Dick (66 jaar) in Vragen van ouders
Hoe uitleggen?
Mijn zoon en schoondochter liggen in scheiding en hebben twee kinderen van twee en vier jaar. Hoe moet je in vredesnaam die kinderen duidelijk maken dat hun vader en moeder uit elkaar gaan. Hoe kan je als ouder die de aanleiding is van dit drama je kind nog recht in de ogen kijken.
Een zeer ongeruste opa
Mijn dochter was ruim 3 jaar toen wij uit elkaar gingen. We hebben het haar ook samen verteld, waarbij ik me erg sterk moest houden, want mijn keuze was het niet. Dat is inmiddels al 7 jaar geleden en nadat we eerst door van alles heen moesten (huis verkopen, diverse verhuizingen, schoolveranderingen, ed), hebben we ons leven wel weer opgepakt. We hebben een goedlopend co-ouderschap, waarbij onze dochter meer bij mij (de moeder) dan bij de vader is (vanwege praktische redenen). Daarbij wonen we allebei sinds dit jaar officieel samen met onze nieuwe partners. Mijn dochter heeft het emotioneel erg zwaar gehad. Maar doordat we samen als ouders onze uiterste best gedaan hebben om het voor haar zo goed mogelijk te doen en er samen te zijn voor haar en de hulp van een geweldige kinderpsychologe hadden ingeroepen, die ons, als ouders, ook begeleid heeft, kunnen we nu zeggen dat ze een supervrolijke meid is, die een zeer goede band heeft met beide ouders. Het was en is niet altijd makkerlijk, maar zet het belang van de kinderen altijd ALTIJD voorop. Het kan, ook al ben je nog zo verdrietig en boos dat de ander zo’n keuze gemaakt heeft. Verwerk het, richt je op je kinderen en neem de regie weer in handen voor je leven. Daar hebben de kinderen (en jijzelf) zoveel profijt van. Sommige gescheiden mensen blijven maar in verbittering en wrok zitten. Niet doen, hoe moeilijk ook. Je kinderen kunnen echt weer happy worden, mits je je gekwetste ego opzij zet en je samen in zet voor het welzijn van de kinderen. Ik ben blij dat mijn kind gek is op haar vader en met hem ook veel tijd door brengt. En dat is andersom ook zo. Sterkte, want het is voor een grootouder natuurlijk een zorgwekkende tijd.
Ook mijn kinderen waren 2 en 4 jaar oud: we hebben ze zeer bewust samen het slechte nieuws verteld. Hierbij hebben we destijds een boekje gebruikt: ik woon in twee huizen.. ook al is dat niet overal het geval.
Ik heb ze destijds allebei een leuk vrolijk koffertje gegeven voor als ze de weekenden naar papa gingen. Daarnaast ben ik altijd blijven vragen wat ze gedaan hadden en wat ze leuk vonden. ook vertelde ik wat ik had gedaan dat weekend, want dat is voor kinderen belangrijk om te weten.
Inmiddels zijn ze 15 en 17 en regelt het zich vanzelf: 1 is duidelijk een papa’s kind en heeft haar vader gemist in het dagelijkse leven en de ander heeft dat niet.
Blijven luisteren, vertellen en signaleren is m i nooi verkeerd.
U als opa contact blijven houden met uw schoondochter!