Karin (40 jaar) in Vragen van ouders
Afstand
Hoi,
Ik zit met een dilemma. Wij zijn nu ruim 3 jaar gescheiden. We wonen beide in hetzelfde dorp op fietsafstand van elkaar. Samen hebben we een co ouderschap. De kinderen (6 en 8) zijn om het weekend bij 1 van de ouders. Doordeweeks vaste dagen bij de vader of bij mij. Het contact tussen ons gaat goed. Nu is het zo dat de vader van mijn kinderen wil dat ik op de dagen dat de kinderen bij hem zijn ik op afstand blijf. Daarmee bedoelt hij dat met zoals een koningsdag ik niet mag komen kijken naar de kinderen als deze spelletjes doen in het dorp of voetbaltoernooien.
Ik ben zelf van mening dat het in het belang is van het kind dat de mogelijkheid er is dat we daar beide kunnen zijn. Hij verschilt hierin van mening.
Wat is wijsheid om te doen?
Hoi Karin,
Ik vind het heel knap om te lezen hoe je ermee omgaat. Geloof me, daar zullen je kinderen je nu maar ook later erg dankbaar voor zijn 😉
Wie weet wat het boek en deze reacties nog kunnen losmaken bij je ex. In ieder geval hartstikke goed hoe jij er mee omgaat. Ik kan me oprecht voorstellen hoe lastig het is voor een ouder om hiermee om te gaan en dat het gemakkelijk gebeurd dat de emoties de overhand nemen. Heel goed dat je je daar bewust van bent, dat zegt al meer dan genoeg.
Heel veel sterkte!
Karin,
Knap van je dat je de wens van de vader naast je neer kan leggen en er geen strijd van maakt.
De kinderen zijn nu nog jong 6 en 8. Ik denk dat er over een paar jaar hier weer over gesproken kan worden. De kinderen worden ouder en zullen op een gegeven moment toch willen dat papa en mama samen komen kijken naar een uitvoering, diploma uitreiking, etc.
Succes
Bedankt voor jullie reacties! Ik heb het aan de vader van mijn kinderen jullie reacties laten lezen. Wat ik al verwachtte hij wil alles gescheiden houden. Ik had het voor de kinderen en ook mezelf graag anders gezien. Dit is niet zo en daar leg ik me bij neer. Hoe lastig dit ook zal worden. Maar jouw reactie Isabel laat me inzien dat ik het hierbij moet laten voor wat het is. Ik ga ze ook niet vertellen waarom niet. Ik maak er wel een draai aan.
Ik heb hem jullie boek gegeven. Hij gaf aan dit met interesse te gaan lezen. Wie weet misschien in de toekomst veranderd zijn mening hierover.
Het is fijn om jullie reacties te lezen. Ik merk dat ik als ouder mezelf al snel laat meeslepen door mijn eigen emoties en opvattingen. Het kind staat voorop. Ik geef toe dat dit best lastig is als je als andere ouder anders over bepaalde zaken denkt. Strijden wie gelijk heeft is niet in het belang van mijn kinderen.
Als ik weer met een dilemma zit dan weet ik jullie te vinden! Dankjewel…(ook namens mijn kinderen)
Beste Karin,
Mocht dat zijn reactie zijn, dan zit er inderdaad niks anders op dan u erbij neer te leggen. Ik vind het lastig om te zeggen wat u moet aangeven aan de kinderen, persoonlijk denk ik dat u dat zelf het beste weet en aanvoelt. Het is ook helemaal niet verkeerd als de kinderen soms alleen iets met de ene ouder ondernemen of juist met de andere. Wat wel belangrijk is, is dat wanneer de kinderen daarvan terugkomen dat ze hun verhaal bij u kwijt kunnen en dat u naar ze luistert. Ondanks dat u het misschien niet helemaal eens bent met wat er is ondernomen of dat u er zelf liever bij was geweest, voor kinderen is het heel belangrijk dat wanneer ze iets hebben meegemaakt dat ze dit kwijt kunnen.
Als ze willen dat u er toch bij bent dan kunt u misschien iets zeggen in de trant van: Dit is jullie dag/weekend/etc met papa en als jullie terug komen dan hoor ik graag al jullie verhalen, dan ben ik er toch een beetje bij geweest. Heel veel plezier met papa!
Veel succes!
Dank je wel voor jullie snelle reacties!
Ik ga aan de vader van mijn kinderen voorstellen om in bijzijn van ons beide kinderen te vragen wat zij willen. Tevens laat ik hem jullie reacties lezen.
Ik vrees echter dat hij zegt dat hij het gewoon niet wil hebben dat ik er ben. Als dat zijn reactie is dan kan ik niet anders dan me daar bij neer te leggen en niet de spanning gaan opzoeken.
Als dit het geval is dan vraag ik me af wat zeg ik dan tegen mijn kinderen. Want ze gaan vragen of ik ook kom. Moet ik zeggen papa wil dat liever niet. Of laat ik het in het midden. Met de kans dat ze denken dat ik dat niet wil.
Hoi Karin,
Als ik het zo hoor hebben jullie alles heel netjes en fijn geregeld voor de kinderen. Maar ik snap helemaal waar u mee zit, u wilt graag aanwezig zijn bij de gelegenheden waar jullie kinderen aan deelnemen.
Zelf heb ik geen co-ouderschap gehad, alleen dat mijn vader een keer in de week meeging naar de sport. Toen ik daarvan een keer een uitvoering had ging ik natuurlijk met hem, maar mijn moeder en wat andere familie waren ook komen kijken. Toen ik klaar was met de oefening en terug kon naar boven was ik eigenlijk helemaal in tweestrijd omdat ik niet wist naar wie ik nu toe moest gaan. Ze waren voor mij gekomen maar kunnen niet meer met elkaar door een deur, dit levert voor een kind behoorlijk wat stress op. Welke ook nog eens bovenop de druk voor wedstrijd komt.
Ik ben vooral van mening dat het van belang is dat er naar de kinderen zelf geluisterd wordt naar wat zij willen. Dus vraag aan hen wat zij het liefste hebben, en persoonlijk zou ik deze vraag aan ze stellen waar uw ex man ook bij is. Zo zijn de kinderen helemaal vrij om zelf hun antwoord te geven. Als u het alleen vraagt dan is het mogelijk dat ze antwoorden geven naar het antwoord dat u het liefste hebt, in plaats van dat ze het antwoord geven wat voor hun zelf het fijnste aanvoelt. Het is een beetje warrig verwoord, maar hopelijk begrijpt u mijn punt.
Verder sluit ik me ook helemaal aan bij de reactie van Tessa.
Succes en mocht er ooit nog iets zijn dan kunt u hier altijd terecht.
Hoi Karin,
Wat goed dat je deze vraag bij jongeren van gescheiden ouders neerlegt. Ik heb zelf geen co-ouderschap gehad, maar ik denk dat ik wel weet wat ik had gewild als kind als ik co-ouderschap had gehad.
Ik denk dat er één zaak bovenaan moet blijven staan: en dat is hoe jullie als ouders met elkaar omgaan. Als er sprake is van spanning en niet goed met elkaar door één deur kunnen, zou ik inderdaad dat ‘losse contact’ afraden. Dan is het namelijk voor de kinderen erg onrustig en bovendien naar om elke keer te moeten aanzien hoe je ouders niet meer met elkaar om kunnen gaan. Maar in jouw geval geef je aan dat het contact goed is. Dan lijkt het me eerlijk gezegd geen probleem om dit losse contact te hebben, zoals bijvoorbeeld met een voetbaltoernooi. Ik zou als kind alleen maar heel blij zijn om te zien dat je beide ouders aan de kant van de lijn staan om je aan te moedigen! Mijn ouders hebben dat nooit gekund en ik vond dat verschrikkelijk. En als je het echt wil weten: vraag het de kinderen zelf! Misschien zeggen ze wel dat ze het raar vinden als jullie samen op één plek zijn, maar ik verwacht eerder dat ze zullen zeggen dat ze het fijn vinden. Ze zijn 6 en 8 en zouden prima zelf kunnen verwoorden wat ze fijn vinden, als ze tenminste de ruimte krijgen om open te vertellen zonder dat hun mening afgekraakt wordt.
Misschien is het goed als je je ex dit bericht en de reactie van mij (en andere jongeren) laat lezen. Ik zou het namelijk alleen maar aanmoedigen om dit soort dingetjes samen te doen. Nogmaals. ik had het graag gezien dat mijn ouders dat hadden gekund. En als jullie als trotse ouders langs de kant van jullie kinderen kunnen staan, zou ik dat alleen maar willen aanmoedigen.