Alicia (44 jaar) in Vragen van ouders
Gouden bergen
Beste jongeren,
Ik ben 5 jaar geleden gescheiden van de vader van mijn dochters (de oudste is nu 12). Hij is vooral bij mijn oudste dochter bezig om de kinderen naar zich toe te trekken. Hij belooft ze gouden bergen (en maakt deze vervolgens helaas niet waar), en vertelt allerlei nare dingen over mij. Ook kan hij soms ineens heel erg boos doen, zowel tegen mij als tegen de kinderen. Ze doen daarom alles om hem blij te houden, ook als dat iets is dat zij niet willen doen. Het kost me heel veel moeite om niets lelijks terug te zeggen over hem, en heel soms kan het niet anders dan dat zijn leugens duidelijk worden. Mijn vraag aan jullie is: is zijn strategie volgens jullie effectief? Ofwel, werkt het om door de andere ouder te kleineren en zwart te maken, kinderen aan je kant te krijgen? Ik maak me daar zorgen over, net als over het effect van dit ‘spelletje” op mijn kinderen.
Beste Alicia,
Natuurlijk is elke situatie anders maar het zwart maken van andere ouders gebeurt jammer genoeg vaak in situaties met gescheiden ouders.
Dit is pijnlijk voor de ouders maar nog meer pijnlijk voor de kinderen. Alle kinderen hebben van nature trouw naar hun beide ouders. Dus zulke dingen horen, en voelen hoe er een keuze tussen de twee word opgedrongen, zorgt voor een verscheurdheid, een onzekerheid, en het idee dat je altijd wel één van je ouders aan het verraden bent
Ik weet niet wat het effect van de gouden bergen zal zijn, want die ervaring heb ik niet, maar ik weet dat het uitermate belangrijk is voor kinderen om minstens één ouder te hebben die geen waardeoordelen uitdeelt, en die ze niet probeert te vertellen wat ze moeten vinden. Het geeft een grote rust voor een kind als minstens één ouder niet de andere zwartmaakt, er wordt hier immers gepraat over iemands ouders, over de oorsprong van je eigen bestaan (als mijn vader/moeder zo vreselijk is, wat ben ik dan wel?). Wees alsjeblieft zo een ouder, geef die ruimte en die rust, zodat je kinderen eindelijk hun eigen mening kunnen vormen. Als jij ervoor kan zorgen dat je dochters weten dat ze bij jouw thuis henzelf kunnen zijn, als jij ze duidelijk maakt dat hun eigen leven gaat om henzelf, wat zij vinden, dan denk ik niet dat dat ‘spelletje’ ze nog zo’n pijn zal doen.
Een kind zal in de meeste situaties nooit een kant willen kiezen. Dit forceren werkt niet, je krijgt dan alleen gebroken stukjes van het kind waarvan je houd. Als ouder heb jij de kans om dit te voorkomen, om een geruststellende kracht te zijn.
Veel succes en sterke gewenst