Leonie (36) in Vragen van ouders
Hartverscheurend
Ik ben een moeder van twee jongens van bijna 13 en 10 jaar oud. 2 jaar geleden wilde mijn oudste zoon bij zijn paps en zijn vriendin wonen, omdat dat zoals hij zelf aangaf rustiger was ipv. heen en weer reizen. Met pijn in mijn hart en de afspraak met vader dat mijn zoon mocht langskomen wanneer hij wilde ben ik daarmee akkoord gegaan. Vervolgens zag ik hem nooit meer en ging mijn zoon dingen verzinnen waardoor paps een nog slechter beeld van mij kreeg dan wat hij al had. Hij gaf mijn zoon bvb al gelijk en vond het niet nodig om daarin in gesprek te gaan met zn drieën. Sindsdien spreek ik mijn zoon ook niet meer. Ik stuur hem zo nu en dan een kaart met dat ik nog steeds trots op hem ben en nog altijd net zoveel van hem hou. Verder zoek ik geen contact, omdat mijn zoon heeft gezegd dat hij dat liever niet wilt. Ik vind dit hartverscheurend, maar ook dat accepteer ik. Nu is het zo dat mijn jongste nu graag bij mij zou willen wonen, maar daar wordt geen gehoor aangegeven. Ik ben van mening dat als je in een fijne omgeving leeft en ouders kunnen communiceren dat je ook beide nodig hebt. Mijn jongste komt vaak verdrietig en vol schuldgevoel
thuis met hele nare opmerkingen/meningen over mij die bij papa thuis over de tafel gaan. Paps maakt daar ook geen geheim van, want hij zegt het ook waar mijn zoon bij is tegen mij. Het liefste heb ik dat mijn jongste met plezier naar papa gaat, maar hij is zo overstuur als hij terug gaat. Ik troost hem, het voelt alsof ik hem niet kan helpen
Lieve Leonie,
Ten eerste wil ik zeggen dat ik blij ben dat je ons forum gevonden hebt om je hart even te kunnen luchten.
Je schrijft dat je oudste zoon van nu bijna 13 al 2 jaar bij zijn vader woont omdat dit voor hem rustiger is. Je schrijft ook dat in deze 2 jaar jij je zoon amper gesproken of gezien hebt. Dat is zeker een hele verdrietige situatie. Ik heb zelf (nog) geen kinderen maar ik kan mij goed voorstellen dat dit heel veel pijn doet.
Mijn ouders zijn uit elkaar gegaan toen ik ongeveer 2 jaar oud was. Ik heb eigenlijk altijd bij m’n moeder gewoond zolang als dat ik weet en om het weekend waren we (mijn oudere zus en ik) een weekend bij m’n vader. Ik kan mij nog goed herinneren dat als we bij mijn vader geweest waren we veel negatieve lading meekregen terug naar huis. Hij zag ons natuurlijk minder vaak dus als we iets “verkeerd” of “raar” deden, dan lag dat volgens hem zeker aan onze moeder. Als je nog zo jong bent en je dit soort dingen hoort dan ga je er van uit dat het wel zo moet zijn. De meeste kinderen zijn heel beïnvloedbaar. Zelf denk ik dat de meeste kinderen ook niet door hebben dat het zo op hun inspeelt en ze zo “onaardig” doen tegen de andere ouder na zo’n weekend of na een bepaalde tijd.
Jij verteld dat je oudste zoon nu 2 jaar al bijna geen contact met jou heeft. Als het inderdaad zo is dat zijn vader nare dingen over jou verteld dan kan het zo zijn dat dat op hem inspeelt en hij zijn vader er gelijk ingeeft over jou. dit uit hij dan misschien door niet met jou te praten. Maar denk je dat het ook eraan kan liggen omdat hij niet weet hoe hij er mee om moet gaan?
Als 13 jarige ben je bezig met jezelf ontwikkelen en erachter te komen wie je als persoon bent of wil zijn. Dat is natuurlijk heel lastig en gescheiden ouders maken dit proces niet altijd eenvoudiger.
Je geeft aan er zeker te zijn dat het komt door de vader, dat je zoon zo negatief over jou denkt. Heb je hier wel eens alleen (eventueel met zijn partner) hier met hem over gepraat? Dan bedoel ik niet bij het afzetten van je andere zoon of over WhatsApp of over de telefoon. Maar echt samen als co-ouders face to face (zonder kinderen in de buurt) erover praten?
Ik snap dat dit lastig te organiseren is omdat jullie wellicht niet met elkaar kunnen of willen praten. Is het dan een idee dat er een 3e persoon bij komt? Misschien een gezamenlijke vriend of een van jullie familieleden die jullie allebei vertrouwen.
Diegene kan dan helpen het conflict ten eerste instantie tussen jullie een beetje te helpen. Want ouders die negatief doen over elkaar is al niet leuk, maar het is het meest verdrietig voor de kinderen. Wanneer jullie oudste zoon dan ziet dat het tussen jullie goed gaat, voelt hij zich misschien dan wel weer vrij om van jullie beide te houden. Het hoeft niet te betekenen dat jij en hun vader beste vrienden zijn, maar gewoon samen ouders zijn die ontzettend veel van hun kinderen houden.
Voor de jongste geld het zelfde. Als jullie zoons de vrijheid van jullie krijgen om over elkaar te kunnen praten zonder negatieve reacties te krijgen (ookal zou dat bij de ene ouder misschien meer zijn dan bij de andere).Dan ontstaat er openheid en ruimte om jullie allebei lief te hebben zonder schuld gevoel. Het kan natuurlijk zo zijn dat de jongste dan nog steeds liever meer bij jou woont dan bij zijn vader. Maar dan is die ruimte er ook voor om dit goed te kunnen overleggen.
Deze ruimte zal er niet gelijk zijn, dat heeft tijd nodig. Ik wil wel nog even zeggen dat ik het heel mooi vind dat jij je oudste zoon nog altijd kaartjes blijft sturen. Zo laat jij weten dat je er altijd bent en niet weg gaat. Het kan moeilijk om met je ouders te praten maar weten dat ze er wel voor je zijn is dan soms genoeg.
Ik wil je graag nog even verwijzen naar onze open brieven op de villa pinedo site. Er zijn brieven voor de kinderen en hun vrienden, docenten jullie buren etc. Echter is er ook een brief voor ouders! Download ze hier: https://www.villapinedo.nl/open-brieven/
Op onze facebook site hebben wij ook een soort oudercontract staan. Dit is een contract tussen een gezin met gescheiden ouders waar je zelf de regels kan bedenken (laat vooral de kinderen hun wens uitspreken). Dit contract kunnen jullie dan allemaal ondertekenen als een soort belofte (en voor de kids later een bewijs) aan elkaar dat jullie bijvoorbeeld niet lelijk over de andere ouder. Zou dat misschien iets voor jullie zijn? Vind hier het voorbeeld: https://www.facebook.com/VillaPinedo/photos/a.175528875858235/2452206954857071/?type=3
Leonie, ik hoop dat mijn berichtje je iets verder kan helpen of in ieder geval gehoord laat voelen. Ik vind dat jij het al heel goed doet en door op het forum te komen neem je al meer stappen de juiste kant uit. Jij wilt dat er verandering komt en wat ze altijd zeggen, de aanhouder wint. Ik weet bijna zeker dat jou oudste jou ook mist en heel veel van jou houd. Laat je weten hoe het gaat?
Heel veel liefs en succes,
Charlotte