Een heel verdrietige oma (ouer dan 25) in Vragen van ouders

Een heel verdrietige oma

Hallo allemaal,

Hierbij een radeloze oma, mijn kleinkind ( 7 jaar) gaat eens in de 2 weken een weekend naar zijn vader, hij vindt het daar vreselijk met stiefmoeder en haar 2 kinderen! Vanaf dat hij 6 maanden was woont hij alleen met zijn moeder, omdat mijn dochter zelf uit een gescheiden gezin komt ( ik heb met mijn exman, tot volle tevredenheid van onze 2 kinderen altijd een Co.-ouderschap regeling gehad) had (heeft) zij de intentie gehad om via een mediator toch een omgangsregeling met de vader van haar kind te kunnen volbrengen! Vader keek in eerste instantie nooit naar hem om.

Het contact met de vader is opgebouwd met 1 uur contact per 2 dagen ( in het bijzijn van een hulpverlener) en daarna verder uitgebouwd tot zoals het nu is 1 x in de 2 weken een weekend! In het begin ging het redelijk en kon mijn dochter de dingen in het belang van hun zoon redelijk overleggen. De vader van mijn kleinzoon woonde de eerste 5 jaar van mijn kleinzoons leven weer bij zijn ouders en Opa en Oma namen de nodige dingen die vader niet uitvoerde voor hun rekening. Vader denkt alleen maar aan zichzelf is altijd moe en steekt absoluut geen energie in de behoeften van zijn zoon. Nu sinds anderhalf jaar heeft vader een vriendin met 2 jongere kinderen van haarzelf. Vader trok gelijk bij haar in, terwijl hij de belofte aan zijn zoon had gegeven dat ze eerst een huis voor hun tweetjes zouden betrekken. Ons kleinkind vond dat niet te rechtvaarden, hij is een heel eerlijk kind. Daarbij komt ook dat hij uit zijn vertrouwde omgeving werdt weggetrokken en anderhalf uur verderop ging wonen.

Onze kleinzoon geeft aan dat hij heel veel straf heeft en dat hij het binnen het gezin met 2 jongere meisjes altijd heeft gedaan, hij vindt het allemaal onterecht.
Sinds de nieuwe relatie van zijn vader wil vader ineens totaal geen contact/ overleg meer met de biologische moeder. Hij heeft in het bijzijn van zijn zoon de moeder voor de meest vreselijke dingen uitgescholden, daar is ons kleinkind zo intens verdrietig om en je merkt dat hij van week tot week onzekerder wordt!

Het gaat ons allemaal door merg en been als ik hem de vrijdag dat hij naar zijn vader gaat ons aangeeft dat hij eigenlijk niet naar papa wil, hij voelt zich in de steek gelaten en zegt ook duidelijk in papa’s ogen doe ik nooit iets goeds. De laatste keren kwam hij heel timide en bijna apathisch daar vandaan, wil niets vertellen, heel erg verdrietig! Wij inclusief zijn moeder, zeggen nooit iets negatiefs over zijn vader en proberen het allemaal positief te benaderen (wij hebben nl 18 jaar een co – ouderschap goed doorlopen)

De kerstvakantie zou hij voor het eerst ( had hier nog nooit eerder om gevraagd) een week naar zijn vader, ze zouden een weekje weg met het nieuwe gezin en opa en oma zouden meegaan, alleen op die voorwaarde wou ons kleinkind mee. Het weekje weg bleek niet door te gaan en was 2 weken voor kerst al een beetje aangegeven bij mijn kleinzoon dat ze geen huisje konden vinden. Ons kleinkind gaf aan bij zijn moeder dat hij niet 1 week bij zijn vader en nieuw gezin wou verblijven, als opa en oma er niet zouden zijn? dat hij net als anders dan 2 nachtjes wou blijven. Mijn dochter heeft contact gezocht met stiefmoeder ( hierdoor is enigszins overleg mogelijk) dat heeft dochterlief geaccepteerd. Met de vraag mag ik jullie vakantieadres? Kon ze nog niet geven want ze wisten het nog niet.
2 dagen voor vertrek, kleinzoon was erg nerveus en verdrietig gaf steeds aan ik wil echt maar 2 nachtjes en mama dat ga ikzelf vertellen tegen papa, punt uit. (Hij vindt het vreselijk dat zijn vader niet met zijn moeder wil praten) Dochter weer contact via de app opgenomen met vriendin en ze hadden nog geen idee, dochterlief gaf aan,kan vader, zoonlief even bellen want voor hem is het belangrijk om te weten waar hij aan toe is. Eerst belde vriendin, kleinzoon gaf aan als wij niet weggaan wil ik maar 2 nachten bij jullie slapen. Uiteindelijk kwam vader aan de telefoon en durfde hij het niet te zeggen dat hij maar 2 nachtjes wou blijven, kinderen zijn altijd loyaal aan hun ouders! Vaders antwoord is dat moet je zeggen van mama en dat is mamma’s idee, absoluut niet waar.
Hij was zo verdrietig toen hij toch een week moest gaan, dochterlief wil geen conflicten.

Haar omgeving vindt het mooi genoeg geweest, dit gaat ten koste van het kind, ze heeft er altijd alles aan gedaan om het allemaal in goede banen te leiden, hij is degene die niet met haar wil communiceren, ook niet hoe hun kind er emotioneel en psychisch voorstaat. Dan hebben we het überhaupt nog niet over dat hij geen alimentatie betaald voor ons kleinkind.

Heeft iemand een suggestie hoe wij dit allemaal toch tot een positieve oplossing kunnen brengen in het belang van het kind!
Wij hebben als grootouders ook al contact opgenomen met de ouders van vaders kant (met goedkeuring van dochter) helaas wil hij ook niet met hun in gesprek.

Bedankt voor dat ik dit verdrietige verhaal even kwijt kon.
Een heel verdrietige oma

4 reacties

  1. een moeder op 28 augustus 2013 om 19:54

    oh ik lees dit verhaal net en de tranen schieten mij in de ogen!
    Mijn zoontje is nu onderhand 8, hij was ook 6 mnd dat mijn ex en ik uit elkaar gingen en ook meer dingen zijn vergelijkbaar.

    Mijn zoontje was 1,5 dat hij riep “mama wille niete papa” om zo aan te geven dat hij echt niet heen wou, terwijl ik altijd heel enthousiast deed voor hem en hem liet merken dat het leuk zou zijn etc Ook nooit negatief gepraat over zijn vader.

    Tegen de tijd dat mijn zoontje 3 was is door de vader zonder uitleg de omgangsregeling verbroken en zodoende heeft hij hem al 5 jaar niet gezien.

    Kort gezegd, er komen bij mijn zoontje nu dingen naar boven waar de honden geen brood van lusten en ik heb er spijt van dat ik niet eerder naar mijn gevoel heb geluisterd, alle signalen voor mishandeling (fysiek maar vooral emotioneel, en dat laatste is wat de vader ook doet als ik het verhaal goed gelezen heb) heb ik naast me neergelegd, heb me in slaap laten sussen.

    Mijn advies is: laat de moeder naar haar kind luisteren en heel duidelijk een grens gaan trekken. Het is voor het jongetje belangrijk dat hij weet dat hij gehoord wordt én dat zijn gevoelens erkend worden. Ja het zal geen leuke situatie worden met de vader maar daar gaat het niet om, je kunt niet bezig blijven om het kind hier in deze situatie te laten omwille van een voorbeeld dat je zelf hebt gehad.
    Het kind moet hier voorop komen te staan en de moeder zal moeten accepteren dat het helaas niet anders is en moeten gaan vechten voor haar kind en bovenal het welzijn van het kind!!

    Sterkte en veel succes en laat nog even weten hoe het afgelopen is

  2. Annet op 16 januari 2013 om 00:36

    Beste Oma
    Kunt u in dit verhaal aangeven hoe oud uw kleinkind is?
    Vooralsnog sterkte met de situatie
    Groeten

  3. Anne-Marleen op 14 januari 2013 om 17:09

    Hi (heel verdrietige) Oma,

    Dit is een lastige situatie en allereerst wil ik graag zeggen dat ik het super vind dat zulke grootouders bestaan! Het is moeiljk om een positieve oplossing te vinden wanneer er geen/weinig contact is.
    Misschien is het een optie om het alsnog via een mediator te spelen? Ik weet niet wat er wettelijk inmiddels is vastgelegd, maar anders kun je eventueel de contactmomenten ook weer terugschroeven naar zoals de rechter het heeft bepaald.
    Dit is allemaal nogal juridisch en zou je echt aan een advocaat moeten vragen hoe dat zit. De vraag is dan alleen; wil je het ook zo ver drijven? Soms is het nodig voordat mensen gaan praten om eerst iemand te laten schrikken, soms heeft het ook een averechts effect. Al met al denk ik dat het kn, uw kleinzoon daar nog meer de dupe van wordt.
    Voor hem moet een duidelijke keuze komen, dat als hij zijn vader niet wil zien dat hij ook niet hoeft te gaan. Uit het verhaal kan ik ook niet goed opmaken of hij aan het kind zou gaan trekken als het kind niet wil. Misschien vind de vader dat ook wel best. Ik denk, alleen vanuit ervaring en niet vanuit kennis, dat je er niet zoveel aan hebt om te gaan als je vader toch niets om je geeft. Voor een kind geeft dat namelijk ook veel frustratie. Zoals wel uit het verhaal blijkt weet het kind wel duidelijk te verwoorden wat hij wil. In ieder geval in de situatie waar hij zich op z’n gemak voelt.
    Het blijft lastig als je iemand niet kan dwingen om te praten, ongeacht de situatie. Het is frusterend en maakt je moedeloos, maar ik denk juist door zelf positief te blijven en niet (te veel) over de situatie met het kind te praten dat de situatie ook kan bijdraaien.
    Heel veel succes en ik hoor graag hoe het verder gaat!

    Groetjes,
    Anne-Marleen

  4. Thijs op 14 januari 2013 om 12:51

    Beste Oma,

    Best wel een heftige situatie. Zoals ik begrijp wil u kleinzoon niet graag naar zijn vader, misschien kunt u met hem praten? Hem uitleggen dat zijn zoon er niet meer zo graag heen wil, en dat er veranderingen moeten komen, want het kan niet meer zo?

    Groetjes en succes!

Laat een reactie achter