Petra (47) in Vragen van ouders
Hoe kan ik helpen?
Mijn partner heeft de relatie verbroken en is vrijwel direct (binnen een week) een relatie aangegaan met mijn beste vriendin die 30 meter verderop woont. Mijn 5 jarige dochter is klasgenootje van haar 5 jarige zoon en ook vriendjes met zijn 7 jarige broer. Mijn dochter ziet zijn auto dagelijks voor hun deur staan. Mijn ex haalt nu ook samen met haar, haar kinderen op en neemt onze dochter dan niet mee. Dit onder het mom van…ik heb nu eenmaal een nieuwe relatie en daar hoort dit bij. En dan te bedenken dat hij dat bij zijn dochter max 2x gedaan heeft. Ik weet niet hoe ik mijn dochter kan begeleiden in deze nieuwe situatie en hoe kan ik haar geestelijk bijstaan dat papa niet meer bij ons gezin hoort en dat hij “leuke” dingen met haar vriendjes doet zonder haar. Hoe kan ik mijn dochter aan deze nieuwe situatie laten wennen en waar trek ik de grens in haar belang?
Hoi Petra,
Wat goed en dapper dat je je verhaal op het forum hebt willen delen. Mijn vader had ook direct nadat hij mijn moeder verliet een andere relatie. Voor mijn gevoel had mijn vader ook meer aandacht voor mijn stiefbroertje. Dit kwam doordat mijn stiefbroertje bij mijn vader en stiefmoeder ging wonen. Ik had het idee dat ik niet meer belangrijk was. Mijn moeder die legde erg de nadruk op dat het niet goed was dat mijn vader een ander had en dat zij heel veel pijn had. Hierdoor durfde ik niet mijn pijn met haar te delen. Mijn oma was er ondanks alles altijd voor mij, en hoewel ze er totaal niet achterstond, wat mijn vader gedaan heeft heeft ze dit nooit laten blijken. Als ouder of als opa of oma, kan je de pijn niet wegnemen, maar wat mij dus wel heel erg hielp waren mensen bij wie ik mijn verhaal kwijt kan. Als ik jouw verhaal zo lees denk ik dat jij dit voor jouw dochter kan doen. Het is zo waardevol voor een kind om oprecht te mogen vertellen over zowel de nare dingen als de leuke dingen. Als kind had ik een ander beeld van de wereld dan mijn ouders, puur omdat ik concepten als vreemdgaan en liefde nog niet begreep. Hierdoor raakte hele andere dingen mij dan mijn ouders dachten. Wat ik je mee wil geven en wat ik denk dat je je dochter kan bieden, is er oprecht voor haar te zijn. Laat haar vertellen over haar verdriet maar ook over de leuke momenten met haar vader.
Ik hoop, maar als ik het bericht hierboven lees, weet ik wel zeker dat jij die moeder voor haar kan zijn die mijn oma voor mij was. De persoon die alles wat ik zei goed vond en niets raar of fout. De persoon die alleen maar vraagt ; ‘hoe gaat het nu echt met je’ ? Dat is zo waardevol in het leven van een kind.
Ik wil jou en je dochter veel succes wensen. Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Liefs Kaylee
Beste Petra,
Wat goed dat je ons heb gevonden en dat je je verhaal hier wilt doen. Wel zit je zo te lezen in een ontzettend moeilijke situatie lijkt mij. Zelf heb ik niet een soortgelijke situatie mee gemaakt op die leeftijd. Maar mijn moeder heeft wel iets in die richting gedaan. Zij is na de scheiding direct bij haar nieuwe partner gaan wonen en zijn kind kreeg prioriteit over mij. Belangrijke momenten heeft ze van mij gemist, omdat ze leuke dingen aan het doen was met haar stiefdochter. Nu was ik een heel stuk ouder, en kon het redelijk relativeren, maar dit lijkt me voor jou dochter nog niet echt te doen. Waar ik heel nieuwsgierig naar ben, is naar wat je nu aan jullie dochter merkt. Stelt ze jou vragen over haar vader? Of merk je op een andere manier dat ze er moeite mee heeft? Wat ik namelijk onwijs prettig vond aan mijn vader, was dat hij niet het gemis van mijn moeder ging compenseren ofzo, maar gewoon normaal bleef doen, waardoor ik mijn moeder minder mistte. Ik denk dat je jullie dochter het beste kan ondersteunen door er voor haar te zijn als ze er op vraagt, en op deze momenten ook te communiceren met haar vader dat ze er vragen over stelt. En vaak helpt het luisteren naar haar en het vragen wat zij fijn zou vinden dat je doet. Luister goed naar wat zij aangeeft, en laat daarbij je eigen gevoelens en ideeën los.
Lieve Petra, Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen, en dat de situatie voor jou snel wat rustiger word, het lijkt me voor jou nogmaals ook echt heel ingewikkeld is.
Lieve groetjes,
Charlotte