Hannie (52) in Vragen van ouders

Hoe kan ik helpen?

Ik ben gescheiden 2 jaar geleden na bedrog van 9 mnd door mijn ex na 34 jaar fijne relatie. Mij en 2 kinderen achterlatend. Oudste zoon vlucht steeds meer weg, rookt, blowt en lapt alle regels aan zijn laars. Gaat slecht op school en wil altijd weg. Is boos op alles en iedereen maar vooral tegen mij. Hoe kan ik hem helpen. Heb het gevoel dat ik hem aan het kwijt raken ben.

2 reacties

  1. Thalia op 30 april 2020 om 14:29

    Hoi Hannie! Wat fijn dat je ons forum hebt gevonden om jouw vraag te stellen. Hopelijk kan dit berichtje jou helpen in deze lastige tijd.

    Mijn zusje heeft in het verleden ook dit soort vluchtgedrag laten zien. Bij haar uitte het zich op een andere manier dan bij jouw zoon, maar het gevoel van kwijtraken herken ik heel erg! In die periode zei mijn zusje niks meer, zat ze altijd op haar kamer en als ze dan wat zei was het kort, nors en bijna niet te verstaan. Ze at steeds minder en op school ging het ook slecht. Gelukkig heeft zijzelf op tijd aan de bel getrokken en zijn we er samen met een psycholoog toch uitgekomen. De psycholoog heeft ons toen wat tips gegeven zodat mijn moeder en ik er voor mijn zusje konden zijn zonder te opdringerig te zijn. Misschien heb jij ook wat aan deze tips! Volgens de psycholoog was het erg belangrijk dat wij haar gedrag tegen ons niet persoonlijk opvatten. Er zat namelijk een reden achter waar wij niet zoveel invloed op hadden, vaak hele zware emoties en gedachtes. Het beste wat wij konden doen was steeds te laten weten dat we er nog steeds voor haar zijn en van haar houden.

    Ik sluit mij ook aan bij het advies van Sangita: ga het gesprek aan! Dit heeft in onze situatie heel erg geholpen. Onze gesprekken werden ook altijd door mijn zusje geleid zodat zij haar perspectief kon vertellen. Doorvragen naar redenen en gevoelens en laten uitpraten was hierbij erg belangrijk. Ook hielp het als wij niet voor haar gingen invullen waarom zij deed wat ze deed, maar het haar zelf lieten uitleggen. Tenslotte merkten wij dat de gesprekken beter verliepen als mijn moeder of ik alleen met haar gingen praten. Voor haar voelde het dan niet alsof wij een soort front tegen haar waren. Door steeds te laten blijken dat er ruimte is voor een gesprek en dan op de juiste momenten ook echt het gesprek aan te gaan, kon mijn zusje haar perspectief uitleggen en konden mijn moeder en ik haar steeds beter begrijpen. Hierdoor werd het voor ons makkelijker om haar te steunen omdat we wisten waar het vandaan kwam en ons dus niet irriteerden aan haar gedrag.

    Hoe hopeloos de situatie nu ook lijkt, blijf er in geloven dat het weer goed komt! Het zal niet van de ene op de andere dag veranderen en zelfs als iets beter gaat, kan het vaak nog lang duren totdat alles als vanouds is. Toch wil ik jou meegeven dat je de hoop niet mag opgeven.
    Ik hoop dat je hier iets mee kan. Ik wens je veel sterkte toe in deze lastige tijd en ik hoop dat de situatie snel veranderd! Mocht je nog vragen hebben, dan kan je die altijd stellen op het forum.

    Liefs,
    Thalia



  2. Sangita op 29 april 2020 om 21:35

    Hallo Hannie!

    Wat fijn dat je Villa Pinedo gevonden hebt en dit verhaal hier durft te delen. Ik weet uit eigen ervaring dat dit niet altijd even makkelijk is.

    Wat een heftig verhaal en wat moet het moeilijk zijn om je zoon zo te zien. Ik heb iets soortgelijks meegemaakt maar dan met mijn broer. Hij vluchtte tijdens de scheiding ook heel vaak en had last van een lichte drugsverslaving. Ook mijn broer was voornamelijk boos op mijn moeder. Mijn moeder is het gesprek met mijn broer over de situatie nooit aangegaan. Mijn tip is dus ook probeer in een rustige setting te vragen of je zoon open staat voor een gesprek over de situatie. Bij ons thuis werden er snel verwijten gemaakt naar elkaar, probeer dit te vermijden. Laat je zoon het gesprek leiden zodat hij kan vertellen wat hij vindt van de situatie, Vraag voornamelijk naar de reden van zijn boosheid en vraag door naar zijn gevoel. Bij ons thuis ging het fout als het blowen, roken of school ter sprake kwam. Dit omdat mijn broer dan het gevoel kreeg dat hij alles fout deed.

    Mijn broer is iemand die iets voelt maar iets anders uit. Het kan dus zomaar zijn dat je zoon je wegduwt maar eigenlijk het tegenovergestelde wil. Probeer dus ondanks de hele situatie toch aan te geven dat je van hem houdt en laat hem dit ook zien.

    In mijn situatie is het uiteindelijk goed gekomen. Mijn broer heeft weer goed contact met mijn moeder en hij is niet meer boos op haar.
    Hoe uitzichtloos het nu ook lijkt, de kans is groot dat alles weer goed komt! Zolang je maar laat zien dat je er ondanks alles nog steeds voor hem bent.

    Ik hoop dat je hier iets aan hebt en dat de situatie snel veranderd!

    Veel liefs,

    Sangita