Benjamin (38) in Vragen van ouders

Alleen maar ‘Hoi’ ok?

Hallo allemaal,

Mijn partner en ik hebben een vraag over wisselen. Sinds de scheiding moeten de kinderen wisselen. Dat vinden we voor hen vervelend genoeg. We proberen hier op een zo goed mogelijke manier mee om te gaan, en te luisteren naar wat de kinderen vinden. Nu hebben we een dilemma, die we graag aan jullie voorleggen:

Mijn dochters (12, 11 en 8) wonen ongeveer 50/50 bij ons en bij mijn ex en haar partner. De oudste twee dochters fietsen zelf heen en weer, omdat zij uit voetbal komen. De jongste dochter wordt nog gebracht met de auto.

Soms gebeurt het dat ze alledrie zelf kunnen fietsen. Dat is voor ons volwassenen stiekem wel relaxed. Het scheelt contact aan de voordeur en het scheelt tijd. Maar hoe vinden jullie dat? Vanaf welke leeftijd vinden jullie dat kinderen zelf moeten/zouden kunnen wisselen? Hoe belangrijk is het dat we als volwassenen meegaan, en alleen maar ‘hoi’ zeggen?
(Het contact is prima, geen ruzies aan de deur ofzo, maar ook niet heel vriendschappelijk.)

Daarnaast stelt mijn ex voor om via school te wisselen. Ik vind dat niks (omdat de schooldag dan een soort niemandsland dag wordt, en praktisch staan er dan de hele dag spullen op school). Maar – wat vinden jullie?

Hopelijk lukt het om op alle vragen te reageren.

Alvast hartelijk dank!

2 reacties

  1. Hilde op 24 juni 2019 om 12:09

    Beste Benjamin, bedankt voor je vraag! Wat fijn dat jullie hier over nadenken en het zo prettig mogelijk willen maken voor jullie kinderen. Zo te horen wonen jullie niet al te ver uit elkaar, omdat de twee oudste kinderen nu ook al fietsen. Ik zal iets vertellen over mijn ervaring, misschien helpt dat. Mijn ouders gingen scheiden toen ik 4 jaar oud was, mijn zusje was 1. Tot ongeveer mijn 13e woonde mijn vader ver weg en moesten we wel met de auto, anders was het gewoon niet mogelijk; mijn vader kwam ons dan ophalen. Op een gegeven moment kwam mijn vader weer in dezelfde stad als mijn moeder wonen en toen kwam dus de vraag of we zouden fietsen of niet. In ons geval was het geen moeilijke beslissing, want de fietsafstand was minder dan 10 minuten. Ik moest in het weekend ook vaak sporten, dus dan was het sowieso makkelijker om gewoon mijn fiets mee te hebben. Maar wat misschien voor jou het belangrijkste is om te weten: we hebben er thuis gewoon even over gepraat. Dit vond ik erg fijn, omdat ik dan ook het idee had dat er naar mijn mening geluisterd werd. Ik stel dus voor om de kinderen te vragen naar hun mening. Volgens mij is er namelijk geen eenduidig antwoord op de vraag ‘vanaf welke leeftijd…’, het ligt altijd aan een hoop andere factoren zoals de afstand.

    Toen wij eenmaal op de fiets gingen zagen mijn vader en moeder elkaar dus ook niet meer tijdens de ‘wisseling’, voor die tijd werd er gewoon beleefd hallo gezegd en even een kort praatje gemaakt. Ik vond het persoonlijk wel fijn als er ietsje meer werd gezegd dan alleen maar ‘hoi’, maar ook een beleefde ‘hoe gaat het’, zodat het niet helemaal stil blijft.

    Wat betreft het wisselen op school zou ik ook voorstellen aan je kinderen te vragen wat zij daarvan vinden. Misschien willen ze het eerst een keertje uitproberen, of als het uiteindelijk niet gaat moeten ze ook vrij zijn om te zeggen dat ze weer terug willen naar een andere manier van wisselen. Kortom: vraag naar de mening van de kinderen en waardeer die ook. Dan voelen ze zich gehoord. Ik ben daar zelf altijd erg dankbaar voor geweest.

    Groet,
    Hilde

  2. Anne Roos op 16 juni 2019 om 17:20

    Beste Benjamin,

    Wat fijn dat jullie ons forum hebben gevonden! Ik zal m’n best doen om jullie vragen zo goed mogelijk te beantwoorden. In ieder geval heel tof dat jullie hierover nadenken. Mijn ouders gingen scheiden toen ik 15 was, iets ouder dan jullie kinderen dus. Ik heb eigenlijk vanaf het begin altijd zelf gewisseld maar ik denk niet dat er per se een bepaalde leeftijd is wanneer kinderen zoiets zelf ‘zouden moeten kunnen’. Ik zou jullie vooral willen meegeven om jullie kinderen te betrekken bij beslissingen hierover. Wat ik vooral heb ervaren na de scheiding van mijn ouders is een gevoel van machteloosheid. Het overkomt je, en dit soort praktische dingen kunnen bijdragen aan dat gevoel als je er zelf niets over te zeggen hebt. Vinden jullie kinderen het fijn als jullie even meegaan of maakt het ze niet zoveel uit? Ik heb me zelf vaak wat volwassener opgesteld dan hoe ik me eigenlijk voelde door maar vol te houden dat het me echt niet uitmaakte en ik het allemaal zelf wel kon terwijl dat niet altijd zo was. Dat is misschien ook iets om op te letten. Vooral in het begin was het contact tussen mijn ouders niet goed, ze maakten veel ruzie en dat heeft best wel een effect op mij gehad (zeker als de ruzies over mij gingen). Ik denk dat het heel goed kan zijn voor een kind om te zien dat zijn/haar ouders met elkaar overweg kunnen, al is het maar dat ze even vragen hoe het gaat o.i.d. Toen mijn ouders dus nog erg boos en verdrietig waren kreeg ik dat heel erg mee, ook al probeerden ze mij er buiten te houden. Toen dat minder werd had ik ook een stuk minder het gevoel dat ik tussen hen in stond. Ook al waren ze niet meer samen, als het om mij ging waren ze nog steeds ‘mijn ouders’ in plaats van een losse moeder en vader. . Dat gaf mij weer wat rust. Ik denk dus dat het beetje contact dat jullie behouden door de kinderen even te brengen heel waardevol kan zijn, maar ik zou jullie wel willen meegeven om je bewust te zijn van hoe jullie met elkaar omgaan. Ik kan me goed voorstellen dat jullie nu niet erg vriendschappelijk met elkaar omgaan, maar realiseer je dat kinderen meer meekrijgen dan je zou denken, ook de onuitgesproken spanningen. Als jullie kinderen het niet heel belangrijk vinden zou je misschien een regeling kunnen bedenken waardoor je ze soms brengt en als het niet goed uitkomt een keer niet. Wat betreft het wisselen via school, ik denk dat dit ook iets is wat jullie kinderen zelf moeten beslissen. Ik heb het ook een poosje gedaan en in mijn ervaring is het best onhandig, maar dat kwam ook omdat ik meer dan een halfuur naar school moest fietsen. Jullie zouden het misschien twee weken uit kunnen proberen, als het gaat om regelingen is het altijd een kwestie van uitzoeken wat voor jullie het beste werkt. Dat lukt vaak niet in een keer maar uiteindelijk zul je wel een goed ritme vinden.

    Ik hoop dat jullie hier wat aan hebben, heel veel succes!

    Liefs, Anne Roos

Laat een reactie achter