Melissa (38) in Vragen van ouders
Bang boos worden
Lieve jongeren,
Ik heb een zoon van 12 en een zoon van 15 beiden gaan ze niet graag naar hun vader. Ze durven dingen niet te vertellen tegen hun vader omdat ze bang zijn dat hij boos wordt. Als er al eens iets gebeurt dan zeggen ze gelijk niet tegen papa zeggen mama. Vaak kom ik hun daar ook in tegemoet om hun vertrouwen niet te beschamen. Als ze eens huilend thuis komen omdat er iets gebeurd is op school mag ik ook niets zeggen want dan zijn ze wederom bang dat hij boos wordt. Dingen die fout lopen daar in huis daar krijgen de kinderen de schuld van als het vlees eens aanbrandt bv dan krijgt de oudste zoon de schuld hij had moeten opletten. Ze kunnen niet zichzelf zijn bij hem zeggen ze tegen me. Ze vinden ook dat ze het irritant vinden dat hij de ideale vader uithangt op fb en bij school de leerkrachten enzo. Maar dat hij daarwerkelijk niets doet met hun in het weekend dat ze bij hem zijn. Het liefst gaan ze helemaal niet meer maar ik kan ze tot nu toe nog altijd naar hem toe laten gaan. Door dat ze zichzelf niet kunnen zijn kan het af en toe bij mij botsen want na dat weekend moeten ze zich kunnen uitleven en hun frustraties kwijt wat logisch is. Ik luister altijd naar hun als ze iets te vertellen hebben maar geef geen negatieve reactie of wat dan ook op hun vader. Het enige wat ik zeg probeer er met papa over te praten nee doen we niet bang dat hij boos wordt. Ik heb het een keer geprobeerd en idd hij werd boos er was niks van waar. Alvast bedankt
Hey lieve Melissa,
Wat goed dat je ons ouderforum hebt gevonden en wat knap dat je de moeilijke situatie met ons durft te delen. Het klinkt zo herkenbaar voor mij. Toen ik nog jong was, zei ik dat soort dingen ook altijd tegen mijn moeder. Mijn vader heeft een sterk karakter en daardoor kan ik niet altijd voor mezelf opkomen. Hij is een heethoofd en werd vroeger zo snel boos dat ik met alles moest opletten. Ik moest opletten wat ik zei, opletten wat ik deed, want als ik iets deed wat hem stress gaf of iets wat net iets te veel voor hem was op een dag, kreeg ik de volle laag. Zelf heb ik er best een tijdje mee rondgelopen. Ik heb pas twee jaar geleden echt actie ondernomen. Mijn oom en tante zijn er voor en na de scheiding altijd voor mij geweest. Ik sprak vaak met ze over mijn vader en uiteindelijk werd er zelfs een gesprek bijgewoond door mijn oom om het in goede banen te leiden. Het gesprek ging toen over de schoonmaaktaken in huis, maar omdat mijn broertje en ik bang waren dat onze vader boos zou worden, had onze oom (die tevens mijn vaders broertje is) besloten om bij het gesprek te zijn. Ik heb dat gesprek als prettig ervaren. Ik kon gewoon alles zeggen zonder bang te zijn dat we knallende ruzie zouden krijgen. Hebben jouw zonen iemand waar ze goed mee kunnen praten? Zoals een leraar, een mentor of misschien ook wel een oom of tante. Je zou namelijk kunnen voorstellen om te praten met hun vader met een begeleider erbij. Zo vinden ze het misschien ook minder spannend.
Ik lees ook in je bericht dat jouw ex-partner graag een ideale vader uithangt voor de buitenwereld. Mijn vader deed dat ook altijd bij mensen waar hij het belangrijk bij vond. Bij leerkrachten zei hij dan bijvoorbeeld hoe trots hij op mij was, maar als we alleen waren zei hij dat nooit. Dit geldt hetzelfde voor businesspartners die ik toevallig leerden kennen. Ik ben dat nu al wel een beetje gewend van hem. In het begin vond ik het ook super irritant, maar uiteindelijk weet ik nu dat dat mijn vaders manier is om toch te laten weten dat hij trots op mij is en dat hij van me houdt. Hij heeft vroeger ook nooit direct gehoord van zijn vader dat hij trots op hem was. Misschien zit er bij jouw ex-partner ook een bepaalde reden achter.
Ik snap heel goed dat dit als moeder zijnde frustrerend en uitputtend kan zijn. Maar je doet het al echt heel goed! Een luisterend oor kunnen bieden is al zo fijn voor je kinderen. Wat knap ook dat je geen negatieve reactie op de verhalen van hun vader geeft. Mijn moeder heeft dat altijd lastig gevonden. Het voedt als kind zijnde alleen maar het idee dat je vader slecht is. Dus ga zeker zo door!
Melissa, ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt gehad. Wat fijn ook dat je je kinderen in vertrouwen neemt. Pas wel op dat het niet te veel word. Als je ex-partner erachter komt dat je zoveel verzwijgt, kan dat ook jullie vertrouwensband beschadigen.
Als je nog vragen hebt, kan je altijd een reactie achter laten op mijn berichtje. Ik help je graag :).
Zet hem op! En ga vooral zo door!
Veel liefs,
Manon
Lieve Melissa,
Wat goed dat je ons gevonden hebt op het forum. Als ik het goed lees begrijp ik dat hun pappa om alles boos wordt waardoor ze het niet meer durven om iets te zeggen of te doen.
Ik lees ook dat jij als mamma al eens een gesprek hebt aangeknoopt maar dat het niet lukte.
Dit heb ik zelf ook meegemaakt helaas bij mijn ouders, ik kreeg ook de schuld en had veel ruzie en kon met de één makkelijker praten dan met de ander.
Wat ik je mee kan geven is dat ik er met iemand die er buiten stond over heb gepraat. Dit heeft mij heel veel goeds gedaan en zo heb ik de band met de ander kunnen versterken en is het niet meer gebeurd. Mocht dit niet lukken dan kan je het nog in een brief proberen te zetten en dit aan de pappa laten lezen.
Ik hoop dat het lukt en de kinderen allebei met plezier weer naar pappa kunnen.
Succes lieve Melissa! Je staat er niet alleen voor.
Liefs Naomi