Jigme (36) in Vragen van ouders
Gevoelens en wensen
Mijn dochter durft niet aan haar vader te laten weten dat ze graag meer bij mij wil zijn. Ze wil hem niet kwetsen. Dit speelt al een hele tijd. En ze blijft er maar bedrukt onder zonder zich echt uit te spreken. Hoe kan ik haar ondersteunen om toch haar gevoel en wensen duidelijk te maken aan haar vader.
Hallo Jigme.
Bedankt voor jouw bericht. Ik kan mij heel goed voorstellen dat het voor jou niet fijn is om je dochter zo te zien. Jij kent je dochter het beste en je wilt natuurlijk ook alleen het beste voor haar. Ik heb niet precies hetzelfde mee gemaakt, maar wel een beetje. Ik wilde mijn vader vanaf mijn 11e helemaal niet meer zien, omdat hij eigenlijk nooit een goede vader was en ik geen goede band had. Maar ik durfde dat wel duidelijk zichtbaar te maken en daar ben ik ook enorm blij om.
Ik denk wat betreft je dochter is het goed om het gesprek met haar aan te gaan en aan te geven wat je aan haar ziet. Ik vond het als kind ook altijd fijn als mijn moeder zag dat ik ergens mee zat, want soms durfde ik er zelf niet over te beginnen. Zodra ze zei dat ze mijn gedrag opmerkt en of er iets is, heb ik dan ook vaak mijn hart bij haar gelucht. Dus ik denk inspelen op wat je ziet is een belangrijk punt. En voor de rest is het denk ik goed om haar moed toe te spreken en haar duidelijk te maken dat zij zelf gelukkig mag zijn en dit kan alleen door soms ook wat moeilijkere keuzes te nemen. Als voor haar fijner is om hem minder vaak te zien, dan moet ze dat eerlijk aan geven en niet bang hiervoor zijn. Ik denk dat zij door te praten met jou straks ook durft aan te geven wat zij graag zou willen.
Ik wens je veel liefs,
Anne
Beste Jigme,
Wat goed dat je ons forum gevonden hebt! Ik heb zelf een best heel vergelijkbare situatie meegemaakt dus ik hoop dat mijn ervaringen jullie iets kunnen helpen. Mijn vader heeft er toen ik 15 was voor gekozen om bij mijn moeder weg te gaan. Ik vond het daarna ontzettend moeilijk om met hem te praten, en omdat hij een heel klein appartementje had waar geen plek was voor mij (behalve de bank) wilde ik ook niet bij hem slapen. Wat ik altijd het meest heb willen vermijden is om mijn vader te kwetsen, ondanks alle boosheid en verdriet waar ik zelf mee zat. Ik vond het daarom dus ook heel moeilijk om eerlijk tegen hem te zijn en te zeggen dat ik alleen bij mijn moeder wilde wonen. Uiteindelijk realiseerde ik me wel dat ik mezelf teveel wegcijferde, niets is zo belangrijk als een huis/plek waar je je op je gemak voelt en die echt van jou is. In het huis van mijn vader voelde ik me niet mezelf en juist in zo’n ingewikkelde en moeilijke periode heb je dat heel erg nodig. Toen ik daar eenmaal achter was, vond ik het makkelijker om het aan mijn vader te vertellen, want ik had het gevoel dat ik recht had op zo’n veilige plek. Dat zou hij dan toch wel moeten begrijpen? Ik ben over dit alles heel eerlijk en duidelijk geweest naar hem toe, zodat hij ook echt snapte waarom ik het zo wilde. Ik weet natuurlijk niet of er bij jullie iets vergelijkbaars speelt of dat er een andere reden is waarom je dochter liever meer bij jou wil zijn. In dat geval zou je het nog steeds op deze manier kunnen brengen. Concreet zou volgens mij dus het beste je dochter kunnen ondersteunen bij het inzien dat ze volledig in haar recht staat als ze vraagt om een andere regeling. Als ze (eventueel met jouw hulp) goed aan hem uitlegt waarom dit zo belangrijk is voor haar, en dat ze hem hiermee niet wil kwetsen, zal haar vader dat vast begrijpen.
Ik hoop dat jullie iets hebben aan mijn antwoord, ik wens jullie heel veel succes!
Liefs,
Anne Roos