3 reacties

1. Vivian op 14 augustus 2019 om 14:00

   Lieve Anoniem,

   Dank je wel voor jouw bericht op ons forum, wat fijn dat je ons gevonden hebt en hier je vraag durft te stellen!

   Gerjan en Samantha hebben al heel veel verteld en ik sluit me daar volledig bij aan. Ik zou je mijn persoonlijke ervaring nog willen mee geven, ik was namelijk ook 3 jaar oud toen mijn ouders gingen scheiden.

   De scheiding van mijn ouders was geen vechtscheiding, maar het verliep ook niet echt soepel. Het eerste half jaar nadat mijn moeder was weg gegaan (met mij), hadden wij geen huis en woonden we bij vrienden en familie. Ik ging wel naar papa. Nu ik ouder ben weet ik dat mijn vader het moeilijk vond om met een klein kind om te gaan. Zijn oplossing destijds was dat we elk weekend dat ik bij hem was “iets leuks” gingen doen, naar de dierentuin of een pretpark. Hij had hier geld voor, mijn moeder niet. En natuurlijk vond ik dit best leuk en vertelde ik hierover. Maar het heeft weken of misschien wel maanden geduurd voordat ik de waarheid durfte te vertellen tegen mijn moeder, ik vond het helemaal niet meer leuk om telkens een hele dag weg te gaan! Wat ik hier mee probeer duidelijk te maken, is dat jonge kinderen soms niet precies weten wat zij vinden en voelen. En als ze dit eenmaal weten, het soms een tijdje kan duren voordat zij dit verbaal kunnen uiten.
   Misschien is er een reden waarom jouw zoontje niet praat over wat hij gedaan heeft met papa. Bijvoorbeeld dat hij dit niet mag van zijn vader of dat het voor hem vreemd voelt om over de ene ouder te praten als hij bij de ander is. Ik ben inmidels 23 en soms voelt het nog raar om de ene ouder te noemen tegenover de andere ouder! Het kan ook zijn dat hij nog niet zo de behoefte voelt om er over te praten of nog bezig is om uit te zoeken hoe hij zicht voelt.

   Ik vind Samantha’s advies erg slim en mooi bedacht! Door specifieke vragen te stellen toon je echte interesse en ook al zal jouw zoon misschien niet meteen een heel verhaal vertellen, hij zal vast jouw interesse voelen. Je kunt ook vragen stellen die losstaan van zijn vader, bijvoorbeeld vragen over wat hij heeft gegeten, of hij lekker geslapen heeft en of hij nog televisie gekeken heeft bijvoorbeeld. Om te voorkomen dat je heel veel vragen gaat stellen, kun je ook beginnen met vertellen over jouw weekend. Wat je gedaan hebt of wat je gegeten hebt bijvoorbeeld.
   Ik denk dat interesse tonen en jouw zoon de ruimte geven om zijn verhaal te doen, erg belangrijk zijn. Ik zou je ook niet te veel zorgen maken. Geef hem ook de ruimte om niets te zeggen, want misschien is dat deel van hem of de manier waarop hij er mee omgaat.

   Heel veel succes en liefs,

   Vivian

   
   
   
2. Gerjan op 11 augustus 2019 om 20:51

   Hee anoniem,

   Wat mooi dat je ons forum gevonden hebt voor je vraag. Naar om te lezen dat de scheiding alles behalve soepel verloopt. Ook dat je je zorgen maakt dat je zoontje niks verteld over de papa kant. Ikzelf heb een dergelijke situatie als die van jou niet meegemaakt. Ik was al heel wat ouder dan jouw zoon toen mijn ouders gingen scheiden. Wel mocht ik van mijn moeder niks zeggen over mijn vader, hij was de boeman. Dit heb ik ook niet gedaan in het jaar dat ik hem nog zag, daarna heb ik het contact verbroken.
   Nu is jouw zoontje nog heel jong en zal hij niet alles begrijpen of snappen. Wat ik misschien fijn had gevonden dat zowel papa als mama mij vertelde dat alles gezegd mag worden. Hij zit er ook midden, er is geen goed en geen fout als hij het over 1 van jullie heeft. Ondanks dat de scheiding niet soepel verloopt mag jou zoontje en de zoon van je ex er geen hinder of last van ondervinden. Ik zou dit ook goed benadrukken naar de vader. Als het kind centraal staat heeft het effect van de scheiding minder impact dan dat de ouders meer voor zichzelf kiezen.

   Ik hoop dat je hier iets mee kunt.

   Groetjes Gerjan

   
   
   
3. Samantha op 6 augustus 2019 om 17:26

   Lieve anoniem,

   Goed dat je hier bij ons om advies komt vragen. Vervelend om te lezen dat de scheiding alles behalve soepel verloopt en dat je bang bent dat jullie zoontje hier last van heeft. Je vraagt of je je zorgen moet maken om het feit dat je zoontje niet veel vertelt over wat hij bij papa doet. Ik vind het lastig om die vraag te beantwoorden, aangezien elk kind anders is. Sommige kinderen praten uit zichzelf minder dan andere. Daarbij schrijf je dat de scheiding pas sinds kort is, sommige kinderen hebben langer de tijd nodig om aan de nieuwe situatie te wennen dan anderen. Of je je zorgen zou moeten maken kan ik dus niet echt zeggen, maar zolang je altijd denkt en handelt in het belang van jullie zoontje, dan doe je al alles wat je voor hem kunt. Verder heb ik als tip om echt een open houding te hebben, en oprecht interesse te tonen. Wie weet heeft het tijd nodig en komt het vanzelf, zolang hij maar het gevoel heeft dat het oke is om dat te vertellen. Stel open vragen, en wees specifieker dan alleen ‘hoe was het?’. Mijn moeder vroeg nooit naar mijn ervaring bij mijn vader, en zelfs al vroeg ze simpel hoe het was, dan nog voelde ik ergens dat ze het liever niet wilde horen. Als ik iets zei, dan kwam er vaak een knorrig antwoord. Ik had het fijn gevonden als ze blij voor me kon zijn, en verder door zou vragen bijvoorbeeld. Dus echt die oprechte interesse.

   En hoe klein ik ook was, als kind pik je toch signalen op waaraan je merkt dat er strijd is. Mijn andere tip is dus om de strijd zoveel mogelijk bij hem vandaan te houden. Probeer voor hem bijvoorbeeld elkaar te begroeten, praat positief over elkaar, etc. Dat zijn al kleine dingetjes die het een stuk fijner kunnen maken, die het gevoel van strijd net iets kunnen verminderen waardoor hij zich vanzelf misschien vrijer zal voelen om te praten.

   Maar ik denk dat als je het wat tijd geeft, en je je blijft verplaatsen in je zoontje en probeert te denken vanuit zijn perspectief, dat het wel goedkomt 🙂

   Ik wens je veel sterkte! Wees eerlijk, sta open en heb vertrouwen!

   Veel liefs,
   Samantha