Oermoeder (40 jaar) in Vragen van ouders

Ik begrijp het niet

Samengesteld gezin + een gratis ex!

Ik heb twee kinderen met mijn ex, mijn vriend heeft ook twee kinderen en daar de volledige zorg voor. Nu zijn wij een samengesteld gezin van zes! Super leuk, druk en soms lastig maar vooral heel gezellig. Er is altijd iemand om mee te spelen of mee te praten.

Maar er is nog een extraatje; de ex-partner! De ex van mijn vriend heeft er voor gekozen om vreemd te gaan in hun relatie en toen hij daar achter kwam is ze vertrokken. Zonder haar kinderen! Ze heeft ze gewoon in de steek gelaten. De kinderen zijn dus door de rechter aan mijn vriend toegewezen.

Ik maak dingen met zijn ex mee die ik niet begrijp, ook de verhalen van de afgelopen jaren begrijp ik niet als moeder. Hoe kun je je kinderen zo in de steek laten? Hoe kun je het over je hart verkrijgen om maar met 1 kind op vakantie te willen terwijl je er twee hebt! En hoe kun je als moeder je kinderen confronteren met huiselijk geweld?? Mijn vriend zijn ex wordt geslagen door haar nieuwe partner. Het ene moment wil ze van hem af, het volgende moment is er allemaal niets gebeurt en gaan ze weer samen verder. In de winter van 2013 kwamen de kinderen iedere 2 weken wanneer ze weer een weekend bij “mama” waren geweest met een ander verhaal thuis. Mama gaat scheiden, Mama gaat alleen wonen en daarna Mama en …. zijn weer bij elkaar! Iedere 2 weken opnieuw!!!!
Hoe kun je als moeder na een vechtpartij huilend bij je dochter in bed kruipen en troost zoeken? Ze is nog maar 9!!!! Hoe kun je als moeder ruzie maken met je vriend en aan je kinderen gaan trekken om ze mee te nemen, ook al weet je dat je niet mag autorijden!! Hoe kun je je kinderen afmelden voor hun sport of zwemles als je als ouder geen zin hebt om te gaan. Hoe kun je je kinderen voor je laten liegen en alle communicatie met de andere ouder laten regelen? Hoe kun je je kinderen op die manier opvoeden? Iedere 2 weken komen ze helemaal ontregelt thuis.

Ik weet niet zo goed wat ik met haar moet. De kinderen zijn loyaal aan hun moeder natuurlijk en missen haar ook wanneer ze bij ons zijn. Logisch, dat geeft ook niet. Ik hoef de plaats van hun moeder ook niet in te nemen. Maar ik zorg voor ze alsof het mijn eigen kinderen zijn en heb met ze te doen. Ik zie het verdriet, de pijn en de frustratie.
Maar ik heb het AMK gebeld en zij spreken van pedagogische verwaarlozing en als kinderen omstander zijn van huiselijk geweld is er ook sprake van kindermishandeling. Maar omdat de kinderen via schoolmaatschappelijk werk worden geholpen en wij als verzorgers de juiste instanties en hulpverlening al hebben ingeschakeld laten zij het daarbij. Er wordt geen onderzoek ingesteld. Zelfs niet nadat ik de politie had gebeld toen mama tegen de afspraken in de kinderen kwam ophalen. Ze wilde binnendringen en vertelde mij dat wat ik deed niet kon!!! Ik was niet hun moeder!!! Dat zei ze. Wat zij doet! Dat kan toch niet??? Haar zoontje is van angst onder te tafel gedoken!!! Dat kun je je kinderen toch niet aandoen?

Ik zit met mijn handen in het haar, ik zie dat de kinderen enorm worstelen. Mama wil niet meer met ons praten en vind dat wij het allemaal ook niet goed doen. Want in ieder gezin is wel eens ruzie!! AAARRCCHHH!!!
Ze moet wakker geschud worden en de kinderen op de eerste plaats zetten!
Maar dat doet ze niet en van mij of mijn vriend neemt ze niets meer aan…. wat kan ik nu nog doen? Ik wil de situatie oplossen maar dat kan niet. Maar misschien hebben jullie wat tips voor mij hoe ik moet omgaan met mijn situatie?

1 reactie

  1. Tessa op 9 april 2014 om 09:24

    Beste oermoeder,

    Wat een lastige en frustrerende situatie moet dit zijn voor jou/jullie. Heel goed dat je dit verhaal met ons wil delen en advies wil van jongeren.

    Wat sneu om te lezen dat de kinderen elke keer zo ontregeld thuis komen. Ik snap dat dat heel frustrerend is voor jou om aan te moeten zien, zonder dat je echt iets kan doen.
    Ik denk ook eerlijk gezegd dat het zo simpel is. Je kan helaas niet veel veranderen aan deze situatie. Jij bent niet de moeder van deze kinderen. Je ziet het met je eigen ogen gebeuren, maar de kinderen willen toch ondanks alles hun eigen moeder blijven zien. Wat natuurlijk begrijpelijk is. Dat moeder allerlei dingen doet waar jij het niet mee eens bent, is dan maar zo. De kinderen hebben daar niets aan en er kan ook geen verandering in gebracht worden.

    Mijn advies aan jou is dus dat je, hoe moeilijk het ook is, moet proberen los te laten. Als jij samen met je man een veilige haven bent voor deze kinderen, doe je al hartstikke veel. Je kan natuurlijk altijd de kinderen het gevoel geven dat ze met je mogen praten en dat je er voor hun bent. Maar je geeft aan dat je ze ziet als jouw kinderen, dus ik denk dat je dat al wel doet. Maar meer dan dat kan je niet doen. Het heeft niet zoveel zin om je in deze situatie te mengen, want de kinderen zijn loyaal naar beide ouders en zullen dus moeder willen blijven zien. Probeer moeder dan dus ook nooit af te kraken waar de kinderen bij zijn, want dit kan tegen je gebruikt worden. Juist als jij de kinderen een gevoel geeft dat hun moeder ook echt hun moeder is en dat ze daarvan mogen houden, is dat veel beter voor de band tussen jullie. Hoe moeilijk het misschien ook is, en hoe erg je het soms dan ook niet met deze vrouw eens bent. Het is en blijft de moeder voor deze kinderen.

    Steun en toeverlaat zijn voor deze kinderen zonder ze een kant te laten kiezen is het beste. En ik weet zeker dat ze nu, maar ook later dat altijd van je waarderen als je met deze houding in het leven staat naar hen toe.

    Ik hoop dat je hier iets mee kan. Heel veel sterkte verder met alles, en super dat je zoveel over hebt voor deze kinderen. Veel geluk toegewenst!

Laat een reactie achter