Willyanne (36) in Vragen van ouders

Aanpak scheiding tips

Hallo allemaal,
Mijn man en ik hebben besloten om te gaan scheiden. We hebben 2 kinderen van 6 en 9. Het is de bedoeling dat wij het hen deze week gaan vertellen en dat ik dan eerst voor 1 week naar een vakantiehuisje ga (in die week komen de kinderen ook nog gewoon bij mij) en daarna gaan wij om en om in ons huidige huis. De ander gaat dan naar zijn of haar ouders. Wat vinden jullie van deze aanpak? Ik dacht dat dit goed was, zodat meteen duidelijk is voor de kinderen dat papa en mama niet meer bij elkaar zijn, maar nu twijfel ik toch ligt. Mijn man en ik hebben totaal geen ruzie, geen onenigheid over hoe alles moet verlopen en denken eigenlijk over alles hetzelfde. Alleen de liefde is over voor elkaar, dit gaan we ook zo duidelijk mogelijk aan de kinderen overbrengen. Ik hoop dat ik misschien iets advies kan krijgen hier. Alvast heel erg bedankt voor de reactie.
X

4 reacties

  1. Quinty op 21 april 2020 om 19:13

    Beste Willyanne,

    Wat goed dat je hier je verhaal doet en fijn dat je om advies durft te vragen. Ik vind het ten eerste heel knap dat jij en je man nog zo goed met elkaar om gaan en dat jullie bespreken hoe jullie alles willen aanpakken. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik heel jong was, dus ik kan me van het proces niet zo veel herinneren. Wat ik wel weet is dat ik het heel vervelend vond als mijn ouders niet met elkaar overlegden en ik vaak boodschappen moest doorgeven, dus ik wil jullie complimenten geven dat jullie wel met elkaar communiceren.

    Mijn ouders zijn meteen uit elkaar gaan wonen toen ze gingen scheiden, dus ik weet niet zo goed hoe het zou zijn als je nog wel in hetzelfde huis zou wonen. Doordat mijn ouders meteen uit elkaar gingen wonen, was voor mij duidelijk dat ze niet meer bij elkaar zouden komen. Allebei mijn ouders gingen in een ander huis wonen, ik was zo jong dat ik me niks van de verhuizing kan herinneren. Ik woonde daarna voornamelijk bij mijn moeder, dus dat werd mijn ‘thuis’ en in dat huis ben ik ook eigenlijk opgegroeid. Dat huis voelde dus als een veilige haven. Mijn situatie komt dus niet helemaal overeen met die van jouw kinderen. Maar als ik mezelf probeer te verplaatsen in de situatie van jouw kinderen, kan ik me twee dingen indenken. Aan de ene kant is het fijn dat je gewoon in je eigen vertrouwde huis kan blijven wonen met zowel je papa als je mama, maar aan de andere kant kan ik me ook voorstellen dat het misschien voor wat verwarring zorgt. Want de oude situatie is nog half in tact. Dat wil niet zeggen dat ik dit een slecht plan vind, ik wil alleen laten zien dat je er op verschillende manieren naar kan kijken.

    Als ik jullie dan iets zou mogen adviseren, zou ik willen zeggen om zeker jullie kinderen mee te nemen in de overleggen. Wat vinden zij ervan? Wat vinden ze ervan om afwisselend met papa en mama in hetzelfde huis te wonen? Toen mijn ouders gingen scheiden, werd er gewoon een regeling gemaakt en er werd mij nooit gevraagd wat ik daarvan vond en dat vond ik moeilijk. Als (jong) kind vertrouw je je ouders in de besluiten die ze maken en ga je soms maar gewoon mee in wat er beslist wordt, ookal voel je je als kind niet fijn bij de beslissing die gemaakt is en daar werd ik best ongelukkig van. De kinderen hoeven dan niet te beslissen over hoe alles moet gaan, maar je weet dan in ieder geval hoe zij erin staan en wat er in hun omgaat en zo kun je ze uitleggen waarom je misschien ergens voor kiest. Daarbij zou ik als kind dan het gevoel gehad hebben dat ik gehoord werd en dat mijn mening er toe deed. Ik denk inderdaad dat het dan goed is om duidelijk te zijn en aan te geven dat jullie echt uit elkaar zijn, maar hoe dat precies vorm heeft, kan best besproken worden met de kinderen.

    Ik hoop dat je iets aan mijn reactie hebt! Het is niet makkelijk om zulke keuzes te maken, maar zolang jullie communiceren, denk ik dat het goedkomt!

    Sterkte en liefs in deze gekke tijd,
    Quinty



  2. Charlotte op 21 april 2020 om 11:19

    Hoi Willyanne,
    Om te beginnen wil ik even kwijt dat ik echt vind dat je een hele mooie naam hebt. Verder wil ik je graag bedanken voor je vraag aan ons, en het doet me goed om te lezen dat je zo ontzettend bewust bezig ben met wat het beste is voor de kinderen. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik bijna 17 werd. Mijn moeder besloot dit en hier was mijn vader zo kapot van dat ik het gelijk aan hem zag en wist dat het mis was. Mijn vader heeft het toen toegegeven, en later kwam mijn moeder erbij, maar die is snel weer weg gegaan naar haar werk. Mijn moeder bleef wel bij ons thuis wonen, maar sliep op de bank en was overdag verder nooit thuis. Ik heb heel lang het gevoel gehad dat zij ons gezin in de steek heeft gelaten voor een andere man. Wij zijn de zomervakantie nog wel met elkaar op vakantie geweest maar ook hierbij was ze steeds weg omdat ze niet bij mijn vader wilde zijn. Na de vakantie heeft ze de caravan op een camping gezet en is ze daar gaan wonen tot ze een huis kon krijgen. Van mijn broertje hoorde ik dat ze met haar nieuwe partner in de caravan woonde, en daarom heb ik haar nooit opgezocht daar. Opnieuw kreeg ik het gevoel dat we ingeruild werden. De momenten dat mijn moeder bij ons thuis was, om dingen met mijn vader te regelen liep het altijd uit op ruzie. De nieuwe vriend van mijn moeder heeft mijn vader ook meerdere keren bedreigd, wat de situatie alleen maar moeilijker maakte . Ik kreeg een steeds negatiever beeld van mijn moeder wat er toe geleid heeft dat wij een tijd ook geen contact meer hebben gehad. Wat ik vooral mijn moeder heel erg kwalijk heb genomen, is dat zij er nooit was. Ze was altijd bezig met haar eigen problemen en nieuw liefde, en nam geen verantwoordelijkheid voor de schade die ze daarbij bij iedereen aan richtte. Wat mij dus vooral heel belangrijk lijkt in het hele verhaal, ongeacht welke keus je maakt, is dat je er voor de kinderen bent. Ik weet niet hoe dichtbij dat vakantiehuisje is, en hoe dichtbij jullie ouders wonen, maar ik had het heel fijn gevonden als ik mijn moeder had kunnen bellen en dat ze er dan voor me was. Zelf heb ik dit wel gemist. Dit geld ook voor de vader als de kinderen bij jou in het vakantiehuisje zijn. Gelijk een vakantie zonder een van de ouders lijkt me erg moeilijk. Zelf zou ik zolang het zonder ruzie en ontlopen van elkaar kan, het zolang mogelijk normaal houden. Dan kunnen de kinderen wennen aan het idee, en kunnen jullie er allebei voor de kinderen zijn als ze het even moeilijk hebben. Zo voorkom je dat er afstand ontstaat tussen jezelf en de kinderen.

    Lieve Willyanne, Ik hoop dat jij en je partner er op een rustige en zo vreedzaam mogelijke manier uit kunnen komen, en dat de kinderen er zo min mogelijk last van ondervinden. Mocht je later nog een keer ergens mee zitten kan je hier altijd terug komen. Ik hoop dat je iets hebt aan mijn verhaal en ervaring.

    Lieve groetjes,
    Charlotte



  3. Sabine op 21 april 2020 om 10:01

    Lieve Willyanne,

    Wat een helder bericht lees ik hier. Ik denk dat jullie goed hebben nagedacht over hoe jullie het aan de kinderen willen duidelijk maken en dat is fijn om te horen. Ik heb zelf geen ervaring met bird nesting (volgens mij word het soms zo genoemd wanneer de kinderen op dezelfde plek blijven wonen en de ouders heen en weer gaan) maar het lijkt mij fijn dat wanneer alles veranderd ik in ieder geval in mijn eigen bedje, op mijn eigen kamer kan slapen.
    Het klinkt alsof jullie goed communiceren over wat er belangrijk is voor de kinderen en daar ben ik, namens kinderen van gescheiden ouders, erg dankbaar voor. Het is zo belangrijk dat zij in deze situatie voorop blijven staan want de liefde voor hun is nog niet over.
    Omdat je nog wat twijfel hebt zou ik de online training van Villa Pinedo aanraden. Hier wordt ook gekeken naar hoe je het gesprek het beste kan vorm geven en lees je meer over de ervaringen van kinderen over het hoe nu verder. Wat zij wel en niet prettig vonden en hoe je hen kan helpen. Meer informatie en de training zelf vind je hier: https://training.villapinedo.nl/ Daarnaast heeft Villa Pinedo een aantal open brieven geschreven. Hier zou je ook een keer rond kunnen kijken om je meer te verdiepen in de ervaring van kinderen en hoe je ze het beste bij kan staan https://www.villapinedo.nl/open-brief-voor-ouders/
    Ik hoop dat je hier wat aan hebt

    Liefs,
    Sabine



  4. Anique op 19 april 2020 om 21:00

    Hoi Willyanne,

    Dankjewel voor je vraag op het forum! Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 9 was. Eigenlijk is mijn moeder gelijk verhuisd en mijn vader verbleef tijdelijk in een vakantiehuisje. Dat vond ik zelf nogal een grote omslag en ik had geen houvast meer doordat ik mijn ouderlijk huis uit moest. Ik denk daarom dat het voor jouw kinderen wel heel fijn is dat jullie huidige huis (voorlopig) blijft. Zo hoeven niet meteen al hun spullen te worden verplaatst en hebben ze een vertrouwde omgeving. Daarnaast is het heel fijn om te horen dat jullie het eens zijn over hoe jullie dit gaan aanpakken. Dat voorkomt ruzies en dat kinderen ‘doorgeefluik’ worden. Goede communicatie is zo belangrijk, maar gebeurt helaas lang niet in alle scheidingen en (ik kan uit eigen ervaring zeggen,) dat is echt niet leuk.

    Ik begrijp je twijfel over de aanpak, maar ik denk dat alle ouders die uit elkaar gaan dit lastig vinden. Het is natuurlijk een grote verandering voor jullie maar ook vooral voor de kinderen. Toch denk ik wel dat duidelijkheid voor de kinderen fijn is. Ik vond het zelf wel heftig dat mijn ouders zo ‘definitief’ uit elkaar gingen, maar hierdoor leerde ik er wel beter mee omgaan doordat ik begreep dat ze niet weer samen zouden komen. Niettemin blijft het lastig en had ik er zelf wel veel verdriet van, maar duidelijkheid en praten hielp voor mij veel (en nog steeds). Zo lang je blijft praten met je kinderen (en hierbij vraagt wat ze ergens van vinden, hoe ze zich voelen) en je ex partner wordt het misschien voor iedereen een beetje makkelijker.

    Ik wens je veel sterkte en succes.

    Liefs,
    Anique