Ik heb op dit moment grote ruzie met mijn vader. Het gaat over mijn verjaardag ik ben namelijk op 2juli jarig en ik wil het graag op 30 juni bij mijn vader vieren en dacht dat mijn vader daarmee eens was. Maar dat was die niet dus ik had een gesprek met mijn vader gehad en die zei nee dat gebeurt niet want mijn stiefbroetje is er dan niet. Ik vond dat vervelend want ik dacht wat is er nou belangrijker ik of mijn stiefbroetje. Na dat watchappgesprek heb ik mijn vader duidelijk gemaakt dat ik het alleen met mijn vader over wou hebben en niet met mijn stiefmoeder (waar ik niet een hele goeie band hebt). Die dag daarna moest ik naar mijn vader en had ik met een vriendin afgesproken omdat ik niet naar mijn vader wilde. Toen ik thuis was ging mij stiefmoeder met mij praten en werdt ze boos en ging ze allemaal gemene dingen zeggen ik was toen naar Mn kamer gelopen want ik was er klaar mee. Toen ik boven was voelde ik me heel onbegrepen en boos en verdrietig en belde Mn moeder en begon ik te huilen vervolgens kwam mijn stiefmoeder naar boven en deed ze heel gemeen en alsof ik niks waart was. Ik was helemaal in paniek weggelopen en ben ik naar mijn moeder gefiets. De dag daarna had ik met mijn vader gebeld en hij kiest zonder het echt te zegge mijn stiefmoeders kant. En luistert niet naar mij. Ik werd daar boos van en heb het ff laten gaan. De dag daarna had ik weer met mijn vader gebeld en hij zegt dat ik mij aanstel en doet alsof hij de slachtoffer is en heeft niks gezegd nadat ik had uitgelegd dat heel deze situatie kut was en ik er echt mee zit. Ik heb het er met meerdere vrienden overgehad en die snappen mij allemaal. Ik had net mijn vader weer aan de telefoon en ik heb hem opnieuw uitgelegd hoe ik erover voel en hij doet er niks mee het is alsof ik tegen een muur aanpraat. Morgen zou ik dus eigelijk naar mijn vader gaan maar daarnhad ik geen zin in dus had dat eerlijk tegen hem gezegd. En hij zei dat ik gwn moest komen. Ik zei dat ik daar nog niet klaar voor ben en ik mijn verjaardag gedoe eerst met hem zou willen uitspreken zonder weer normaal te praten ook met mijn stiefmoeder . Wat hij daar op reageert is dat ik gwn moet komen en dat ik raar aan het doen ben enz. Ik weet dus nu niet meer of ik morgen moet komen en hoe ik duidelijk moet maken hoe ik me er over voel want dat heb ik al duizend keer gezegd en hij luistert niet en hij zegt dat hij er verdrietig om is. Dus kortom ik weet niet wat ik nu moet doen.