Maria (33) in Vragen van ouders
Hoe gaan we ermee om?
De moeder van de kinderen van mijn partner houdt de twee zoons bij hun vader weg. Hier zal ik verder niet te lang op in gaan.
Moeder mailt van alles en nog wat in negatieve zin wat de zoons zouden zeggen over hun vader. Dit past helemaal niet bij het gedrag dat de jongens vertonen als ze bij pappa zijn.
Nu weet ik een beetje hoe loyaliteit werkt en dat kinderen altijd van allebei hun ouders houden. Volgens mij willen de jongens het voor beide ouders goed doen en dat betekent mogelijk dat ze bij de ene ouder iets anders zeggen dan bij de andere ouder. Hier heb ik absoluut begrip voor, maar hoe kan ik/de pappa het beste met de jongens omgaan? Moeten zij weten wat het gevolg is van hun gedrag of dat ze mogelijk gebruikt worden en helemaal niet zulke lelijke dingen zeggen? Wat zou er in de jongens omgaan nu ze pappa niet zien of maar een beetje?
Help!
Dag Maria,
Bedankt voor uw vraag op ons Forum.
Wat een lastige situatie omschrijft u zeg. Ik herken wel wat u schrijft en ik deel graag een aantal tips met u!
Mijn ouders zijn 20 jaar geleden gescheiden. Tot de dag van vandaag zeggen ze nog regelmatig vervelende dingen over elkaar. Soms zeggen ze niet eens iets, maar je kunt niet niet communiceren. Zelfs als ze niets zeiden merkte ik dat ze van elkaar walgde. Voor mij als kind is dat heel erg raar, je bent als kind namelijk nog steeds 50% je vader, en 50% je moeder. Door de andere ouder af te wijzen, wijs je dus indirect ook jouw kind af.
Ik ben heel erg veel beïnvloed over mijn ouders, door mijn ouders en mensen in mijn omgeving. Ik heb beide ouders een tijdje niet gezien, want ik was boos. En de verhalen die ik hoorde stonden lijnrecht tegenover elkaar, dat was zó verwarrend voor mij, want wie loog er dan? Papa of mama? Uiteindelijk heb ik geleerd dat iedereen zijn eigen waarheid kent en er dus niemand loog. Dit gaf me iets meer rust. Wat me nog wel af en toe boos maakt is dat mijn ouders nóg steeds negatief praten over elkaar, ook al heb ik heel vaak gezegd dat ik dat niet wil. Mijn grootste tip voor u is dan ook om dat niet te doen… in uw eigen belang, ik was hierom dus heel erg boos op mijn ouders. Uw kinderen hebben het recht om op basis van hun eigen mening en ervaringen een mening te vormen. Belangrijk is dan wel dat de vader van uw kinderen hier ook aan mee doet. Misschien kunt u dit eens met hem bespreken, communicatie is key!
Kort gezegd: ik zou erg goed nadenken over wat u met de kinderen deelt, en laat ze vooral nog lekker kind zijn. Wat er tussen u en de vader van uw kinderen speelt… is niet aan hen.
Groetjes Nine
Hoi Maria,
Deze situatie is er vervelend en wat mooi dat jij jou patner zo helpt.
Mijn ouders zijn gescheiden en ik had ook dat mijn moeder veel negatieve dingen over mijn vader zei. Het is een erg lastige situatie. Toen ik klein was begreep ik er nooit zo veel van en ik snapte niet waarom mijn vader ‘zo deed’.
Als ik bij mijn vader was vroeg ik alle vragen over dingen die mijn moeder had gezegt over hem. Mijn vader zei dat het niet waar was en dat hij van ons hield en dat ik voor sommige dingen nog te klein was om te begrijpen. Het was zo fijn dat hij onpartijdig bleef en niet slecht praatte over mijn moeder.
Toen ik ouder werd zag ik zelf in hoe het in elkaar zat en begreep ik mijn vader steeds meer. Ik heb veel respect voor hem hoe hij gehandelt heeft.
Toen ik klaar was met mijn middelbare school ben ik ook meteen naar hem verhuisd.
Het is erg lastig maar geduld hebben en laat vooral zien dat het wel leuk is bij jullie en dat jullie van hun houden, en praat niet slecht over hun moeder dan komen ze alleen meer in tweestrijdt. Als ze hun vader niet zien denk ik dat ze hem juist heel erg missen. Blijf vooral wel moeite doen om hun te zien.
Ik had trouwens en super leuke stiefmoeder die mij altijd met school hielp en vaak een spelletje met mij speelde.
Hun lieten altijd zien dat bij papa het er niet zo aan toe ging wat mijn moeder had gezegt.
Ik hoop dat je hier iets mee kan en heel veel succes!
Groetjess Naomi