Hilde (38) in Vragen van ouders
Contact vader
Hallo kids,
Mijn man en ik zijn inmiddels al 9 maanden gescheiden en we hebben 2 kinderen van 14/11 jaar. De jongste van 11 jaar gaat om het weekend naar zijn vader maar de oudste, mijn dochter wil vanaf dag 1 geen contact met haar vader ze voelt haar in de steek gelaten omdat haar vader plotseling is vertrokken… ze woont ook permanent bij mij. Ik
Heb veel geprobeerd om te zorgen dat het contact weer goed komt maar helaas lukt het niet. Ze hadden samen ook
Veel ruzies ivm dat ze autisme en ADD heeft waardoor ze niet begrepen werd door haar vader.
Ze is nu thuis gelukkig en heeft rust in haar hoofd zoals ze het zelf verwoord. Wat is jullie mening moet ik meer proberen het te stimuleren of haar de rust gunnen die ze nu heeft. Haar vader doet zeg niks om
Het contact te verbeteren en laat haar helemaal links liggen helaas.
Hoi Hilde! Allereerst, wat fijn dat het forum van Villa Pinedo hebt gevonden en hier een vraag op hebt geplaatst. Wat fijn om te horen dat je dit contact tussen je dochter en haar vader probeert te versterken! Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 9 was. Ik heb een periode gehad waarin ik mijn moeder niet zag en bij mijn vader woonde, en een periode gehad waarbij ik bij mijn moeder woonde en geen contact had met mijn vader. Een paar jaar na de scheiding, toen ik ongeveer 12 jaar was, had ik geen contact met mijn moeder. Ik voelde me onbegrepen en kreeg van mijn ouders altijd het gevoel dat ik een kant moest kiezen. Wat ik erg miste bij mijn vader was support om wel naar mijn moeder te gaan. Mijn vader probeerde mij eerst te ‘dwingen.’ Maar ik zit zo in elkaar, dat wanneer je mij iets dwingt, oplegt of zegt dat ik iets moet doen, dat ik het juist niet ga doen. Uiteindelijk heeft tijd geholpen bij mij. Mijn vader heeft het los gelaten (maar niet positief gepraat over mijn moeder) maar uiteindelijk ben ik zelf contact gaan opzoeken met mijn moeder.
Hoe is het contact tussen je ex-man en jou? Begrijpt je ex-man goed wat de ASS en ADD doet bij je dochter, en hoe hij daarmee om moet gaan? Zo niet, kan je daar misschien iets in betekenen? Voor je dochter denk ik dat het op dit moment belangrijk is om haar keuze te respecteren, maar het niet helemaal los te laten. Daarmee bedoel ik om het balletje af en toe rustig op gooien, en hopelijk komt er naar verloop van tijd een moment waarop je dochter zich misschien wat opent tegenover haar vader. En wat vooral belangrijk is in het begin, zijn kleine stapjes. Bijvoorbeeld een uurtje samen wat leuks doen, en niet langer. Zo kan het contact rustig opbouwen.
Ik hoop dat je wat met mijn advies kunt!
Liefs, Laura
Hoi Hilde,
Wat goed dat je deze vraag hier op het forum deelt. En ik ben ook blij om te horen dat je het contact tussen vader en dochter zo belangrijk vindt. Het is nu 9 maanden geleden en dat betekent dat de situatie nog maar recent is veranderd. Zo’n verandering voor jouw dochter met ASS en ADD is niet niks. Knap van haar dat ze aangeeft dat het voor haar nu teveel is om te wisselen van situatie om het weekend. Dit is voor mij heel herkenbaar, het kostte mij ook veel energie en schakelen om van mijn vader naar mijn moeder te gaan en andersom. Ik was zelf toen 11 jaar, maar uiteindelijk toen ik 15/16 jaar was heb ik ervoor gekozen om niet meer te wisselen en bij mijn moeder te gaan wonen. Ik vond het toen fijn om af en toe wat met mijn vader te gaan doen (een keer wandelen, de stad in of naar de bioscoop). Zijn er dingen die ze altijd al graag samen deden? Misschien ook met andere dochter erbij?
Misschien is dit voor jouw dochter een ingang om toch contact te hebben met vader, maar niet die wisselingen te ondergaan die voor haar intensief zijn. En anders zou ik als ik jouw dochter was geweest het fijn hebben gevonden om even rustig op één plek te blijven. Er komt dan vanzelf een moment waarop ze misschien weer contact wil met haar vader, zoiets heeft ook even tijd nodig. Probeer hier positief in te blijven naar je dochter en niet het gevoel van verlatenheid door vader te versterken.
Ik hoop dat je hier iets mee kunt!
Liefs Anouk
Hi Hilde
Wat fijn dat je op de site komt om advies te vragen over de situatie. Alleen dat geeft al aan dat je heel veel geeft om je dochter. Ik heb in een zelfde soort situatie gezeten als jouw dochter. Ik snap heel goed wat ze zegt over rust in haar hoofd en gelukkig thuis zijn. Het kan een enorme chaos veroorzaken in je hoofd wanneer je in twee huizen woont, dus wat fijn dat ze haar rust kan vinden bij jou. Ik denk dat het ook heel belangrijk is dat je haar die rust gunt en je er voor haar bent. Natuurlijk is het goed om het contact met haar vader te stimuleren, want het is heel belangrijk om twee ouders in je leven te hebben, maar vergeet niet dat een meisje van 14 al goed voor zichzelf kan redeneren waarom ze boos is. Onderschat dat niet. Naar haar luisteren en haar steunen is het belangrijkst wat je kunt doen. Het contact met haar vader zal vanuit haarzelf moeten komen en wellicht zal dat ook nog gebeuren als het daar tijd voor is. Maak aan haar vader duidelijk zat ze het zélf niet wilt en dat die boosheid er niet door jou in wordt gepraat. Want niets is zo vervelend als van je vader horen dat jouw mening éigenlijk je moeders mening is, alsof je bent gehersenspoeld.
Ik lees dat de scheiding pas 9 maanden geleden is. Als je dochter nu aangeeft rust te hebben door alleen bij jou te wonen is dat iets waar je vooral heel blij mee mag zijn. Laat haar eerst even wennen aan de situatie, dat heeft wel even nodig. En misschien komt dat contact daarna wel.
Ik wens je heel veel succes!
Susan