Laura (38) in Vragen van ouders
Hoe ga ik hiermee om?
Hallo,
Onze scheiding is nu een poosje achter de rug. Wat al een hoop rust geeft. Mijn ex bleek er al een klein jaar een ander op na te houden en heeft hier veelvuldig over gelogen tegen mij en de kinderen, zij zijn hier ongelofelijk boos om. Het vertrouwen is compleet beschadigd, hij heeft dat alleen nog steeds niet door. De grootste klap voor de kinderen kwam, toen ze er achter kwamen dat hij direct bij zijn nieuwe vriendin is gaan wonen. Nu hebben de kinderen hem al ruim 9 maanden niet gezien. Voorlopig zie ik hier ook geen verandering in komen. Ik heb het gevoel dat ik constant in tweedeling sta. Ik zou niets liever willen dan dat er weer goed contact is, maar zie ook steeds weer de teleurstelling op hun gezicht (helaas terechte teleurstelling). Ze hebben het gevoel dat zijn nieuwe partner op 1 staat en dat zij langere tijd geen vader meer hebben. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?
Bedankt voor jullie fijne reactie.
Hoi Laura, bedankt voor je vraag hier op het forum! Ik herken de situatie best wel, toen ik 14 was gingen mijn ouders scheiden omdat mijn moeder was vreemdgegaan, en ze ging meteen bij hem wonen. Wij moesten daar ook om de week bij wonen, maar hadden daar helemaal geen behoefte aan! Mijn vader heeft ons nadat we 3 weken bleven weigeren om naar onze moeder te gaan min of meer gedwongen om toch te gaan, omdat hij natuurlijk ook niet wist wat hij moest doen en ik denk dat hij net als jij het gevoel had in een tweedeling te staan. Ik had toch graag wat meer tijd gehad om te verwerken wat er allemaal was gebeurd, en eventueel in stapjes naar mijn moeder te gaan, dus eerst bijvoorbeeld een weekend en daarna pas hele weken. Ik heb nog zeker een jaar lang eigenlijk constant ruzie gemaakt met mijn moeder vanwege de hele situatie. Mijn vader heeft best wel eens kwaad over mijn moeder gesproken in die periode, wat ik hem niet echt kwalijk neem, maar wat de situatie absoluut niet heeft geholpen! Ik zou je dus graag willen meegeven om dit niet te doen, voor kinderen is het niet fijn om dat te horen. Je kan ze laten merken dat je er voor ze bent als de het erover willen hebben! Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar misschien is het een idee om voor te stellen dat ze toch eens het gesprek met hun vader aan gaan over hun gevoel bij de hele situatie, eventueel met jou erbij? Je zegt namelijk dat de vader niet door heeft dat het vertrouwen is beschadigd. Voordat hij dit door heeft gaat er denk ik niets veranderen. In mijn geval heeft mijn moeder me elke keer als ik weer boos op haar was rustig uit laten razen, en me echt wel laten merken dat het haar speet en ze het zo ook niet had gewild. Dit heeft mij heel erg geholpen, en na een tijdje merkte ik dat ik eigenlijk helemaal niet zo boos meer was. Ik hoop dat je hier wat aan hebt!
Liefs Dieuwertje
Beste Laura,
Allereerst bedankt voor je vraag! Fijn dat je ons forum hebt gevondn. Ik heb jouw verhaal gelezen en ik heb niet precies dezelfde situatie meegemaakt, maar ik herken wel heel erg t gevoel dat mijn vader altijd zijn partner op 1 zette in plaats van mij. Ik werd daar vaak verdrietig van en heb daar pas 2 maanden geleden iets over gezegd tegen hem, terwijl het al 11 jaar aan de gang is. Ik vond het altijd moeilijk om over te praten met hem, maar ik ben zo opgelucht dat ik het uiteindelijk toch heb gedaan. Achteraf had ik dat veel eerder moeten doen!
Mijn tip voor jou en jouw kinderen is dus: praat erover, als het moeilijk is voor jouw kinderen om direct het gesprek met hun vader aan te gaan, kunnen ze er ook eerst met jou over praten. Mochten ze er klaar voor zijn om het gesprek met hun vader aan te gaan, dan kan een brief ook helpen. Ik heb toen namelijk ook een brief geschreven, waarin ik vertelde wat ik aan hem waardeerde, daarna wat ik heb gemist aan hem en daarna wat ik heb geleerd, doordát ik bepaalde dingen heb gemist. Zo hield ik het gevoel bij mezelf en werd het geen aanvallend gesprek. Dit heeft mij, en de band met mijn vader, veel goeds gedaan.
Ik hoop dat je iets aan de tip hebt!
Liefs,
Evelien