Joke (56) in Vragen van ouders
In contact blijven
Hoe blijf ik in contact met mijn jongste zoon van 17 jaar?
Ik ben moeder van 3 zonen nu 23, 21 en 17 jaar oud. 4,5 Jaar geleden zijn wij, in goede verstandhouding, gescheiden.
Tot augustus 2017 woonde mijn jongste zoon ene week bij mij, andere week bij zijn vader. Na de zomervakantie 2017 wilde hij niet meer bij mij wonen. We hebben toen afgesproken dat hij alleen om het weekend zou komen. Ik ben daar erg verdrietig over geweest. Wel mee ingestemd, want ik wil dat hij zich happy voelt.
Om het weekend kwam hij naar mij. Ik probeerde het hem zoveel mogelijk naar de zin te maken. Toch voelde het (voor beiden) geforceerd. Alleen als middelste thuis was (is steeds minder omdat hij op kamers woont), was jongste gezellig.
Begin februari 2019 heeft hij aangegeven helemaal niet meer bij mij te willen wonen. Hij vindt het hier saai. Ik begrijp dat hij het bij zijn vader leuker vindt., omdat daar ook zijn oudste broer woont.
Verder zei hij ook dat ik hem niet interesseer. Hij wil nog wel contact voor gezamenlijke uitjes, maar niet meer om hier te komen eten of slapen. Ook niet af en toe.
Voorstellen om iets met zijn 2-en te doen, naar de film, een keer samen eten of zo, wijst hij af. Eigenlijk wil hij helemaal geen contact met mij. En dat vind ik het allerergste. Ik wil hem de ruimte geven. Maar ook graag weten hoe het met hem gaat, wat hem bezig houdt etc. . Vraag aan jullie; hebben jullie tips hoe ik hiermee het beste kan omgaan? En hoe ik met hem in contact kan blijven?
Lieve Joke,
Wat lijkt dat mij lastig als mijn vader het contact met mij zou verbreken. Uiteindelijk blijf jij dan het kind wat hij niet heeft kunnen zien en dat is zijn gemis. Dat maakt het denk ik voor mij extra belangrijk dat u ondanks de afwijzingen blijft proberen het contact met uw zoon op gang te houden. Het is ook heel pijnlijk en moeilijk maar hij doet wat voor hem het beste is in deze situatie. Daarom is dat gesprek aan gaan zo belangrijk. Op die manier kunnen jullie de situatie aanpakken en waar mogelijk veranderen. Op die manier kunnen jullie hopelijk weer vooruit.
Als ik had geweten dat mijn vader Villa Pinedo had ingeschakeld voor hulp en daar ook naar zou luisteren zou ik tranen huilen van geluk. Hij weet dat ik een Buddy hier ben maar snapt de hele organisatie niet. U bent al stappen verder. Ik hoop dat het gesprek goed gaat en jullie er samen uitkomen. En lukt dat niet nu, dan misschien morgen of over een week of een jaar. Blijf er aan werken maar geef uw zoon tijd. Hij heeft waarschijnlijk een gedachte patroon gekregen en het is lastig daar los van te komen. Dat heeft tijd nodig. U bent in ieder geval bezig om de situatie te verbeteren en daar mag u trots op zijn.
Liefs Sabine
Lieve Sabine,
Hartelijk dank voor je reactie.
Wat jammer dat je vader niet open staat voor je feedback. En er geen begrip is voor jou argumenten en gevoel. Lastig voor jou.
Ik herken gedeeltelijk wat je zegt in het contact met mijn eigen vader. Deze deed nl. ook niets met mijn feedback. Enige reactie was dat ik niet zo moeilijk moest doen. Dat ik zeurde. Hij wilde er ook niet over praten. Uiteindelijk heeft hij het contact met mij verbroken.
Ik wil dat natuurlijk voorkomen met mijn eigen kinderen. Dat is wel lastig als contact voor mijn zoon niet hoeft.
Je suggesties helpen mij zeker . Ik ben wel bang voor de reactie van mijn zoon om een gesprek aan te gaan. Eerdere pogingen daartoe wees hij ook af. En het telkens afgewezen worden doet zo’n pijn. Terwijl ik het beste wil voor ons allebei.
Ik weet niet waar het precies fout gaat in het contact. Hij heeft wel aangegeven dat hij het vervelend vindt als ik hem vraag hoe het met hem gaat, op zijn werk enz. Daar geeft hij altijd heel kort antwoord op. Dus dan wordt het zo’n vraag- en antwoord spel. En dat vind ik dan ook weer moeizaam.
Het kan zijn dat ik zijn signalen misschien niet goed heb begrepen. Net als jou vader bij jou. Dus ik zal daar zeker extra aandacht aan geven.
Een goed idee bij een gesprek hem te vragen hoe het voor hem wel zou kunnen werken. En eventueel een voor hem vertrouwde derde er bij te betrekken.
Lief dat je aangeeft dat mijn inzet op een later moment wel gewaardeerd zal worden. Dat sterkt mij. Ik hoop dat je gelijk hebt.
Liefs,
Joke
Lieve Joke,
Wat lastig dat het contact zo stroef verloopt. Dat lijkt mij erg zwaar voor jullie beide.
Ik was 18 toen mijn ouders gingen scheiden en ik wilde toen niet meer bij mijn vader wonen (Ik ging binnen 2 maanden sowieso op kamers en heb gekozen om in de weekenden die ik thuis was bij mijn moeder te slapen). Mijn vader interesseerde mij ook niet meer maar ik had ook geen zin in gezamenlijke uitjes. Uit verplichtingsgevoel ben ik wel blijven doorgaan met afspreken met hem. Mijn vader heeft de neiging, hoe trots en blij hij ook met mij is, om voortdurend over zichzelf te praten en alleen maar over hetzelfde onderwerp. Wij zitten in een eindeloze cirkel waarin mij een vraag word gesteld, ik een zin kan antwoorden en het gesprek daarna weer over mijn vader gaat. Het is niet zo dat mijn vader mij niet interesseert maar ik zou gewoon de manier van contact anders willen. Ik heb geprobeerd mijn vader hier feedback op te geven maar helaas is hij het hier niet mee eens omdat mijn gevoel niet klopt volgens hem.
Ik weet natuurlijk niet hoe jullie contact is en ik bekijk het vanuit mijn eigen referentiekader. Maar voor mij zou het heel erg helpen om samen te gaan kijken naar wat er nou fout gaat in het contact. Zonder daar een oordeel over te hebben en gewoon alle imput van zoonlief te accepteren. Het is ook niet de bedoeling om het hem alleen maar naar de zin te maken want dat is ook geen echt contact. Ik zou vragen voor een open gesprek en daarbij het doel aangeven dat je graag wilt kijken hoe het wel zou kunnen werken. Eventueel kan dit gesprek er zijn met iemand die hij erg vertrouwd erbij (niet de broers lijkt mij want dan komen zij er tussen te staan en dat is niet fijn). Als dit niet werkt zou ik ook vragen bij de medeouder of die weet waar het is misgegaan en of hij feedback kan geven over de situatie en het dan van daaruit weer op proberen te pakken als de zoon daar ook voor open staat.
U doet in ieder geval erg uw best en dat is iets wat nu misschien nog niet gezien word maar op een later moment wel gewaardeerd gaat worden.
Ik hoop dat u hier iets aan heeft.
Liefs, Sabine