Moeder (43) in Vragen van ouders
Boeman
Hallo,
Ik ben moeder van 2 dochters, (11+13jr). Vanavond is mijn ex, vader vd kids, het huis uit gegaan. Dit was lang van tevoren bekend. Nu ging dit gepaard met veel verdriet en tranen vanuit de kids en papa. De kids zien mij als de boeman omdat ik de scheiding heb aangevraagd na een huwelijk van 28 jr. Ze willen niet met mij praten en sturen mij de kamer uit terwijl ik ze wil troosten en vasthouden. Hoe pak ik dit aan?
Ik vind t werkelijk vreselijk voor iedereen maar t ging gewoon echt niet meer met mijn ex die (al 15 jr in NL woont) nauwelijks Nederlands spreekt en een andere cultuur/normen en waarden heeft. Hoe zorg ik dat de kids met mij praten en zien dat ik géén boeman ben maar een gelukkige moeder wil zijn?
Alvast bedankt
Beste moeder,
Allereerst wil ik zeggen dat ik bewondering heb voor je keuze om je geluk achterna te gaan. Hoewel ik snap dat de reactie van de kids je juist wat ongelukkig kunnen maken op dit moment. Ikzelf was ooit zo’n puber die niet naar het verhaal wilde luisteren en eigenlijk nergens over wilde praten en vooral heel erg boos was en deed. Toen ik op een nacht naar bed wilde gaan, lag er een brief op mijn kussen. Mijn vader had daarin geschreven wat hij me graag wilde vertellen maar waar hij de kans niet voor kreeg. Dit vond ikzelf erg fijn. Wel is het belangrijk om in de brief volkomen bij jezelf te blijven en geen verwijten te maken naar je expartner of naar hen. Misschien kan je de brief eindigen met de vraag of ze met je willen komen praten op het moment dat zij er klaar voor zijn?
Ik hoop dat u hier iets aan heeft.
Liefs,
Anouk
Hallo,
Bedankt voor je bericht en wel fijn dat je voor jezelf de knopen hebt doorgehakt. Ik kan begrijpen dat het cultuurverschil te groot was, dit was bij mijn moeder en vader ook het geval.
Jammer dat jij van alles de schuld krijgt, maar ook logisch, Jouw kinderen hebben ook een moeilijke leeftijd, gaan al richting de puberteit en een scheiding verandert alles. Ik denk dat het ook heel gewoon is dat ze even boos zijn en dit uiten. Ik denk dat de kinderen met de tijd ook aan de situatie gaan wennen en dan zich ook weer anders gaan gedragen. Ik weet uit het verleden dat ik ook zo reageerde bij ingrijpende situaties. Ik probeerde ook meestal iemand de schuld te geven, omdat ik het gewoon zo vervelend vond.
Ik denk dat het wel goed is ook een keer aan de tafel met de kinderen te gaan zitten en te vertellen dat jij alleen het beste voor ze wilt. Ik zou ook duidelijk maken dat jij niet meer gelukkig was in het huwelijk en dat jij als moeder ook recht hebt om gelukkig te zijn. Misschien gaan ze daardoor ook anders denken.
Ik wens je veel liefs,
Anne
Beste Moeder,
Wat goed dat je je vraag hier op het forum stelt! Ik kan me voorstellen dat het een hele vervelende situatie is, als kinderen één van hun ouders als boeman van de scheiding zien. Ik herken mij wel in het verhaal. In het begin van de scheiding was ik ook erg boos op een van mijn ouders omdat ik die ouder zag als de reden van de scheiding. Uiteindelijk zag ik in dat het voor mijn beide ouders beter was als ze zonder elkaar verder zouden gaan, hoe moeilijk dit in eerste instantie ook was.
Ik kan me goed voorstellen dat verschillende talen en culturen niet altijd gemakkelijk zijn om mee over te gaan, helemaal in een huwelijk. Wat mij destijds heel erg heeft geholpen is tijd en ruimte om mijn gevoel toe te laten. Uiteindelijk heb ik nu heel goed contact met beide ouders, ook omdat ik die ruimte kreeg. Daarnaast vond ik het heel fijn om met familieleden te praten, iemand die de situatie heel goed kende, maar waar ik toch mijn kant van het verhaal kwijt kon.
Ik hoop dat je iets aan mijn tip hebt! Mocht je nog vragen hebben, dan kun je ze altijd hier onder stellen, of een nieuw berichtje op het forum plaatsen,
Groetjes, Maureen