Sacha (51) in Vragen van ouders

Loyaliteitsconflict

Beste kinderen van gescheiden ouders; heeft iemand van jullie ervaring met een loyaliteitsconflict naar één van de ouders?
Ik heb het initiatief genomen van onze scheiding, mijn ex veroordeelt dit openlijk, ook naar onze zoon(van 11 jaar). We wonen nog steeds in één huis en ik merk dat onze zoon het lastig vindt aardig te blijven naar mij toe en steeds brutaler wordt, al helemaal als zijn vader in de buurt is. Hij verteld ook aan zijn vader dat wij vaak ruzie maken en dat hij liever heeft dat ik weg blijf, als ik na drie dagen werken thuiskom. Ik begrijp dat mijn zoon in een loyaliteitsconflict zit naar zijn vader toe, maar hoe kan ik hier het beste mee om gaan vinden jullie? Soms vind ik het lastig om een balans te vinden in het ‘mijn grens aangeven’, en hem maar wat bozig te laten zijn. Kunnen jullie mij vertellen hoe ik hier het beste mee om kan gaan?
Hartelijk dank alvast voor de moeite.
Een bezorgde moeder.

2 reacties

  1. Jelicia op 31 januari 2020 om 11:16

    Lieve moeder,

    Bedankt voor je vraag op ons forum, wat fijn dat je zo open staat voor onze ervaring zeg:). Wat jij zegt herken ik zeker! Toen mijn ouders gingen scheiden was mijn moeder in mijn ogen de “zielige” ouder. Zij was degene waaraan ik zag dat ze veel verdriet had en die vaak moest huilen en zei hoe zwaar alles was. Hierdoor wilde ik haar natuurlijk troosten en redden want ik wilde mijn moeder niet verdrietig zien.

    Wat ik heel fijn had gevonden was als mijn ouders echt met mij in gesprek waren gegaan. Nu kende ik wel de verhalen van de scheiding maar steeds van een ouder los. Dus er was nooit 1 waarheid waardoor ik die zelf moest gaan zoeken. En mijn moeder was degene bij wie ik veel verdriet en boosheid zag dus haar kant koos ik. Mijn vader had al vrij snel weer een nieuwe vriendin dus redde zich in mijn ogen wel.

    Mijn advies zou dus zijn om samen het gesprek aan te gaan met jullie zoon. Hoe moeilijk het ook is voor de vader, het is echt zo in het belang van jullie zoon! Daarnaast vond ik het altijd heel fijn aan mijn vader dat hij nooit iets slechts gezegd heeft over mijn moeder, terwijl dit omgekeerd wel zo was. Bij hem mocht ik even boos zijn en teruggekeken daarop was dat echt heel fijn. Wat ik nog heel graag had gewild was een beetje liefde op zo’n moment. Als kind voelt het namelijk ook echt niet fijn die boosheid. Als mijn vader mij na zo’n moment even had laten weten dat ik boos mocht zijn en mij een knuffel had gegeven zou dat echt zo waardevol zijn geweest voor mij. Gewoon even uit laten razen en dan bespreken:). Jullie zoon zit zelf ook echt niet lekker in zijn vel door wat er allemaal speelt. En ook al doet hij boos tegen jou, ik weet zeker dat hij het zelf ook echt niet fijn vindt. Dus bespreek dingen met elkaar en laat hem weten dat zijn boosheid er mag zijn en jij als moeder er altijd voor hem bent en van hem houdt:). En op een gegeven moment zal de boosheid echt weer afnemen, het komt goed!

    Hopelijk heb je iets aan mijn advies. Als je meer vragen hebt kun je die altijd hier stellen natuurlijk!

    Veel liefs!



  2. Manon op 20 januari 2020 om 10:43

    Beste Sacha,

    Wat goed dat je het forum voor ouders hebt gevonden! Het lijkt me een moeilijke situatie waar je nu in zit. Je verhaal klinkt mij wel heel bekend in de oren. Mijn ouders gingen scheiden toen ik 17 was omdat mijn moeder was vreemdgegaan met collega en nu huidige vriend. Vanaf dat moment stond mijn moeder dus in slecht daglicht. Ik heb de naarste dingen over mijn moeder gehoord. Ze zou volgens mijn vader bijvoorbeeld met wel meer dan 5 mannen het bed hebben gedeeld. Dit zijn natuurlijk allemaal niet leuke dingen om te horen, maar als kind geloof je deze verhalen wel.

    Mijn broertje was 14 toen mijn ouders uit elkaar gingen. Hij ging zelf helemaal mee in de “leugens” die mijn vader hem vertelde. Hij nam dan ook bijna geen contact op met mijn moeder. Het was zelfs zo erg dat hij haar een hele tijd niet heeft gezien. Mijn moeder stuurde hem in die tijd elke dag een appje. Ze vroeg dan hoe het op school was en als hij met haar wilde praten dat altijd kon. Soms kreeg ze geen reactie, soms kreeg ze alleen een ‘goed’. Ze vond het zelf heel belangrijk dat ze liet zien dat ze er voor hem was. Uiteindelijk heeft dit ook gewerkt, want mijn broertje is het gesprek aangegaan.

    Bij mij ging het iets anders. Ik ben vrij snel de confrontatie aangegaan met mijn moeder. Ze gaf van te voren aan dat ik alles mocht vragen en dat ze open en eerlijk haar verhaal zou doen. Dat vond ik toen heel fijn. Ik kan haar nu nog steeds alles vragen. Op die manier heb ik de vertrouwensband weer met mijn moeder opgebouwd.

    Ik hoop dat je je jouw verhaal een beetje aan die van mij zou koppelen. Zou een van deze manieren passen bij jou zoon? Ik hoor het graag van je.

    En over het aangeven van grenzen, vind ik best dat je daar een gesprek met hem over kan beginnen. Mijn moeder heeft dat ook vaak gedaan met mijn broertje. Stel bijvoorbeeld vragen waarom hij zo ‘bozig’ is. Je zou dan ook kunnen zeggen dat je dat bijvoorbeeld helemaal niet gezellig vindt. Zo krijgen jullie misschien een gesprek wat je verder kan helpen.

    Lieve Sacha, ik hoop dat je iets aan mijn berichtje hebt gehad. Heel veel succes!

    Veel liefs,
    Manon