Robin (37) in Vragen van ouders

Liefde en vertrouwen

Lieve jongeren,
Wat fijn dat jullie er zijn. Willen jullie eens meedenken? Onze situatie is als volgt: de vader van mijn kinderen (7 en 2,5) is ruim 2 jaar geleden weggegaan. Hij had direct daarna een nieuwe relatie waar onze kinderen ook in meegroeiden. Zij kregen samen een kindje. De relatie is inmiddels weer voorbij. Het was al met al best een onstuimige tijd, met veel veranderingen. In de tijd waarin de nieuwe relatie kwam en ook in die van mijn kinderen heb ik het overleg tussen ons als ouders niet als goed ervaren. Dat was lastig. Maar het begeleiden van mijn kinderen hierin stond voorop. Nu die relatie over is, en er wel een kindje bij is, merk ik dat ik het allemaal best veel vind. Er is nog een hoofdstuk bij gekomen voor de toekomst. We komen elkaar bijna dagelijks tegen in het dorp, en er is redelijk contact tussen iedereen. Mijn oudste stelt mij soms vragen. Die probeer ik zo goed mogelijk te beantwoorden, in zijn taal. Het belangrijkste is dat hun papa en ik alles wat hun betreft zo goed mogelijk samen proberen te regelen, we van ze houden en vooral willen dat zij gelukkig kunnen zijn bij ons allebei. Toch vraag ik mij soms af of dit genoeg is. Wat doen al deze veranderingen met hun vertrouwen in mij/hun papa? Welke zorgen hebben zij? Wat kan ik als moeder nog meer doen? Mijn wens is om ze zoveel mogelijk liefde en vertrouwen mee te geven voor hun eigen toekomst (zelfvertrouwen, gevoel van veiligheid, geloof in de liefde). Wat hielp jullie? liefs, een mama

3 reacties

  1. Evelien op 8 oktober 2019 om 20:49

    Beste Robin,
    Wat goed dat u het forum heeft gevonden en uw verhaal deelt! Ik kan me voorstellen dat u veel vragen heeft. Ik had ook veel vragen toen mijn ouders gingen scheiden. Mijn vader en moeder zijn gescheiden oen ik 8 was en mijn vader weer opniveuw met mijn stiefmotoen ik 12 was. In deze 4 jaar is er bij ons dus ook best veel gebeurd. Ik was verdrietig, omdat alles zo snel ging en ik begreep niet goed hoe alles zo snel kon gaan. Mijn vader en moeder konden mijn vragen moeilijk beantwoorden, waardoor ik nog meer vragen kreeg en mij soms alleen voelde.

    Ik lees in uw verhaal dat u de vragen van uw kinderen probeert te beantwoorden en er voor hen bent. Dat is ontzettend fijn voor de kinderen. Het is fijn dat zij iemand hebben aan wie zij vragen kunnen stellen, waarvan ze weten dat ze daar een antwoord op krijgen. Dat zal de verwarring misschien een beetje weg nemen. Toch geeft u aan dat u denkt dat dit nog niet genoeg is voor de kinderen. Heeft u dit al eens aan de kinderen gevraagd? Mij hielp het vroeger als er ook aan mij gevraagd werd hoe ik dingen vond en ervaarde. Zo had ik het idee dat ik soms toch nog mee kon praten over de scheiding en laten merken wat ik voel.

    U vraat ook wat voor zorgen de kinderen misschien kunnen hebben. Ik vond het tijdens beide scheidingen lastig. Bij wie ga ik wonen? Zie ik, in het tweede geval, mijn stief broer en stiefzus nog wel? Hoe zit het met verjaardagen en de feestadgen? Wat als papa en mama ruzie krijgen, mag ik dan nog wel bij allebei komen? Dit waren allerlei dingen die door mijn hoofd heen gingen. Ik kon daar met mijn oudere zus erg goed over praten. Zij wist mij te vertellen waar ik me helemaal geen zorgen om hoefde te maken en ze kon mij ook de ‘leuke’ kant laten zien, bijvoorbeeld 2x cadeautjes met sinterklaas en mijn verjaardag. Door hierover te kunnen praten, leerde ik dat ik me niet druk hoef te maken. Kunnen uw kinderen daarover praten met u of uw ex? Of met een andere volwassene die zij vertrouwen?

    Er is een hele mooie open brief beschikbaar, die het gevoel van kinderen weergeeft. Hoe voelen wij als kinderen ons na een scheiding? Deze brief is hier te vinden: https://www.villapinedo.nl/wp-content/uploads/2012/09/Villa-Pinedo-open-brief-14-09-20121.pdf

    Ik hoop dat u iets heeft aan mijn ervaring.

    Veel liefs,

    Evelien



  2. Gerjan op 8 oktober 2019 om 20:43

    Hee Robin,

    Wat ben ik blij om jouw verhaal hier op ons forum. Een voorbeeld voor heel veel andere ouders. Ouders die uit elkaar zijn maar wel de liefde delen voor hun kinderen. Bijzonder! Hoe rumoerig het ook was voor jullie kinderen je bleven de kinderen centraal stellen, ook het kind uit een andere relatie. Goede omgang, stabiliteit en een toekomst voor de kinderen.

    Elk kind krijgt iets mee van een grote verandering. Dit kan invloed hebben op latere leeftijd. Probeer er zo open mogelijk over te praten zodat het duidelijk blijft voor ze. Zo wordt het niet een ding waar ze mee moeten leven maar iets waar ze mee kunnen leven en leer uit kunnen halen. De scheiding van mijn ouders was zo heftig en intens dat het voor een deel mij gevormd heeft zoals ik nu ben. Er werd nooit uitgebreid over gesproken en daardoor werd het een ding, een rugzak vol met stenen die ik elke dag mee draag/droeg. Ik ben er gelukkig sterker uit gekomen en is mijn rugzak meer een rugtasje geworden.

    Je hoeft niet meer te doen dan dat je nu doet. Geef ze liefde, hou van ze en geef ze de toekomst die ze verdienen!

    Zoals ik het lees ben je een top moeder!! Ga zo door zou ik zeggen, mijn complimenten!

    Ik wens jou, je kinderen als het goeds,

    Veel liefs Gerjan



  3. Anne op 8 oktober 2019 om 20:22

    Hoi Robin!

    Wat een lieve vraag. Klinkt alsof je een hele betrokken moeder bent die op een liefdevolle manier het beste voor haar kinderen wil. Enkel zo’n goede intentie voelt misschien als iets wat op zichzelf niet zoveel nut heeft, maar het is écht de basis voor een veilige plek voor je kinderen. Ik denk dat je al ontzettend goed bezig bent door de dingen uit te leggen voor zover je kan, en bewust over de kwestie na te denken.

    Toen mijn ouders gingen scheiden heeft dat best een tijdje een deuk in het vertrouwen in mijn vader opgeleverd. Hij was ineens weg. Dat ging vrij plotseling. En hij is ook een hele tijd uit het zicht verdwenen in eerste instantie. Ik was 7 toen ze gingen scheiden en heb daar toen heel weinig van meegekregen. Ik weet niet precies wat het met me gedaan heeft, maar in mijn herinnering was alles toen heel ‘normaal’. Je ouders zijn je referentiekader, dus de kans is groot dat je kinderen niet eens doorhebben dat het heel vreemd is dat papa iemand anders heeft, of er een derde kindje bij is. Die vragen zijn bij mij pas gekomen toen ik een jaar of 9 was. Het hielp me als mijn moeder daar gewoon duidelijk in was.

    Ondertussen heb ik overigens weer prima contact met mijn vader. Ik woon op mezelf en zie hem niet super vaak, maar overmorgen komt ie langs en gaan we een dagje de stad in 😉

    Ondanks dat het niet altijd veilig was, zit het nu met mijn gevoel voor veiligheid en liefde ook prima in orde. Ik ben eerder te goed van vertrouwen, in plaats van slecht. Ik denk dat de houding die je daarin als ouder inneemt heel belangrijk is: als jij uitstraalt dat veiligheid en liefde bestaan, komt het vast goed voor je kinderen!

    Goed op weg hoor! Sterkte!