Riëtte (27) in Vragen van ouders
Missen ouder
Hallo,
Sinds 3 jaar ben ik samen met mijn nieuwe partner en zijn dochter R van ondertussen bijna vijf jaar oud. Hij en de mama van R zijn op goede voet uit elkaar gegaan en er is een co-ouderschap.
In de afgelopen periode merk ik dat de wisselingen van papa naar mama en andersom voor R lastiger worden; ze geeft vaker aan dat ze als ze bij de ene ouder is, de andere ouder te missen en ze is hier verdrietig over.
Hebben jullie tips voor ons om haar hierbij te helpen?
Heel erg bedankt alvast!
Hoi Riëtte
Wat goed dat je ons forum hebt gevonden en wat fijn dat jullie alle 3 willen samen werken om R te helpen. Maar ik begrijp wel dat het voor R niet altijd even makkelijk is. Ik was wel al een pak ouder toen mijn ouders uit een gingen maar in de week dat ik bij mijn moeder was videobelde ik af en toe met mijn vader. Dat hielp me wel heel hard. Ik had ook bij zowel mijn kamer bij mama als bij papa foto’s van allebei hangen.
Mijn broer heeft de eerste jaren na de scheiding ook een kleurdagboek bijgehouden. Als er iets leuks of minder leuk was gebeurd dan maakte hij daar een tekening over of schreef hij dat op zodat hij dat ook als hij naar de andere ouder ging daar ook kon vertellen.
Ik heb in die periode ook heel veel gehad aan de aanwezigheid van mijn ouders. Ik kon bij ze uithuilen en ze luisterde naar mij. Ze waren enorm betrokken bij hoe ik me voelde en ze hielden zo veel als mogelijk rekening met mijn wensen dat gaf me een enorm veilig gevoel.
Ik hoop dat je iets hebt gehad aan mijn berichtje. Ik wens je veel succes maar ik vind dat jullie nu al enorm goed bezig zijn en ik vind het enorm mooi dat jullie met 3 klaarstaan voor R en er samen het beste van maken.
Veel liefs
Elien
Hoi Riëtte,
Wat fijn dat je ons hier op het forum om advies komt vragen, bedankt daarvoor! Vervelend om te lezen dat jullie dochter het de laatste tijd lastiger heeft en dat ze haar papa en mama mist als ze bij de andere ouder is. Ik herken de situatie wel van vroeger. Ik miste mijn moeder vooral wanneer ik naar mijn vader was. Mij hielp het hierbij vaak wel om iets mee te kunnen nemen waardoor ik het gevoel had dat mama toch een beetje bij me was. Zo had ik bijvoorbeeld een kussensloop waar mijn moeder haar luchtje op had gespoten. Zo rook ik mijn moeder luchtje wanneer ik ging slapen, op het moment dat ik haar vaak het meest miste. Verder hielp het om vlak voor het slapen gaan even met mama te bellen, dan kon ik haar toch even vertellen hoe mijn dag was geweest en slaap lekker zeggen. En wanneer het niet uit kwam om te bellen, dan schreef ik vaak op wat ik haar had willen vertellen, of ik maakte een tekening of iets, die ik dan later kon geven. Het is bij mij maar een periode geweest waarin ik hier veel last van had, en deze dingen hebben mij toen wel geholpen. Misschien dat dit voor jullie ook dingen zijn die zouden kunnen helpen? 🙂
Ik hoop heel erg dat jullie er iets aan hebben!
Veel liefs,
Samantha
Hoi Riëtte,
Bedankt voor je vraag op het forum. Ik lees dat de ouders van R op een goede manier uit elkaar gegaan zijn en voor een co-ouderschap hebben gekozen. Fijn om te horen dat er samenwerking mogelijk is, dat is erg belangrijk voor R.
Je geeft aan dat R vaak verdrietig is als ze bij papa is en mama mist of andersom. Dat begrijp ik wel, en al helemaal op haar leeftijd. Toen mijn ouders gingen scheiden was ik 11. Ondanks dat ik al redelijk goed begreep wat er gaande was, vond ik het wel een lastige situatie en miste ik mijn ouders ook. Ik had het geluk dat mijn ouders niet zo ver van elkaar woonden en ik zelf langs kon gaan omdat ik al 11 was, maar voor R is dat natuurlijk anders.
Hoe lang is het geleden dat R haar ouders uit elkaar zijn? Ik kan me voorstellen dat ze er in het begin ook aan moet wennen. In ieder geval goed dat ze haar verdriet met jullie deelt! Misschien zou je haar kunnen vragen of ze zelf ideëen heeft hoe jullie haar kunnen helpen. Kinderen kunnen daar op jonge leeftijd vaak al goed over mee praten. Is R creatief? Misschien vindt ze het fijn om iets te knutselen voor mama als ze bij papa is bijvoorbeeld. Of zou ze het fijn vinden om een foto van mama te hebben op haar slaapkamer bij papa (en andersom)? Wat ook zou kunnen is dat er bijvoorbeeld iedere week een belmoment gepland wordt met de ouder bij wie ze niet is. Als het mogelijk is om dat op een vaste dag te doen wordt dat voor haar voorspelbaar en heeft ze tussendoor iets om naar uit te kijken. Als het nodig is kan er eventueel afgesproken worden hoe lang het belmoment duurt.
Het belangrijkste is denk ik dat ze getroost wordt en dat er aandacht voor haar verdriet is, zodat ze zich gehoord voelt. Maar volgens mij hebben jullie er zeker aandacht voor, want je stelt je vraag niet zomaar hier op het forum
Ik hoop dat je wat aan mijn tips hebt Riëtte! Als je tijd hebt, laat je dan binnenkort eens weten of het lukt?
Heel veel succes!
Liefs, Iris