Gerda (56) in Vragen van ouders

Hoe zal ik de situatie aanpakken?

Best team.
Ik ben moeder van 3 kinderen waarvan de jongste dit jaar 17 wordt. Ik heb mijn kinderen een aantal jaren niet meer gezien. De oudste zoon heeft via een brief -ingediend via zijn vader in een rechtszaak- laten weten dat hij mij nooit meer wilde zien. Ik ben daar destijds erg verdrietig over geweest. Ik vermoed dat hij deze brief (mijn zoon was toen 16 jaar) onder invloed van vader heeft geschreven daar ik eerder geen signalen daarover heb gehad van mijn zoon rechtstreeks. Integendeel. Mijn zoon woont sinds geruime tijd na de scheiding bij zijn vader samen met een van zijn zussen. De andere zus woonde bij mij en woont nu -vanwege haar handicap (syndroom)- in een instelling sinds begin 2014. Ik heb vanwege de continue stroom aan verwijten van vader inclusief zijn verdachtmakingen over mijn geestelijk welzijn – sinds de scheiding in 2009- noodgedwongen ‘besloten’ op basis van de brief afkomstig van mijn zoon- ook verder afstand te nemen van de kinderen. Niet omdat ik dat graag wilde maar omdat ik rust wilde voor de kinderen en mijzelf. Hoe moeilijk ook. Ik vermoed dat er sprake is van het ouderverstotingssyn-droom. Na een val vorig najaar op mijn hoofd en een time out van 8 mnd vind ik het nog moeilijker dat mijn kinderen mij niet zien en vice versa. Wat moet ik doen en hoe zal ik de situatie aanpakken? Ik heb een ander mobiel nummer sinds een aantal jaren. Eerdere brieven van mij aan de kinderen op vaders adres bleken niet te zijn aangekomen helaas.

3 reacties

  1. Gerda op 29 april 2019 om 17:58

    Dank voor jullie oprechte en vriendelijke reacties. Ik ben er gerustgesteld door. Ik neem mijn kinderen nimmer iets kwalijk. Nu niet in verleden niet en in de toekomst niet. Het gaat om hen en hun welzijn. Zij hebben hier niet om gevraagd. Ik vermoed dat ze hun vader ‘beschermen’ op een bepaalde manier indirect. Ik begrijp het. De tijd zal het leren. Ik neem vooralsnog en noodgedwongen een bescheiden houding in. Vr grt Gerda

  2. Anne op 19 april 2019 om 12:41

    Hallo Gerda!

    Wat een ontzettend lastige situatie voor zowel jou als de kinderen. Het lijkt me eenzaam. Ik kan me voorstellen dat je je kinderen ontzettend graag wil zien en het moet verschrikkelijk zijn om een vermoeden van ouderverstoting te hebben. Dat is een heel naar iets.

    Het klinkt alsof jullie als gezin zo behoorlijk in een houdgreep zitten en het lastig is om de situatie en het gebrek aan contact zomaar te doorbreken. Ik kan je vertellen wat ik als kind in de situatie van jouw kinderen zou willen. Ze bereiken allemaal een leeftijd dat ze voor zichzelf verantwoordelijk zijn en voor zichzelf moeten zorgen. Ik denk dat je ze daarin ook de vrijheid moet geven. Dring jezelf niet op, maar probeer op de één of andere manier te laten weten dat je er bent. Als brieven via de vader niet aankomen kun je je kinderen wellicht rechtstreeks een berichtje sturen (whatsapp / Facebook / e-mail?) waarin je één keer duidelijk de boodschap meegeeft: het is helemaal aan jou, maar ik ben er als je me wil zien. Vroeg of laat is er wellicht weer behoefte aan contact en tot die tijd kun je alleen maar aangeven dat je er bent als ze je willen spreken. Je kinderen hebben ook heel wat meegemaakt. Geef ze de ruimte. Dat is het belangrijkste, denk ik.

    Sterkte met de situatie. Zorg ook goed voor jezelf!

  3. Gerjan op 28 maart 2019 om 20:09

    Hee Gerda,

    Lastige situatie zit je in als ik het zo lees. Aan de ene kant heb je het gevoel dat je aan de kant bent gezet door je kinderen en aan de andere kant ben je er niet zeker van of dit wel hun eigen keuze is geweest. Ouders hebben veel invloed op de keuze van een kind. Zo heeft in mijn geval mijn moeder ervoor gezorgd dat ik vooral in de 2 jaar na de scheiding ontzettend slecht ben gaan denken over mijn vader. De woorden die zij over hem sprak kwamen dubbel zo hard aan. Het kwam er eigenlijk op neer dat ik en mijn broer niks voor hem betekende. Dit heeft toen de tijd mijn keuze heel erg beïnvloed om geen contact meer te hebben met mijn vader. Na heel wat jaren ben ik een stuk wijzer geworden en heb ik ook weer contact met mijn vader. Nu zijn de rollen om gedraaid, heb ik wel contact met mijn vader maar niet meer met mijn moeder. Hoe ouder ik werd hoe meer ik geen beseffen dat ik keihard ben voorgelogen door mijn moeder over mijn vader. Op dat moment zag ik ook in dat zij de situatie toen en nu alleen maar erger maakte.
    In jou situatie zou ik geen goede aanpak weten, elk kind reageert anders. Wel zou ik het als kind fijn en prettig vinden dat ondanks er weinig tot geen contact is je wel heel duidelijk laat weten dat je van ze houd en er voor ze bent, ongeacht de situatie. Soms hebben dingen tijd nodig, vooral als het om ouderverstoting gaat. Ik had pas na bijna 9 jaar weer contact met mijn vader.

    Een oplossing schrijf ik hier niet, hopelijk wel nieuwe inzichten.

    Ik wens je heel veel geluk en hopelijk in de toekomst weer met je kinderen!

    Groetjes Gerjan

Laat een reactie achter