Wendy (43) in Vragen van ouders
Co-ouderschap communicatie
Ik ben ruim 3 jr geleden gescheiden. Ik ben moeder van twee dochter van inmiddels 15 en 19 jr. Mijn oudste dochter wilde geen co- ouderschap en woont volledig bij mij in. De jongste dochter van 15 woont 1 week bij mij en 1 week bij vader. Vader heeft een nieuwe relatie en er is een dochtertje bij. Ik heb zelf een nieuwe relatie en mijn vriend heeft 2 zoontjes van 8 en 10 jr deze verblijven om het weekend bij ons.
De week dat zij bij vader is en ook het weekend dat ze beide bij vader zijn wordt er nog veel op mij geleund. De jongste dochter komt te pas en onpas zonder iets te laten weten binnen. Eet dan iets drinkt dan iets onderweg van school naar huis of zoals het haar uitkomt. Ik werk en ben er dan niet. De lichten blijven aan en de rommel blijft achter, ik wil dus dat zij in de week dat ze bij vader is dit niet zomaar doet en laat weten als ze komt.
Tijdens gesprekken komt dan in eens ter sprake dat beide kinderen dit onzin vinden, het is ook hun huis en we zijn je kinderen geen vreemden. word er gezegd. Ze voelen zich meer pionnen. Ik en mijn huidige vriend doen zoveel voor alle kinderen we hebben amper tijd voor elkaar. eens in de twee weken het kinderloze weekend word dan ook vaak nog in het teken van hun gezet om ze naar werk te brengen of halen of om weer te moeten horen dat pa en zijn vriendin ruzie hebben of juist weer samen hele dag weg zijn. Hoe kan ik hier mee omgaan? is het echt zo erg dat ik bericht verlang bij thuiskomst?
Hoi Wendy,
Wat goed dat je hier je verhaal komt doen! Ik kan me goed voorrstellen dat het voor jou als (stief)moeder soms lastig is om alles op orde te krijgen. Zeker als er zo veel chaos is zoals je schrijft. Zelf heb ik ook de co-ouderschap geweigerd en ben ik volledig bij mijn vader wonen. Mijn broertje is wel geregeld naar mijn moeder gegaan, en als hij dan daar was mocht hij eigenlijk bijna geen contact hebben met ons. Mijn moeder wilde dit niet “omdat ze hem al zo weinig zag, en hij dan ook nog met zijn hoofd ergens anders was”. Als hij dus wat van mij of mijn vader nodig had dan werd dit eerst overlegd met mijn moeder voordat er iets ondernomen werd. Omdat mijn moeder er altijd eerst over ingelicht werd, kreeg mijn vader al snel daarna een berichtje. Zo waren wij (mijn vader en ik) altijd op de hoogte. Bij ons was dat normaal. Ik kan me daarnaast ook wel heel goed verplaatsen in je dochters. Als je kennelijk op een bepaalde manier misschien wel ongewenst voelt bij papa ga je naar mama toe. Misschien kan je in een gesprek met haar aangeven dat ze altijd welkom is, maar dat ze wel even kan laten weten dat ze er is, zodat jij rekening kan houden als je thuis komt. Niet op een aanvallende manier, maar meer gewoon zodat je er vanaf weet. En ik denk dat je haar op haar leeftijd ook best kan vragen om haar zooi op te ruimen als ze geweest is. Het is ten slotte ook haar huis toch?
Om af te sluiten vind ik het niet raar dat je zoiets verlangd. Ik zou het haar gewoon nogmaals vragen. Misschien is 1 op 1 beter, en ook op een ontspannen moment, en niet tijdens een serieus gesprek aan tafel, maar gewoon tussen 2 regels door of zo. Dat werkte bij mij altijd beter.
Ik hoop dat ik je een beetje geholpen heb.
Lieve groetjes,
Charlotte