Gabrielle (44) in Vragen van ouders
Communicatie
Ik ben moeder én stiefmoeder. Ik heb gelukkig een hele fijne band met mijn stiefkinderen en gelukkig ook met mijn ex.
Helaas is de band van mijn partner iets minder goed met zijn ex. We zijn nu bijna 10 jaar samen dus alle gezinsleden kennen elkaar goed. Binnen ons gezin loopt vrijwel alles goed, de kinderen zijn op puberleeftijd. Nu zit ik wel met iets waarvan ik niet goed weet hoe ik kan helpen. De jongste stiefzoon (13) heeft in de zomer aangegeven meer bij ons te willen zijn (1 dag/nacht per week meer). Dat is natuurlijk fijn om te horen. Alleen durfde hij dit niet zo goed tegen zijn moeder te vertellen. Uiteindelijk wel gedaan en dit werd niet in dank afgenomen. Zijn moeder weigert elke vorm van communicatie met zijn vader. Als hij bij ons vandaan komt moet hij eerst douchen en worden zijn kleren gewassen omdat hij “stinkt” naar ons. Wanneer wij kleding met ze kopen, mogen zij die niet bij haar aan en ze moeten ook “haar” kleding aan als ze bij ons vandaan komen. Speelgoed mag ook niet mee. De jongste heeft het heel moeilijk hiermee. Wij vallen haar nooit af, zeggen altijd dat mama er vast een goede reden voor heeft. Toch zie ik dat hij het er steeds moeilijker mee heeft omdat hij steeds zegt dat mama “gesprekjes” met hem heeft die hij niet wil, dat hij niets zelf mag bepalen en dat hij het heel naar vind dat ze zegt dat hij stinkt als hij bij ons is geweest.
Ik wil hem zo graag helpen hier mee om te gaan zodat hij er niet zo een last van heeft. Maar weet niet hoe..
Beste Gabrielle,
Wat goed dat u ons forum heeft gevonden en ons om advies vraagt, bedankt daarvoor! Wat een ontzettend, maar helaas herkenbare, situatie beschrijft u zeg. Ik wil allereerst even zeggen dat ik het heel fijn vindt om te lezen dat u zo een lieve en betrokken stiefmoeder bent, en dat u hem graag zou willen helpen, ik denk dat hij daar vast heel blij mee is, dat doet hem vast al goed. Vervelend dat moeder dan zulk gedrag vertoont en ook niet echt lijkt in te zien hoe het voor haar zoon is. Zoals ik al schreef herken ik de situatie helaas wel een beetje, alleen was de situatie bij mij net een beetje anders. Bij mij hadden allebei mijn ouders wel een beetje zo een houding, bij mijn moeder altijd negatief over mijn vader en altijd kleding van bij mijn moeder moeten dragen, en bij mijn vader andersom. Ergens wist ik niet beter, maar pas na velen jaren besefte ik wat het met mij had gedaan en dat ik hier misschien over moest praten. Ik had het ontzettend fijn gevonden al was er eerder iemand die inzag dat deze situatie niet oke was, iemand die naar mij zou luisteren, die het eventueel voor me op zou nemen en er voor me zou zijn. Daarom denk ik dat het sowieso al heel fijn is dat hij zich bij jullie hierover kan uitspreken, en dat jullie hem accepteren zoals hij is en er voor hem kunnen zijn. Ik denk dat het heel belangrijk is om dat te blijven doen, blijf een luisterend oor bieden, laat zijn gevoelens er zijn en steun hem dus waar nodig.
Verder denk ik dat het misschien kan helpen om een keer een brief te schrijven? Communicatie met mijn ouders was ook nogal lastig, en ik durfde zelf eigenlijk ook nooit echt met ze over dit soort dingen te praten omdat ik wist dat er toch wel een weerwoord zou komen. Door het schrijven van een brief blijft er net wat meer afstand. Mensen reageren niet meteen vanuit hun eerste emoties, en dat wat je naar ze schrijft komt daardoor soms net wat beter binnen. Daarom denk ik dat het misschien zou kunnen helpen om misschien samen met hem een brief aan zijn moeder te schrijven? Dan is de vraag natuurlijk nog wel of ze hem gaat lezen, aangezien ze vrij koppig en alles behalve meewerkend overkomt zoals u haar beschrijft, maar alleen het schrijven van de brief zou al kunnen opluchten. We hebben bij Ville Pinedo ook de ‘Open Brief aan alle gescheiden ouders’. Die is geschreven vanuit het perspectief van een kind, waarin heel duidelijk verwoord wordt hoe wij kinderen ons voelen door de scheiding, wat het met ons doet als ouders zo tegen elkaar en tegen ons doen, als ouders negatief over elkaar praten, etc. Misschien kan hij die een keer aan haar laten lezen? Of die brief gebruiken als opzet om zelf zijn eigen brief verder te schrijven. Mogelijk dat dat wel tot haar wil doordringen.. Ik denk dat het in ieder geval goed is dat moeder vanuit hem hoort wat dit met hem doet, hoe hij zich voelt. Hier is de link naar de open brief, mochten jullie daar behoefte aan hebben: https://www.villapinedo.nl/open-brief-aan-alle-gescheiden-ouders/
Verder denk ik niet dat er veel is wat jullie kunnen doen. Blijf open en eerlijk, blijf er voor hem zijn, geef hem veel liefde, laat hem weten dat hij bij jullie in ieder geval altijd terecht kan. Meer kun je denk niet doen, en met dat zal hij al heel blij zijn 🙂
Ik wens jullie veel liefde en succes!
Liefs,
Samantha
Hoi Gabrielle! Wat fijn dat je het forum hebt gevonden! Het lijkt me, voor jullie als oudere maar vooral voor je jongste stiefzoon, een hele vervelende situatie om je in te bevinden! Mijn ouders gingen scheiden toen ik 14 was, omdat mijn moeder een nieuwe vriend had. In het begin was mijn band met hem niet heel goed, maar na een tijdje werd dit steeds beter. Mijn vader maakte toen wel nog steeds af en toe gemene opmerkingen over mijn moeder en stiefvader, waarschijnlijk omdat hij nog boos was. Ik vond dit altijd heel vervelend, omdat ik het wel gewoon goed had bij mijn moeder en stiefvader, en ik geen zin had om steeds nog die boosheid aan te horen. Ikzelf negeerde de opmerkingen meestal gewoon en na een tijdje hield het vanzelf op. In het geval van je stiefzoon blijft het niet alleen bij kleine opmerkingen, dus er gewoon geen aandacht aan geven lijkt me niet echt een optie. Ik kan me ook helemaal voorstellen dat hij het er toch moeilijk mee heeft. Ik zou eigenlijk willen voorstellen dat je stiefzoon hier zelf over in gesprek gaat met zijn moeder, maar aan je verhaal te lezen zal hij dat niet willen, omdat het hem ook al niet in dank afgenomen werd dat hij vertelde dat hij vaker bij jullie wilde zijn. Ik vind het wel heel fijn om te lezen dat jullie in elk geval niet negatief over zijn moeder praten, want het blijft natuurlijk zijn moeder en het is nooit leuk om vervelende dingen over een ouder te horen. Blijf dit in elk geval doen en blijf hem steunen en met hem praten over de dingen waar hij het moeilijk mee heeft, dan kan hij zich bij jullie in elk geval uiten als hij iets kwijt moet. Omdat je ook aangeeft dat moeder alle communicatie met vader weigert vind ik het erg lastig om advies te geven. Misschien zie je binnenkort toch ergens een kans om het hier met moeder over te hebben, dat je merkt dat je jongste stiefzoon er onder lijdt, en of daar iets aan te doen is. Verder zou je hem naar het Buddy-programma van Villa Pinedo kunnen verwijzen. Hij kan dan met een Buddy die zelf ook gescheiden ouders heeft praten over alles waar hij het moeilijk mee heeft. Misschien dat deze Buddy, als je stiefzoon het wil natuurlijk, dan ook nog wat tips kan geven om deze situatie aan te pakken. Meer informatie erover vindt je via deze link https://www.villapinedo.nl/informatie-over-buddy/
Ik hoop dat ik je toch een beetje heb kunnen helpen! Heel veel succes!
Liefs, Dieuwertje