders

Naam stief/bonusouder

Goedemorgen,

Sinds 5 jaar heb ik een relatie met een man die een dochter heeft uit een eerdere relatie. Zij is nu 8 jaar.
Haar moeder heeft ook een nieuwe relatie. Met die nieuwe relatie heeft ze nog een kind gekregen. De dochter van mijn man heeft nu dus een klein broertje van bijna 2.
De dochter noemt de nieuwe man van haar moeder bij zijn voornaam (wat me ook niet meer dan normaal lijkt), maar nu het broertje zijn vader ook bij zijn voornaam gaat noemen, wordt er van dochter verwacht dat zij die man aan gaat spreken met papa. Hier is zij het niet mee eens, en mijn man overigens ook niet.
Ze durft er alleen niks van te zeggen tegen haar moeder omdat ze bang is voor haar moeder (haar moeder wordt nogal snel boos om redenen die een kind niet altijd snapt. Wij vermoeden zelfs dat moeder last heeft van een narcistische stoornis)
We hebben al voorgesteld dat dochter haar broertje gaat verbeteren als hij zijn vader bij zijn voornaam noemt. Dit leek goed te gaan, maar er wordt nu toch geëist dat zij papa gaat zeggen.
Als mijn man hier iets van gaat zeggen tegen zijn ex dan gaat zijn dochter daar last van krijgen. Wij weten niet wat te doen. Heeft iemand hier ervaring mee? Hoe kunnen we dit het beste aanpakken?

Groetjes

3 reacties

  1. Thalia op 17 februari 2020 om 09:00

    Hoi Simone,

    Wat goed dat je het Villa Pinedo forum hebt gevonden om jouw vraag te stellen! Wat een ingewikkelde situatie voor jullie dochter! Het moet vast enorm lastig zijn om op zo’n jonge leeftijd het gesprek aan te gaan met haar moeder en de taak te krijgen om haar stiefbroertje te verbeteren. Mijn moeder was nooit van plan om te hertrouwen dus haar vriend zal nooit officieel mijn stiefvader worden. Toch vindt mijn moeder het niet erg dat wij hem niet zien als onze tweede vader. Ik ben blij dat ik hem mag blijven zien als ‘de vriend van mijn moeder’ en niks hoef te forceren. Zo heb ik de situatie sneller kunnen accepteren. Er waren namelijk geen verplichtingen aan verbonden aan haar nieuwe relatie. Ook kan ik zeggen dat ik oprecht blij ben dat ze weer een nieuwe relatie heeft.

    Ik vind het fijn om te lezen dat jullie blijven zoeken naar een compromis. Dat kan heel lastig zijn als beide partijen niet op één lijn zitten. Ik denk dat het voor jullie dochter belangrijk is dat zij weet dat zij dit niet zelf hoeft op te lossen. Het is namelijk niet haar taak om het gesprek aan te gaan met haar moeder en een voorbeeldrol te zijn voor haar stiefbroertje. Ik wil jullie daarom aanmoedigen om toch in gesprek te gaan met de stiefvader en moeder. Benadruk dat dit geen persoonlijke aanval is, maar dat jullie er zijn om een compromis te vinden die werkt voor jullie dochter. Probeer daarbij de andere partij te begrijpen. Je kan kijken of er een synoniem is voor ‘papa’ die jullie dochter wel zou willen gebruiken om haar stiefvader mee aan te spreken. Denk aan pap, paps, pappie, noem maar op! Ik hoop dat jullie daarmee een compromis kunnen bereiken die voor iedereen werkt.

    Ik hoop dat je hier iets aan hebt en anders mag je altijd terug komen op het forum, dan denken wij met je mee!

    Liefs,
    Thalia



  2. Annika op 14 februari 2020 om 16:07

    Hi Simone,

    Bedankt voor je vraag op het forum!

    Wat een lastige situatie zeg voor de dochter van je man en fijn dat je dit voor haar zo goed mogelijk wilt oplossen en wilt helpen. Zoals Myrthe al aangeeft ben ik ook van mening dat het niet de taak is van de dochter om het gesprek aan te gaan met haar moeder of haar halfbroertje te verbeteren. Daarnaast vind ik ook dat zij haar stiefvader moet kunnen aanspreken op een manier die zij prettig vind. Ik had het zelf namelijk ook vervelend gevonden als ik mijn stiefvader op een bepaalde manier had moeten aanspreken.

    Zelf heb ik eigenlijk nooit last gehad van mijn ouders die wilde dat ik mijn stiefouders op een bepaalde manier aansprak, maar ik heb zelf wel een oudere halfbroer met ongeveer hetzelfde leeftijdsverschil. Hij heeft mijn vader en dus zijn stiefvader ook bij zijn voornaam genoemd in plaats van papa, net zoals de dochter van je man graag zou doen. Zelf heb ik mijn vader altijd gewoon papa genoemd, ondanks dat mijn halfbroer hem gewoon bij zijn voornaam noemde.

    Ik denk dat dit komt omdat mijn moeder wanneer het over mijn vader ging of mijn vader over zichzelf sprak altijd papa werd genoemd richting mij, terwijl wanneer het over hem ging in een gesprek met mijn halfbroer zijn voornaam werd gebruikt. Zo was het voor zowel mij als mijn halfbroer fijn geregeld en duidelijk.

    Verder lees ik dat de dochter er last van gaat krijgen als jullie het gesprek aangaan met haar moeder. Waarom denk je dat dit zo is? Heb je hier al ervaring mee? Ik snap dat het lastig kan zijn om het gesprek aan te gaan, maar ik denk dat het voor de dochter nog veel lastiger is als er geen gesprek plaats vind of wanneer zij zelf het gesprek aan moet gaan hierover. Zeker omdat je aangeeft dat de moeder snel boos wordt en ze daarnaast ook nog best jong is.

    Ik zou dus toch aanraden dat je (samen met je) man met zijn ex en nieuwe partner te bespreken hoe dit voor de dochter is en samen tot een oplossing proberen te komen waar de dochter zich ook prettig bij voelt. Misschien kun je bijvoorbeeld voorstellen dat in plaats van de dochter, de ouders zelf het halfbroertje corrigeren wanneer hij de voornaam in plaats van papa gebruikt?

    Hopelijk heb je hier wat aan!

    Groetjes,
    Annika



  3. Myrthe op 13 februari 2020 om 12:34

    Hoi Simone! Wat fijn dat je je vraag hier op het forum van Villa Pinedo stelt. Wat een ingewikkelde situatie voor jullie dochter. Het lijkt mij erg lastig om als 8 jarige het gesprek aan te gaan met mijn moeder of de rol aan te nemen om mijn stierbroertje te verbeteren. Uiteindelijk is dit niet haar taak, ook al is zij degene die moeite heeft met de vraag van haar moeder. Toen ik rond die leeftijd was heeft mijn stiefmoeder aan mij gevraagd hoe ik haar het liefst aansprak. Ik noemde mijn ouders sowieso geen mama of papa (hier is geen reden voor), dus ik koos er voor haar bij haar voornaam te noemen. Dit was voor mij heel prettig.

    Misschien kunnen jullie toch het gesprek aangaan met de stiefvader en moeder. Je spreekt dan uit het belang van jullie dochter. Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat ik als 8 jarig meisje wist hoe ik dit gesprek kon aangaan met mijn moeder en stiefvader. Probeer ook de andere partij te begrijpen: zij willen graag dat hun zoontje zijn vader papa noemt. Het is dus belangrijk dat er een oplossing komt die de belangen van alle partijen behartigd.

    Hopelijk heb ik je hiermee kunnen helpen! Je kunt altijd nog een vraag stellen hier, of een nieuwe op het forum.

    Liefs,

    Myrthe