Jocelyn (46) in Vragen van ouders
Hoe gaan we het gesprek aan?
Hallo, wat fijn om jullie gevonden te hebben!
Na onze scheiding ben ik gaan wonen in een vakantiewoning en de vader van mijn kinderen in het oude huis. Inmiddels woon ik met mijn vriend in hetzelfde dorp en onze jongste is in goed overleg om de week bij mij. Een ander dochter (19) heeft er voor gekozen om in het oude huis te blijven wonen en is veel alleen, daar vader naar vriendin( buiten de stad) is als de jongste niet bij hem is.
Nu heeft vader vertelt het huis te willen verkopen en te gaan wonen bij vriendin. Voor dochter van 19 valt haar veilige haven weg. Bij ons komt ze wel, heeft ze een keer een nacht geslapen. Ze is er nog niet aan toe zelfstandig te wonen en mee met haar vader is geen optie, omdat haar sociale leven zich hier afspeelt. Hebben jullie een idee hoe we met haar in gesprek kunnen of ze het in ieder geval wil proberen bij ons? Haar zusje zal ook meer bij ons zijn, en ik gun haar ook een plek waar ze tot rust kan komen en thuis mag voelen
Hoi Jocelyn,
Wat goed dat je het forum van Villa Pinedo hebt gevonden! Ook goed dat je advies vraagt voor deze situatie. Ik kan me goed inleven in je dochter van 19. Ik ben zelf 18, en zou het ook echt niet fijn vinden om weg te gaan bij de stad waar ik nu woon.
Als ik terug kijk naar toen mijn ouders allebei in een ander huis gingen wonen en het huis waarin ik ben opgegroeid wegviel, vond ik het heel fijn om hierover te praten en om begrip te krijgen vanuit mijn ouders. Ik zou daarom zeker ook aanraden om dit te bespreken met je dochter. Ik zou het gesprek aangaan wanneer ze bij jullie is, en gewoon beginnen met vragen hoe zij erin staat. Vervolgens zou je kunnen zeggen dat ze altijd welkom is bij jullie, en dat jullie haar willen steunen in de keuze die ze uiteindelijk maakt. Wanneer iemand op deze manier een gesprek met mij begint, voel ik een stuk minder druk om in dit geval te kiezen waar ik zou gaan wonen. Als ik terugkijk naar de gesprekken die ik met mijn ouders had toen ze in de scheiding zaten, vond ik het ook fijn om veel begrip van mijn ouders te krijgen wanneer we aan het praten waren. Hierdoor voelde ik me serieus genomen, en kreeg ik de moed om te zeggen hoe ik me erover voelde.
Ik hoop dat ik je met mijn advies heb kunnen helpen en ik wens je veel succes!
Liefs, Sanne
Hoi Jocelyn,
Inderaad, heel erg fijn dat je Villa Pinedo hebt gevonden! Ik hoop dat mijn eigen ervaringen hierin je van een stuk advies kunnen voorzien. Er is een grote kans dat uw dochter hier zelf ook al over nadenkt, aannemend dat ze op de hoogte is van deze aankomende verandering. In het begin van de scheiding van mijn eigen ouders, herken ik het gevoel dat er inderdaad een stuk veiligheid is bij het ouderlijk huis, en ben je sneller geneigd om daar te blijven. Zelf heb ik toen ook moeten doormaken dat dit huis verkocht werd, en je toch “geforceerd” de verandering aan moet. Vaak lijkt dit erger dan het is.
Het belangrijkste wat ik toe kan voegen, wat ik toen zelf ook erg moeilijk vond, is dat u voorkomt dat er een “touwtrek” idee komt. Ga open het gesprek aan, en begin het gesprek hoe ze zich voelt in deze situatie en wat haar eigen voorkeur is. Wanneer u het gesprek begint met de mogelijkheid dat ze (vaker) naar u toe kan, kan dit (mogelijk) voelen als “touwtrekken”. Wellicht heeft ze zelf al het idee dat ze bij u terecht kan, en hoeft u dit niet zelf op te gooien, maar kan u dit voor haar bevestigen. Komt ze hier niet zelf mee aan zetten, is er natuurlijk niks mis mee als u aangeeft dat ze bij u terecht kan (grote kans dat ze dit al weet ;)).
Indien het contact met u en de vader van uw kinderen goed is, is het misschien een idee om dit met elkaar te overleggen waar ook uw kinderen bij zijn. Uit mijn eigen ervaringen van de begintijd van de scheiding van mijn ouders, gaf het me altijd erg veel rust als dit soort zaken (die verandering brengen voor iedereen) open besproken konden worden.