Diana (40) in Vragen van ouders
Aanwezigheid bruiloft
Ik zit met een vraag waar ik niet goed uit kom.
Mijn man en ik zijn bij elkaar gekomen toen hij en zijn vrouw twee weken uit elkaar waren. ze lagen dus in scheiding.
Niet de beste timing I know.
Om die reden word ik na vijf jaar nog steeds als de oorzaak gezien van de scheiding. Mijn partner heeft twee kinderen, 7 en 9 jaar. De jongste heeft haar hart helemaal geopend voor mij. De oudste vindt dat moeilijker. Hij vind mij leuk, maar voelt tegelijkertijd dat dat niet mag van mama. De band die de kinderen hebben met papa is heel sterk en hecht.
Ik geef ze ook de ruimte om zo nu en dan met zn drieën leuke dingen te ondernemen en ik voel me dan niet buitengesloten, ik vind het fijn dat ze dat samen kunnen doen.
Einde van dit jaar gaan mijn partner en ik trouwen. Nu vraag ik me af wat het beste is voor de kinderen. De ceremonie wel of niet bijwonen? ik kan me voorstellen dat de ceremonie een nieuw tijdperk inluidt, en tegelijkertijd kan ik me voorstellen dat het moeilijk is voor met name de oudste. Ze weten dat hun ouders niet meer samen komen, maar dat wil niet zeggen dat ze het al hebben geaccepteerd en of een plekje hebben gegeven.
Ik kom er niet uit, want dit ligt gevoelig en mensen zeggen al snel dat ze er natuurlijk bij moeten zijn, maar ik wil niet dat ze zich daar ongelukkig en verdrietig gaan voelen omdat het te confronterend voor ze is.
Ik en mijn partner vinden het fijn als ze er bij zijn, maar wil doen wat het beste is voor de kinderen.
Beste Diana,
Wat ontzettend goed dat je ons forum gevonden hebt en je vraag hier hebt gesteld! Allereerst wil ik jullie feliciteren met jullie huwelijk! Ik begrijp heel goed dat het lastig is om deze knoop door te hakken!
Mijn ouders zijn zes jaar geleden gescheiden (ik was toen 18), en in 2017 besloten mijn moeder en stiefvader om te trouwen. Als kind vond ik het toen heel prettig om betrokken te worden bij dit nieuwe huwelijk. Samen met mijn broer, stiefzus en stiefbroer werd ik gevraagd om getuige te zijn, ieder voor zijn eigen ouder. Hierdoor had ik het gevoel dat ik er, samen met mijn (stief)broers en stiefzus, mocht zijn en geaccepteerd werd als deel van deze nieuwe familie. Ik snap dat de kinderen misschien te jong zijn om zo’n rol op zich te nemen, maar ik denk dat het belangrijk is dat kinderen betrokken worden in de vorming van een nieuw gezin. Wat ik als tip zou willen meegeven is om het gesprek met de kinderen aan te gaan: wat willen zijzelf? en als ze inderdaad aangeven dat ze er graag bij willen zijn, is het misschien zelfs mogelijk om naar een taak bij het huwelijk te kijken (mochten ze daar behoefte aan hebben), bijvoorbeeld de ringen brengen of bloemen strooien of wat dan ook.
Ik hoop dat je iets aan deze tip hebt! Mocht je nog een vraag hebben, dan kun je die natuurlijk altijd hieronder stellen, of een nieuw bericht op het forum plaatsen!
Groetjes,
Maureen
Hoi Diana!
Wat fijn dat je het forum hebt gevonden om je vraag te stellen en gefeliciteerd met je huwelijk! Ik kan me heel goed voorstellen dat het lastig is om hierover een beslissing te maken en ik vind het heel mooi om te lezen dat jullie willen doen wat het beste is voor de kinderen. Dat is een heel goed uitgangspunt!
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 8 was en ook ik heb te maken gehad met stiefmoeder/vaders en nieuwe relaties van beide ouders. Dat was als kind best wel eens lastig omdat er zo veel nieuwe dingen gebeurde en iedereen daar wel een mening over had. Het gene wat mijn nog steeds wel eens een beetje dwars zit over de scheiding en situaties daarna is dat ik het gevoel heb dat er weinig aan mij is gevraagd. Daarom zou ik je dus ook willen adviseren om het, samen met je toekomstige man, te bespreken met de kinderen. Ze zijn nog jong maar ik denk dat het fijn voor ze is als ze weten dat ze er zelf een keuze in hebben. In zo’n gesprek kunnen jullie ze best laten weten dat jullie het zelf erg fijn zouden vinden als ze erbij zouden zijn maar dat ze dat volledig zelf mogen bepalen.
Als de kinderen er namelijk wel bij willen zijn krijgen ze ook echt het gevoel dat ze onderdeel zijn van jullie relatie en dat ze welkom zijn in jullie nieuwe gezin en dat is denk ik voor kinderen in zo’n situatie een heel belangrijk gevoel!
Veel succes met deze beslissing en ik wens jullie een mooie trouwdag toe!
Liefs,
Sarah