Jolanda Bouwhuis (48 jaar) in Vragen van ouders

Hij was een narcist

Ook ik ben gescheiden van mijn man. Hij was een narcist en ik kon er niet verder met hem leven. Mijn zoon ( bijna 18 ) wou bij zijn vader blijven, ik heb daar erg veel verdriet van gehad, want mijn eerste kindje ( meisje ) is vlak na de bevalling gestorven. Maar ik hou zo veel van mijn kind, dus ik had geen zin in touwtrekkerij. Ik ben in Juli weggegaan omdat mijn man me had aangevallen. En vanaf die dag heb ik mijn zoon niet meer gezien of gehoord. Ik heb daar erg veel verdriet van, want ik begrijp het niet. Ik snap dat hij boos op me was omdat ik zijn veilige leventje op zijn kop had gezet door een scheiding te starten, maar hij doet nu net of ik niet meer besta. Ik heb hem vaak laten weten dat ik van zijn vader ga scheiden en niet van hem. Dat ik veel van hem hou, dat ik beretrots op hem ben, en dat ik het verschrikkelijk voor hem vindt dat dit gebeurd. Ik zou graag van jullie willen weten, is het normaal dat hij zo reageert, of zal toch zijn manipulatieve vader een grote rol spelen ?

2 reacties

  1. Anoniem op 18 augustus 2014 om 17:02

    Hoi Jolanda, ik ben zelf zoon van een narcistische vader. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 24 was. Ik woonde nog thuis. Ik ben inderdaad bij mijn vader ook blijven wonen want ik vond het allemaal heel erg zielig voor hem ondanks dat mijn vader ontzettend dominant was en mij met regelmaat sloeg (ik wist niet beter). “Mijn moeder vertrok dus was het haar keus en dus zou ze het allemaal wel alleen redden”. Nu jaren later ben ik zelf vader van begin 30 en woon al sinds mijn 26ste niet meer thuis. Ik heb gigantische problemen met mijn vader, qua communicatie en gedrag. Ik ben pas sinds 1 jaar er achter dat het een woord heeft. “Narcisme”. Als ik deze wetenschap had jaren geleden was me veel bespaard gebleven. Alles valt nu op zijn plek na het lezen van NPS. Pas nu kom ik uit de greep van een persoon die mijn leven negatief heeft beïnvloed. Ik wil je zeggen… blijf jezelf, blijf die lieve wijze moeder, en blijf dicht bij jezelf. Ga niet je ex achterna met verwijten maken enz… je zoon WEET niet beter, hij zit gevangen in het web van je ex en ja! hij zal gemanipuleerd worden maar dat gaat zo geraffineerd dat hij dat echt niet kan weten op die leeftijd. Ik weet niet hoe lang je je zoon niet hebt gesproken maar laat af en toe van je horen aan hem, gewoon een lief berichtje. Hij zal echt eens komen en inzien dat je gewoon een toffe en lieve moeder bent… Zorg dat jij er bent voor hem als hij in gaat zien wat zijn vader eigenlijk is… Sterkte! en twijfel niet aan jezelf!

  2. Tessa op 6 maart 2014 om 14:25

    Hoi Jolanda,

    Wat triest om te lezen dat het contact zo verlopen is. Ik kan me voorstellen dat je daar veel verdriet om hebt. Ik ga proberen zo goed mogelijk antwoord te geven uit eigen ervaring, zodat ik je hopelijk iets kan helpen.

    Het is inderdaad mogelijk dat vader een manipulatieve rol heeft op je zoon, maar dit kan ik natuurlijk niet bevestigen. Misschien heeft vader nadat jij bent weggegaan je zoon wijs gemaakt dat je weg bent gegaan en dat ze dus je zoon in de steek gelaten hebt. Dat kan, maar ik weet niet wat je zoon weet. Je zegt dat je vaak genoeg hebt gezegd dat je trots bent en dat je van hem houdt, maar misschien dat dat niet voldoende is voor je zoon om te horen. Misschien helpt het als je hem een brief schrijft. Ik weet niet of je dit al geprobeerd hebt, maar ik heb het idee dat dit altijd het meeste binnenkomt. Schrijf een brief geheel in de ik-vorm, zonder verwijtingen: wat voel je? wat denk je? Zeg dat je het graag wil begrijpen wat je fout hebt gedaan (ik zeg niet dat je iets fout hebt gedaan, maar dan laat je in ieder geval aan hem zien dat je open staat voor kritiek) en wat je zou moeten doen om het contact te herstellen. Dat hij je alles is en dat je het zo graag op wil lossen. Als je dit helemaal in de ik-vorm schrijft (”Ik heb het gevoel dat het niet goed afgesloten is, ik voel zoveel verdriet, ik mis je) dan kan daar niets aan fout zijn. Dat zijn namelijk jouw gevoelens en bovendien leest het alsof het recht uit je hart komt. Hopelijk zal dit ook binnenkomen in zijn hart. Misschien niet meteen, omdat vader er bijvoorbeeld bovenop zit of omdat hij nog boos is over de scheiding. Jij bent weg gegaan en misschien ziet je zoon niet in dat jij zijn vader een narcist vindt. Dat hij het gevoel heeft dat je hem en zijn vader heeft laten zitten. Houd daar rekening mee, en val vader in de brief dan ook niet af. Dat is voor nu zijn veilige haven en dat mag je niet afvallen, het is ten slotte nu zijn steun.

    Ik hoop dat je hier iets mee kan. Als je meer vragen hebt kun je deze natuurlijk altijd stellen… Ik hoop heel erg voor je dat er snel verandering in zal komen. Heel veel sterkte in ieder geval.

Laat een reactie achter